Wiele było wizyt duszpasterskich w moim życiu. Najsłabiej pamiętam te z bardzo wczesnego dzieciństwa. Najlepiej te z okresu młodości i lat mojego małżeństwa. Wiem, że każda była inna, bo każde spotkanie z księdzem we własnym mieszkaniu owocowało nie tylko innymi emocjami, ale nawet i pewnymi zmianami, postanowieniami, zobowiązaniami, a na pewno przemyśleniami pewnych spraw. Człowiek stale staje przed jakimiś wyborami, a taka wizyta nosząca cechy nawet pewnej prywatności, na pewno pomagała. I choć na początku może odczuwało się pewne napięcie, to już po wyjściu księdza z mieszkania pojawiała się radość - nie z tego, że wyszedł, ale z tego, że podsunął jakieś rozwiązanie, coś wyjaśnił, coś pomógł wybrać.
Bo ksiądz to wyjątkowy gość naszym domu. Zabiegani, wiecznie szukający czasu, myślący o tym, co tu i teraz, kręcący się wokół siebie gubimy sens życia, tracimy często bezpowrotnie to, co najważniejsze. A taki „gość” przyjdzie i powie - choć na chwilę - stop! W każdym (księdzu - przyp. red.) widzę zawsze kogoś, kto tu, na ziemi, reprezentuje Chrystusa.
