2019-02-01 18:14

tom (KAI) / Waszyngton

Religijni ludzie są szczęśliwsi, bardziej uspołecznieni i bardziej zaangażowani charytatywnie niż inni. Taki wniosek płynie z najnowszych badań przeprowadzonych przez amerykański instytut Pew Research Center (PEW). Podsumowano dane ankietowe przeprowadzone w ponad dwudziestu krajach świata.

Respondentów podzielono na trzy kategorie: aktywnie uczestniczących (praktyki religijne lub kultowe, co najmniej raz w miesiącu), zwykłe członkostwo (rzadziej niż raz w miesiącu) i osoby niereligijne. W 13 z 26 krajów ludzie religijni są bardziej zadowoleni z życia niż inni. W pozostałych krajach takiej tezy nie można udowodnić.

W szczególności zbadano kraje, w których liczba trzech grup badanych była wystarczająco reprezentatywna. Chociaż badania przeprowadzono w niektórych krajach afrykańskich i azjatyckich wybrano jednak głównie europejską i amerykańską większość chrześcijańską, ponieważ grupa osób niereligijnych jest tam silniejsza niż w innych krajach.

PEW przyznaje, że chociaż badania nie dowodzą, że uczęszczanie na nabożeństwa kościelne bezpośrednio są przyczyną szczęśliwszego życia, to niemniej jednak w wielu krajach daję się zauważyć wyraźną tendencję: np. w Stanach Zjednoczonych 36 procent aktywnych religijnie respondentów określiło siebie jako "bardzo szczęśliwych". W przypadku niereligijnych Amerykanów wartość ta wynosiła tylko 25 proc., tak samo, jak dla niepraktykujących. Taka tendencja występuje we wszystkich badanych krajach, wynika z opublikowanego w czwartek raportu. Zwraca się uwagę, że w żadnym kraju ankieta nie wykazała, że aktywni religijnie ludzie mieliby być bardziej szczęśliwsi niż inni, mimo że w wielu krajach nie było w tym kontekście znaczących różnic między aktywnymi religijnie a pozostałymi grupami.

Istnieją również korelacje między stopniem religijności a stylem życia i długością życia, ale nie dotyczy to zdrowia. Natomiast badania pokazują związek między religijnością a większym zaangażowaniem społecznym.

Chociaż w większości krajów ludzie religijni palą mniej papierosów i piją mniej alkoholu, to jak wynika z badań, nie ma to wpływu na to, że tym samym są bardziej aktywni fizycznie, czy są bardziej lub mniej otyli. Wynika natomiast to, że osoby niereligijne są bardziej aktywne sportowo i mają mniej nadwagi niż ludzie religijni. Wyjątkiem jest USA, gdzie jest odwrotnie.

Podobnie jak w poprzednich ankietach, ostatnie badanie Pew Research Center pokazuje, że wiara motywuje z pewnością do większego zaangażowania charytatywnego. 85 procent osób religijnych w USA twierdzi, że są zaangażowani w prace, co najmniej jednej organizacji charytatywnej. Odsetek ten jest wyższy niż w przypadku osób religijnie niepraktykujących i niereligijnych.

W USA widoczne są również związki między religijnością a uczestnictwem w demokratycznych wyborach: 69% ludzi religijnych bierze w nich udział, więcej niż w przypadku dwóch pozostałych grup.

Badanie były przeprowadzane przez Pew Research Center od 2010 roku na podstawie wcześniejszych badań prowadzonych przez World Values Survey Association i International Social Survey Program. Aktywnie religijni ludzie stanowili mniejszość w 28 z 35 badanych krajów. Grupa ta składa się głównie z kobiet, osób żyjących w związkach małżeńskich oraz osób w wieku powyżej 40 lat. Projekt Global Religious Futures był finansowany przez The Pew Charitable Trusts i John Templeton Foundation.

2019-02-18 20:52

pb (KAI/freres-saint-jean.org/VaticanNews), st / Lyon

W czasie lotu z Abu Zabi do Rzymu 5 lutego papież Franciszek odpowiedział na pytanie o wykorzystywanie seksualne zakonnic przez niektórych duchownych. Przyznał, że takie zjawisko istnieje i że „z tego powodu paru księży zostało usuniętych” z kapłaństwa, a nawet rozwiązano pewne żeńskie zgromadzenie zakonne.

Dyrektor ad interim Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej Alessandro Gisotti wyjaśnił później, że papież miał na myśli francuski Instytut Sióstr św. Jana i św. Dominika, wywodzący się spośród byłych członkiń żeńskiej gałęzi kontemplacyjnej Wspólnoty św. Jana. Jej założyciel, o. Marie-Dominique Philippe już po swej śmierci w 2006 r. został oskarżony o zachowania sprzeczne z czystością, jakich miał się dopuścić wobec sióstr. Poinformował o tym - „z własnej inicjatywy” - w 2013 r. ówczesny przeor generalny Braci św. Jana.

Założyciel

Marie-Dominique Philippe urodził się w 1912 r. w Cysoing na północy Francji jako ósme z dwanaściorga dzieci, z których siedmioro wybrało życie zakonne (w tym znany w Polsce o. Thomas Philippe OP, współzałożyciel wspólnot Arki). W 1930 r. wstąpił do zakonu dominikanów, a w 1936 r. przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1939-45 i 1951-62 wykładał filozofię i teologię w Le Saulchoir (znanym dominikańskim domu studiów prowincji paryskiej), zaś w latach 1945-82 na uniwersytecie we Fryburgu Szwajcarskim.

Wokół o. Philippe skupiła się grupa studentów pragnących jedności między nauczanymi prawdami i osobistym życiem nauczającego. 8 grudnia 1975 r. w cysterskim opactwie Lérins we Francji, w trakcie głoszonych przez niego rekolekcji, zawiązała się wspólnota braci. Reguła wspólnoty, której patronowała francuska mistyczka Marta Robin, została oparta na Ewangelii św. Jana.

O. Philippe był cenionym rekolekcjonistą dla księży i osób konsekrowanych. W domu Marty Robin przez 17 lat prowadził także rekolekcje dla członków powołanych przez nią Ognisk Miłości. W 1981 r. Wspólnota św. Jana osiadła w Burgundii. Po roku powstało zgromadzenie sióstr kontemplacyjnych, dwa lata później zgromadzenie sióstr apostolskich. Dziś około 550 braci oraz 300 sióstr kontemplacyjnych i apostolskich żyje w kilkudziesięciu domach zakonnych na całym świecie.

Cechą charakterystyczną Wspólnoty jest poszukiwanie prawdy poprzez studiowanie filozofii i teologii. Szczególne miejsce zajmują tu myśl św. Tomasza z Akwinu i metafizyka. Wspólnota nie ma ukierunkowanego charyzmatu apostolskiego - pragnie służyć Kościołowi modlitwą i poszukiwaniem prawdy, a dzieła apostolskie podejmuje w zależności od lokalnych potrzeb. Np. we Francji bracia i siostry pracują wśród narkomanów, w Wilnie zajmują się formacją w diecezjalnym seminarium duchownym, a w Bukareszcie organizują opiekę nad tzw. dziećmi ulicy.

Wokół zgromadzeń skupiają się też świeccy sympatycy duchowości św. Jana: oblaci, którzy przyrzekają żyć zgodnie z radami ewangelicznymi: ubóstwem, czystością i posłuszeństwem na tyle, na ile stan i obowiązki im pozwolą - inaczej wygląda życie małżonków, ludzi wolnych, czy osób w podeszłym wieku. Wraz z braćmi i siostrami tworzą oni Rodzinę św. Jana.

2019-02-18 23:50

Agata Pieszko

Dziś (18.02) o godz. 20:15 w Duszpasterstwie Akademickim "Wawrzyny" odbyło się spotkanie księży przewodników Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę. Duszpasterze wraz ze służbami zgromadzili się po to, by rozpocząć etap organizacji 39. pielgrzymki, a przede wszystkim wybrać jej temat. Nad tradycyjnym spotkaniem "przy kanapkach" czuwał główny przewodnik, ks. Stanisław "Orzech" Orzechowski.

OŻYWICIEL-oto hasło, które będzie przyświecało pielgrzymom w sierpniowej wędrówce do Maryi. Księża przewodnicy asekurowali się przy swoim wyborze hasłem nowego roku duszpasterskiego, które brzmi: W MOCY BOŻEGO DUCHA. Uznali także, że w czasach, w których niebezpiecznie wzrasta liczba samobójstw, a społeczeństwo pogrąża się w marazmie, warto przypomnieć o szczególnej mocy Ducha Świętego, mocy dawania życia, mocy ożywiania tego, co umarłe, pozbawione nadziei. Podstawą rozważań na czas pielgrzymowania ma się zatem stać CREDO, czyli wyznanie wiary. Rozmawiając o organizacji i programie pielgrzymki, przewodnicy zaproponowali m.in. odnowienie sakramentu bierzmowania, koncert z modlitwą uwielbienia oraz wprowadzenie krótkich momentów ciszy przed rozpoczęciem Eucharystii oraz po przyjęciu Komunii Świętej.

Kolejne spotkanie zaplanowano na 29.04. Już dziś prosimy o modlitewne wsparcie dzieła PPW oraz proponujemy rozważenie swojej obecności na pątniczym szlaku.