Anna Siudak FMM
Edycja zamojsko-lubaczowska 48/2003

Adwent jest czasem pragnienia Boga. Wtedy, gdy słońce jest coraz niżej na horyzoncie, chrześcijanie oczekują na ponowne przyjście Jezusa, który jest prawdziwym Światłem świata. Słowo Adwent oznacza przyjście i nie odnosi się jedynie do narodzenia się Jezusa w Betlejem, lecz również do Jego ostatecznego przyjścia na końcu czasów. Pomiędzy tymi dwoma wydarzeniami znajduje się czas Kościoła, w którym realizują się obietnice Jezusa. Dzisiaj kontemplujemy Go jak w zwierciadle i oczekujemy na moment, gdy ujrzymy Jezusa twarzą w twarz. Ta uszczęśliwiająca nadzieja jest przyczyną naszej radości.
Cztery tygodnie Adwentu poprzedzające Boże Narodzenie mają pobudzić naszą refleksję nad przyszłością i uczynić nasze serca czujnymi na powrót Chrystusa w chwale... Ta mesjańska nadzieja, która wypełniła ludzkie serca odkąd usłyszały one głos Jana Chrzciciela zwiastujący Mesjasza, ma być w tym czasie odnowiona i wzmocniona.
Czytania mszalne, modlitwy i śpiewy tego okresu podkreślają jego podwójny charakter. Pierwsza część zaczyna się w I Niedzielę Adwentu i trwa do 16 grudnia. Jest to okres celebracji naszego oczekiwania na powtórne przyjście Pana w chwale. Czytania mszalne są kontynuacją czytań końca okresu zwykłego, zakończonego uroczystością Chrystusa Króla wszechświata. Natomiast ostatnie osiem dni przed Bożym Narodzeniem są bezpośrednim przygotowaniem do tego święta. W tym czasie są śpiewane wielkie antyfony przyzywające Jezusa: Przyjdź Mądrości z wysoka, Przywódco Izraela, Kluczu Dawida, Emmanuelu, Królu narodów, Kamieniu węgielny Kościoła, Wschodzące Słońce, Wieczne Światło nieznające zachodu, Sprawiedliwości Przedwieczna itp.
Nasze oczekiwanie na Jezusa nie może być pasywne. Powinno być pełnym odwagi wejściem na drogi sprawiedliwości, co jest nieodzowne, by spotkać Pana. Jezus przybędzie tak, jak obiecał, a my powinniśmy czuwać. Czuwanie wymaga wytrwałości i dlatego św. Paweł nam proponuje, byśmy przywdzieli zbroję światła i zmierzali do końca w świętości bez zarzutu. W czasie oczekiwania powinniśmy się karmić obecnością Jezusa w Eucharystii, bo tylko Jego Ciało i Krew daje moc, by wytrwać w wierze.
Oto Pan Bóg przyjdzie - ta pewność jest dla chrześcijan przyczyną radości i pomaga odnaleźć się jednocześnie w dwóch rzeczywistościach: być zaangażowanym w sprawy tego świata i w sprawy życia wiecznego, do którego zostaliśmy wprowadzeni przez chrzest.
W oczekiwaniu na przyjście Pana towarzyszą nam w sposób szczególny dwie biblijne postacie: prorok Izajasz i Jan Chrzciciel, a w centrum tego okresu jest Maryja, która była pierwszą spośród najbardziej pokornych i ubogich tego świata oczekujących na przyjście Zbawiciela. Zaprośmy Ją, by nas wspierała w naszym oczekiwaniu na ponowne przyjście Jej Syna. Uczestnictwo w Mszach św. roratnich jest konkretną realizacją tego zaproszenia.
Niech tegoroczny czas Adwentu będzie dla nas czasem łaski i radości z doświadczania, że Pan jest blisko!