Zadanie ujęcia całościowej wizji formacji: ministrantów, lektorów i członków scholi podejmuje Dyrektorium Służby Liturgicznej, które zostało opracowane przez Podkomisję Episkopatu Polski ds. Ministrantów i zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski. Dokument składa się z trzech części. W pierwszej wyjaśnia, czym jest posługiwanie w liturgii. Druga poświęcona jest formacji służby liturgicznej oraz wprowadza podział na poszczególne stopnie. Trzecia część omawia strukturę Duszpasterstwa Służby Liturgicznej.
Istota dokumentu zawarta jest w rozdziale drugim, przedstawiającym wskazania dotyczące formacji i podziału na stopnie ministranckie. Pierwszym etapem formacji jest kandydatura do zespołu ministranckiego lub scholi. Okres ten trwa rok i zakończony jest błogosławieństwem i przyjęciem do grona ministrantów lub do scholi. Kandydaci i kandydatki podczas rocznej formacji uczą się podstawowych funkcji liturgicznych, poznają lepiej Kościół jako miejsce ich posługi, są też wprowadzani w wymagania duchowe, jakie powinni spełniać, aby móc służyć w czasie Mszy św. i innych celebracjach liturgicznych.
Kolejne etapy formacji służby liturgicznej podzielone są na trzy okresy trwające trzy lata. Pierwszy okres obejmuje młodszych ministrantów i młodszych członków scholi. Ministranci w tym czasie poznają coraz lepiej funkcje liturgiczne należące do akolity. Są to czynności związane z darami ofiarnymi i naczyniami liturgicznymi, z niesieniem świec i krzyża, wody i kadzidła oraz mitry i pastorału. Młodsi członkowie scholi są wprowadzani w dwie funkcje liturgiczne: śpiew w scholi lub chórze oraz przynoszenie do ołtarza darów ofiarnych. Drugi okres formacji skupia się na pracy ze starszymi ministrantami i starszymi członkami scholi. Tematy poruszane w tym czasie dotyczą ksiąg liturgicznych, roku liturgicznego i funkcji spełnianych w liturgii. Trzeci okres obejmuje pracę z lektorami, psałterzystami, akolitami, przynoszącymi dary oraz członkami scholi lub chóru. Po zakończeniu programu formacyjnego dorosłym członkom służby liturgicznej proponowane jest podjęcie dalszej formacji przez przyjęcie na siebie zadań kształtowania młodszych kolegów lub podjęcia takich posług liturgicznych, jak: stały lektor, akolita, nadzwyczajny szafarz Komunii św., animator, ceremoniarz czy też dyrygent chóru lub kantor.
Dyrektorium Służby Liturgicznej wprowadza zatem nowy i jasny podział na poszczególne stopnie ministranckie i proponuje w każdym okresie formacji odpowiednie treści, wskazując na zadania i obowiązki, jakie powinien podjąć posługujący w liturgii. Jest to dokument, który w całościowy sposób podaje wskazania do pracy ze służbą liturgiczną w parafii, dekanacie i diecezji.