Czwartek, 18 stycznia

• 1 Sm 18, 6-9; 19, 1-7 • Ps 56 (55) • Mk 3, 7-12

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A szło za Nim wielkie mnóstwo ludu z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o Jego wielkich czynach. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby się na Niego nie tłoczyli. Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały.

Działanie Jezusa jest oznaką miłości, jaką Bóg okazuje każdemu człowiekowi. Każdy z nas pragnie dobra, jest ono wpisane w naturę człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Stwórcy, który jest źródłem każdego dobra. Uzdrowienie chorego to konkretne dobro, które dzieje się w jego osobistym życiu, ale to również dobro, którego doświadczają inni, zebrani wokół chorego. Bóg dzieli się z nami częścią siebie, dając nam możliwość czynienia dobra. Zazwyczaj w byciu dobrym wystarczy bardzo niewiele, czasami zwykłe zauważenie drugiego człowieka znajdującego się w potrzebie. Bycie dobrym to dar i zadanie dla każdego z nas. Czy dostrzegam dobro, które otrzymuję od Pana Boga? Czy dzielę się dobrem z innymi?

K.S.

ROZWAŻANIA NA ROK 2024 DOSTĘPNE W KSIĄŻCE "ŻYĆ EWANGELIĄ". DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!