Reklama

Odszedł dobry pasterz

Niedziela Ogólnopolska 9/2011, str. 32-34

Katarzyna Artymiak

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przeprowadził Kościół lubelski przez bramę trzeciego tysiąclecia, z synowskim oddaniem wędrował po szlakach peregrynacji ukochanej Matki, niestrudzenie głosił orędzie nadziei płynącej z Chrystusowego Krzyża, odważnie stawał w obronie Ewangelii i prawdy o nadprzyrodzonej godności człowieka, wzrokiem pełnym ojcowskiej miłości i troski ogarniał cały Kościół. Jego ziemskie życie, do końca przepełnione modlitwą i pracą, zgasło zbyt wcześnie.
Już nie spotkamy go na uniwersyteckich korytarzach; nie zobaczmy z brewiarzem w ręku, gdy zatopiony w modlitwie przemierza ścieżki biskupiego ogrodu; nie usłyszymy tak często powtarzanych za Janem Pawłem II słów: „Nie lękajcie się”; nie dostrzeżemy wyciągniętych dłoni, tak hojnie rozdzielających błogosławieństwo i pociechę. Ale w sercach tych, którzy w ciągu 14 lat posługiwania abp. Józefa Życińskiego w archidiecezji lubelskiej dobrze poznali swego Pasterza, pozostanie na zawsze. Serdeczną pamięcią, modlitwą i realizacją testamentu, którego najważniejszym przesłaniem jest wierność Chrystusowi ponad wszystko, archidiecezja przez następne lata spłacać będzie dług wdzięczności wobec Pasterza, który złotymi zgłoskami pisał jej historię.

Droga przez archidiecezję

Zmarłemu abp. Józefowi Życińskiemu archidiecezja lubelska zgotowała królewskie pożegnanie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Chełm i Dys
W Chełmie, gdzie zaplanowano pierwsze ze spotkań modlitewnych przy trumnie z doczesnymi szczątkami Księdza Arcybiskupa, ostatni przyjazd Pasterza ogłosiło bicie dzwonów. Tysiące wiernych oraz kapłani z pięciu dekanatów ziemi chełmskiej przeszli w kondukcie żałobnym do bazyliki Mariackiej, gdzie po czuwaniu bp Józef Wróbel przewodniczył żałobnej Mszy św.
- Abp Józef Życiński wiele razy przybywał tu, by modlić się u stóp Chełmskiej Madonny. Na tej ziemi erygował parafie, dokonał koronacji cudownego obrazu św. Antoniego, spotykał się z wiernymi podczas odpustów i uroczystości, a to zaledwie kilka z licznych śladów jego obecności w Chełmie. On zawsze pamiętał o ludziach tu mieszkających - podkreślali kustosz sanktuarium ks. prał. Tadeusz Kądziołka i dziekan ks. kan. Józef Piłat.
- Był obecny pośród wiernych na wzór zatroskanego ojca, na wzór doglądającego złocących się już pól gospodarza. Z życzliwością wychodził naprzeciw oczekiwaniom ludzi prostych i inteligencji, wobec troszczących się o swój rodzinny dom, jak i wobec tych, którzy niosą na swoich barkach odpowiedzialność za dobro wspólne. Rzucała się w oczy jego niezawodna obecność - mówił bp Józef Wróbel.
Kolejnym przystankiem na ostatniej drodze Księdza Arcybiskupa był klasztor Sióstr Karmelitanek w podlubelskim Dysie. Z Karmelu, który przez wiele lat otaczał on szczególną troską i którego modlitwę cenił niczym znużony wędrowiec wodę oazy wśród piachów pustyni, ku niebieskiej ojczyźnie popłynęły słowa modlitwy, wypraszające dla wielkiego Przyjaciela łaskę nieba.

Reklama

Seminarium Duchowne
O swoim Biskupie jak o najdroższym ojcu pamiętali alumni Metropolitalnego Seminarium Duchownego. W atmosferze żalu oraz paschalnej nadziei oczekiwali na ostatnią wizytę Pasterza, który odszedł do domu Ojca podczas sesji Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej poświęconej formacji kapłańskiej. W środku nocy w murach seminaryjnego kościoła rozpoczęła się celebracja Liturgii Godzin; rankiem sprawowano Eucharystię. Modlitwie przewodniczył administrator archidiecezji bp Mieczysław Cisło. - Życie Księdza Arcybiskupa to wielka księga, którą tak jak pontyfikat Jana Pawła II będziemy studiować przez wiele lat. Żył głęboką wiarą, modlitwą i medytacją słowa Bożego w zaciszu swojej kaplicy. Pokazywał, że istota Ewangelii tkwi w tym, żebyśmy budowali ponad naszą małą ojczyzną i lokalnymi patriotyzmami rodzinę dzieci Bożych - mówił Ksiądz Biskup.
Wypraszając dla Zmarłego łaskę życia wiecznego, wspólnota seminaryjna dziękowała Bogu za postawienie na drodze powołanych do kapłaństwa człowieka, który był obdarzony niezwykłą erudycją, sprawnością dogłębnej refleksji nad rzeczywistością, głęboką wrażliwością i wielkim sercem. To serce, chociaż fizycznie słabe, duchowo było sercem przemienionym na wzór Serca Pana Jezusa.

Reklama

Dom Arcybiskupi i Katolicki Uniwersytet Lubelski
Z seminarium kondukt żałobny udał się do Domu Arcybiskupiego, gdzie z Pasterzem w atmosferze przejmującej ciszy pożegnali się domownicy i rodzina, m.in. brat ks. prof. Wojciech Życiński SDB, osobisty sekretarz Metropolity ks. dr Tomasz Adamczyk oraz siostry ze Zgromadzenia Kanoniczek Ducha Świętego, a także najbliżsi współpracownicy.
Po tym krótkim przystanku kondukt żałobny podążył w stronę Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, by Wielkiego Kanclerza mogła pożegnać społeczność akademicka. - Był dla nas bezcennym Bożym darem. Kochał młodych ludzi, jak ojciec interesował się ich sprawami. Umiał inspirować do podejmowania nowych wyzwań i zachęcał, by wobec zagrożeń przezwyciężali lęk i z nadzieją patrzyli w przyszłość - mówił rektor KUL-u ks. prof. Stanisław Wilk.
Czuwanie przy zmarłym Profesorze, wybitnym intelektualiście, a zarazem wielkim przyjacielu ludzi młodych, zakończyła uroczysta Msza św., sprawowana pod przewodnictwem prymasa seniora Józefa Glempa.
- Abp Józef Życiński wniósł w środowisko naukowe nową myśl i otwierał horyzonty zadań dla katolickiej uczelni w kontekście światowego rozwoju nauki i cywilizacyjnych przemian. Nie bał się żadnych współczesnych wyzwań, wobec których stawał z przesłaniem Ewangelii, z której wydobywał jak ze skarbca prawdę rozświetlającą mroki i umacniającą nadzieję świata - mówił bp Mieczysław Cisło.
- Bóg obdarzył go wielką sprawnością intelektu, dlatego mógł zaglądać do różnych dziedzin wiedzy. Był jednak przede wszystkim kapłanem, a więc codzienny chleb jego myślenia stanowiła teologia, czyli sam Bóg. Wierzył w dobro; kochał Kościół Chrystusowy, dlatego szedł do ludzi, czasem do ludzi dziwnych, bo odkrywał w nich choćby ułamek dobra Bożego. Kochał Kościół Chrystusa w całej prawdzie - podkreślał w homilii Prymas Senior.

Reklama

Archikatedra lubelska
W ostatniej drodze z tak bliskiego sercu uniwersytetu do ukochanej archikatedry abp. Józefowi Życińskiemu towarzyszyło kilkanaście tysięcy osób. W żałobnym orszaku ramię w ramię szli zatopieni w modlitwie biskupi, kapłani, osoby życia konsekrowanego, przedstawiciele świata nauki, polityki, kultury, służb mundurowych, oświaty… Byli też zwykli ludzie, którzy nosząc w sercach obraz Księdza Arcybiskupa, chcieli wesprzeć jego ostatnią ziemską wędrówkę cichą „zdrowaśką”. Przed katedrą pożegnali tego „człowieka niezwykłego dialogu” przedstawiciele religii monoteistycznych: naczelny rabin Polski Michael Schudrich i mufti Ligi Muzułmańskiej w RP Nidal Abu Tabaq.
Po złożeniu trumny z ciałem Zmarłego w archikatedrze rozpoczęło się czuwanie, które trwało przez całą noc. Mimo późnych godzin przed świątynią utworzyła się długa kolejka osób, które chciały oddać hołd swojemu Pasterzowi. Na modlitwie i Mszy św. zgromadziła się m.in. młodzież, którą abp Życiński - z inspiracji Jana Pawła II - otaczał szczególną troską. - Był wam wierny do ostatniego tchnienia. W wielowymiarowej posłudze w Kościele zawsze znajdował czas dla młodych. Zawsze podkreślał, że trzeba dbać o ich duchowe dobro oraz pokazywać im, jak żyć Ewangelią we współczesnym świecie - mówił bp Artur Miziński.

Ostatnie pożegnanie

Msza św. pogrzebowa, której 19 lutego w archikatedrze lubelskiej przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore, zgromadziła przedstawicieli Kościoła, świata polityki, nauki, kultury.

Reklama

Dojrzał do odejścia
Abp Józef Życiński, którego „biologiczne życie zgasło po cichu, z dala od ojczyzny, ale w sercu Kościoła, przy grobach Apostołów i Jana Pawła II”, „był duchowo dojrzały do odejścia”. Podczas uroczystości pogrzebowej żegnało go kilkudziesięciu kardynałów, arcybiskupów i biskupów, m.in. kard. Zenon Grocholewski, kard. Franciszek Macharski, kard. Stanisław Dziwisz, abp Józef Michalik. Setki kapłanów i tysiące wiernych zgromadziły się na placu archikatedralnym i w kilku kościołach w centrum Lublina, gdzie ustawiono telebimy.
Przed Liturgią abp Życiński został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski, m.in. za „wybitne zasługi w działności duszpasterskiej oraz za chrześcijańskie świadectwo humanizmu i tolerancji”. W imieniu narodu polskiego prezydent Bronisław Komorowski pożegnał „wybitną postać Kościoła i bardzo ważnego uczestnika polskiego życia publicznego”.
Na początku Eucharystii, która stała się wielkim dziękczynieniem Bogu za „dar życia, wieloraką posługę duszpasterską, świadectwo wiary, modlitwy, miłości i odwagi” abp. Życińskiego, Biskup Administrator odczytał telegram od Ojca Świętego: „W młodym wieku odszedł do Pana wybitny Pasterz, który z miłością troszczył się o powierzonych jego pieczy wiernych, a równocześnie z oddaniem angażował się w życie Kościoła powszechnego (…). Ojciec Święty, wdzięczny za wkład, jaki Arcybiskup Życiński wniósł w życie Kościoła dzięki swym zdolnościom intelektualnym i głębokiej duchowości, modli się, aby Pan przyjął go do swojej chwały, a Kościół w Lublinie otoczył swoją łaskawą opieką”.

Skarb dla Kościoła i świata
Kard. Kazimierz Nycz w pożegnalnej homilii wspominał Arcybiskupa Lubelskiego jako „człowieka wielkiego, który wyprzedzał swoją epokę, widział dalej i głębiej, był wielkim skarbem dla Kościoła i świata; biskupa wielkiej wiedzy i mądrości, wielkiej gorliwości i pracowitości, zaangażowania ekumenicznego i międzyreligijnego, bliskiego prostym ludziom i uczonym z uniwersyteckiego Lublina i Krakowa, partnera do rozmowy z młodymi z przystanku Woodstock oraz pomagającego dyskretnie przychodzącym do niego ludziom ubogim (…). Odszedł spracowany po ludzku człowiek w połowie swoich dni, a tak bardzo był potrzebny Kościołowi, Polsce i światu”.
Szukając klucza do zrozumienia wielowymiarowej osoby abp. Życińskiego, Ksiądz Kardynał wskazał na słowo „pasterz”. - Chciał być i był na pierwszym miejscu pasterzem - podkreślał. - Żegnamy Pasterza, który niestrudzenie starał się w życiu, przyporządkowując wszystkie talenty i wszelką wiedzę, być pasterzem dobrym, znając owce, kochając je, szukając i prowadząc do czystych źródeł. Wszyscy, którzy go znali, potwierdzą, co było dla niego najważniejsze. On kochał ludzi i kochał Kościół, zależało mu na zbawieniu wszystkich. Przez osobistą modlitwę, której było bardzo dużo w jego życiu, przez z pasją głoszone słowo Boże, czasem ostrzejsze niż miecz obosieczny, przez posługę sakramentów i całe pasterzowanie chciał być i był na pierwszym miejscu pasterzem - podkreślał kard. Nycz.
Przed zakończeniem Liturgii pogrzebowej przedstawiciele wielu środowisk wygłosili mowy pożegnalne, m.in. za pasterski trud i prace w Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej dziękował kard. Zenon Grocholewski, za zaangażowanie w działania Konferencji Episkopatu Polski - abp Józef Michalik. - Nagła śmierć człowieka gasi jego historię. W przypadku wielkich duchów odkrywa na nowo wielkość człowieka - podkreślił Przewodniczący KEP.
Po ostatniej modlitwie, której przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, trumna z ciałem abp. Józefa Życińskiego została złożona w sarkofagu znajdującym się w kryptach archikatedry lubelskiej. Jedenasty rządca diecezji i drugi metropolita lubelski spoczął obok swoich poprzedników.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma – rozważania ks. Popiełuszki

2024-03-27 20:38

[ TEMATY ]

ks. Jerzy Popiełuszko

homilia

ks. Popiełuszko

Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki/40rocznica.popieluszko.net.pl

- Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma - to słowa wypowiedziane przez ks. Jerzego Popiełuszkę 6 września 1982 r. podczas Mszy św. w intencji Ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Stanowią one fragment rozważań proponowanych przez Sanktuarium Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w piątym tygodniu programu „osobistej i społecznej duchowej przemiany”, który można podjąć w roku obchodów 40-lecia śmierci kapłana. Każdego dnia od 28 lutego do 9 listopada o godz. 21. przy grobie Błogosławionego odbywa się modlitwa o wolność od lęku i nienawiści oraz w intencji Ojczyzny.

Publikujemy tekst rozważań:

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył

2024-03-28 06:16

[ TEMATY ]

Wielki Post

rozważania

rozważanie

Adobe.Stock.pl

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Jezus spożywa ze swoimi uczniami ostatnią wieczerzę. Wie, że to, co teraz im mówi, za chwilę stanie się rzeczywistością – Jego Ciało zostanie wydane i Krew przelana w piątek, w czasie zabijania w świątyni baranków paschalnych. Wypowiada słowa, które odtąd będą powtarzane w czasie każdej Mszy św.: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje… bierzcie i pijcie, to jest Moja Krew”. „Ile razy bowiem będziecie jeść ten chleb i pić z tego kielicha, będziecie ogłaszać śmierć Pana, aż przyjdzie” (1 Kor 11, 26), dodaje św. Paweł Apostoł. Mogę te słowa przyjąć jako zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył. „Jeśli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i pili Jego krwi, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja wskrzeszę go w dniu ostatecznym” (J 6, 53n). Takie to proste i takie trudne jednocześnie… Tajemnica Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję