Niedziela Ogólnopolska 51/2006, str. 18-19

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i miał tak wielką wiarę, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał,
nic mi nie pomoże.
Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;
nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa,
które się skończą, choć zniknie dar języków i choć wiedzy [już] nie stanie.
Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [ujrzymy] twarzą w twarz.
Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: największa z nich [jednak] jest miłość.

Z Pierwszego Listu św. Pawła do Koryntian (1 Kor 13, 1-13)

Przeczytaj także: Hymn o miłości

2018-08-18 18:14

vaticannews / Watykan (KAI)

W centrum wszystkiego winna znajdować się godność osoby ludzkiej i na tym Afryka, która od wieków raniona jest przez przemoc i nieodpowiedzialne wykorzystywanie jej zasobów ludzkich i naturalnych, powinna budować swoją przyszłość.

Godność osoby ludzkiej jest naprawdę szanowana tylko w jej integralnym ujęciu, kiedy jednoczy w sobie człowieka, naturę, wspólnotę i Stworzyciela – to słowa wypowiedziane przez sekretarza Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, który brał udział w spotkaniu Członków Stowarzyszenia Konferencji Biskupów Wschodniej Afryki (AMECEA).

Ks. Bruno Marie Duffé w wywiadzie dla L’Osservatore Romano wskazał, że w kontekście afrykańskim godność ta jest jednocześnie pamięcią o wspólnocie, co wyraża się poprzez kultury, wspólne życie, przeżywaną wiarę i solidarność międzyludzką, a także w nadziei dania młodym odpowiedniego wykształcenia i możliwości brania odpowiedzialności za przyszłość. Dodał, iż w tym szczególnym kontekście kulturowym integralny rozwój człowieka jawi się jako alternatywa dla pewnego rodzaju dryfowania, które rodzi się z nadużywania władzy, korupcji i skupiania się na posiadaniu.

Sekretarz watykańskiej dykasterii zwrócił także uwagę na szczególną rolę biskupów. Z jednej strony dzielą oni problemy dnia codziennego swoich wspólnot, takie jak brak dostępu do wody pitnej, zdrowego jedzenia, edukacji, służby zdrowia, sprawiedliwości. Z drugiej zaś strony ich troską jest zachowanie równowagi między działalności społeczną a duchowym wymiarem głoszenia Ewangelii. W swej duszpasterskiej działalności stykają się również z ciągle powiększającym się podziałem między bogatymi a ubogimi, co prowadzi do przemocy, czy radykalizmów. Ich troska jest kierowana także w stronę młodego pokolenia, które wpatrzone w nowoczesne środki społecznego przekazu wykorzenia się z własnej historii i kultury.