Na wieść o śmierci swego poprzednika obecny sekretarz generalny Rady norweski pastor luterański dr Olav Fykse Tveit wydał oświadczenie, w którym wysoko ocenił życie i dokonania zmarłego. Zaznaczył, że dr Potter był – jak głosił tytuł wyboru jego pism – „W Domu z Bogiem i w świecie”. Wyraził wdzięczność Bogu „za tego drogiego przyjaciela, wybitnego towarzysza i uzdolnionego przywódcę prac ŚRK w tym okresie”.

Podkreślił liczne zasługi zmarłego dla dzieła jedności chrześcijan i prac Rady, również w czasie, gdy przestał pełnić swój urząd i powrócił do pełnienia obowiązków pastora. „Świadomość podstawowej jedności chrześcijaństwa było nieuniknione w domu Pottera, kierowanym przez matkę protestantkę i ojca katolika” – przypomniał dr O. Fykse Tveit.

Philip Alford Potter urodził się 19 sierpnia 1921 w stolicy Dominiki – mieście Roseau w religijnej rodzinie mieszanej wyznaniowo. Wcześnie został pastorem metodystycznym, po czym pełnił posługę duszpasterską na Karaibach – na wyspie Nevis, a następnie wśród Kreoli na Haiti (1950-54). W 1947 reprezentował Studencki Ruch Chrześcijański Jamajki na światowej konferencji młodzieży chrześcijańskiej w Oslo. Nawiązał wówczas kontakty z międzynarodowym ruchem ekumenicznym i na pierwszych dwóch zgromadzeniach ogólnych powstałej w 1948 Światowej Rady Kościołów (w latach 1948 i 1954) był rzecznikiem młodzieży.

W latach 1954-60 pracował w Metodystycznym Towarzystwie Misyjnym w Londynie, a zarazem był sekretarzem wydziału młodzieży ŚRK, po czym w latach 1960-68 stał na czele Światowej Chrześcijańskiej Federacji Studenckiej. Od 1967 działał w ŚRK, najpierw jako dyrektor istniejącej w jej łonie komisji Misji Światowej i Ewangelizacji, a następnie w latach 1972-84 był sekretarzem generalnym Rady. Był pierwszym działaczem chrześcijańskim z krajów, które uzyskały niepodległość w latach sześćdziesiątych, na tym stanowisku.

W tym czasie organizacja ta ogłosiła szereg ważnych dokumentów doktrynalnych i teologicznych, m.in. dwa raporty nt. chrztu, eucharystii i posługiwania (1982 i 1984). Potter był aktywnym uczestnikiem prowadzonej przez ŚRK (kontrowersyjnej skądinąd) kampanii walki z rasizmem w Republice Południowej Afryki i z innymi formami rasizmu, brał udział w ożywionych dyskusjach nt. istoty postkolonialnej misji chrześcijańskiej, angażował się w działania na rzecz pokoju na Bliskim Wschodzie, w walkę z zagrożeniem jądrowym.

Ale uczestniczył też w dyskusjach nt. nowych form duchowości, wspólnych modlitw i stosowania muzyki w różnych tradycjach chrześcijańskich. Potter starał się przy tym zajmować zrównoważone stanowisko w wielu sprawach budzących kontrowersje oraz bronić niezależności i priorytetów ŚRK.

Po ustąpieniu z urzędu sekretarza generalnego pastor z Dominiki nie stracił kontaktu z tą organizacją, ale uczestniczył we wszystkich jej kolejnych zgromadzeniach ogólnych aż do IX takiego spotkania w Porto Alegre (Brazylia) w lutym 2006.

Po śmierci w 1980 pierwszej żony - kompozytorki i wykonawczyni muzyki Doreen Potter pastor ożenił się z Bärbel Wartenberg-Potter, która w latach 2001-08 była biskupką Kościoła luterańskiego regionu Północnej Łaby. Oboje zamieszkali w Lubece i tam dr Potter zmarł.