Odkąd od kilku lat towarzyszę wielu ważnym wydarzeniom z życia diecezji łowickiej, często spotykam - zwłaszcza podczas uroczystości w Łowiczu - imponującą osobę pewnego rześkiego staruszka.

Zresztą zwraca on z pewnością nie tylko moją uwagę, ale i wszystkich wiernych, kiedy tak wyprostowany jak struna stoi przed ołtarzem w bazylice albo dziarsko maszeruje w pierwszych rzędach pielgrzymów, idących na Jasną Górę.

Ostatnio ten starszy Pan pojawił się w Łowiczu na uroczystościach Niedzieli Palmowej i Święta Młodych. Ubrany w piękny, tradycyjny męski strój łowicki, z okazałą palmą, stał niedaleko podestu na Starym Rynku, z którego przemawiał do zgromadzonych wiernych Biskup Łowicki. Następnie dziarsko przyłączył się do orszaku Księdza Biskupa, zmierzającego do bazyliki na Mszę św.

I wreszcie, do samego końca kibicował uczestnikom konkursu na najdłuższą palmę, zorganizowanego na dziedzińcu przed rezydencją Biskupa Łowickiego. Wtedy to miałam okazję wreszcie z nim przez chwilę porozmawiać.

Pan Zygmunt Ursus - o nim to bowiem mowa - pochodzi z odległej od Łowicza o 5 km Arkadii. Jak się okazało, rześki 90-latek pokonuje tę trasę na rowerze! Zwłaszcza gdy, jak w Niedzielę Palmową, dopisuje ciepła, słoneczna pogoda. Ale co tu mówić o 5 km do Łowicza, skoro Pan Zygmunt od 1937 r. pielgrzymuje pieszo i na rowerze aż do Częstochowy!

Jest rolnikiem jak ojcowie i dziadowie. "Oni chodzili na Jasną Górę, to i ja zacząłem" - opowiada. Do dziś jest pod wielkim wrażeniem osoby i życia swego ojca - na 14 lat wcielonego do carskiego wojska, służącego na Syberii, uczestnika wojny japońskiej, chińskiej, I wojny światowej i wojny bolszewickiej. "Tatuś zmarł jak miał 72 lata. Tak mnie wzruszyło całe jego życie, że i ja zacząłem pielgrzymować" - opowiada Zygmunt Ursus.

Od 1937 r. pielgrzymuje z Pielgrzymką Łowicką, a odkąd powstała diecezja łowicka i w sierpniu zaczęła pielgrzymować Pielgrzymka Młodzieżowa - Pan Zygmunt pielgrzymuje do Częstochowy dwa razy w roku. Jak dotąd uczestniczył w pielgrzymce na Jasną Górę 67 razy! " Siła jest, to się idzie. Wszystko to dzieło Boże!" - odpowiada, zapytany o tajemnicę swojej doskonałej formy, zdrowia i radości życia.

Pan Zygmunt jest też szczerze przekonany o nieustającej opiece swego Anioła Stróża. Przebywając podczas II wojny światowej 5 lat na robotach w Niemczech, wielokrotnie miał być albo spalony, albo powieszony i zawsze jakieś szczęśliwe wydarzenie (nawet zapomnienie wyroku przez SS-mana) ratowało mu życie. "To Anioł Stróż mnie tak strzeże! Wiele razy szykowałem się w Niemczech do śmierci, ale Anioł Stróż we śnie mi się pojawił i powiedział: Ty jeszcze do Częstochowy będziesz chodził! To mu uwierzyłem i żyję. I chodzę!".

Panu Zygmuntowi można tylko pogratulować doskonałej kondycji i życzyć wielu łask i błogosławieństwa Bożego na dalsze pielgrzymowanie! Szczęść Boże!