Dzień Papieski w Niepokalanowie - Anna Przewoźnik
Dni Papieskie to wyjątkowy czas dla każdego Polaka. Niemal w każdym zakątku naszego kraju w tych dniach wspominaliśmy Ojca Świętego. Cała Ojczyzna pochylała się nad Janem Pawłem II. 15 października hołd polskiemu Papieżowi oddali również mieszkańcy Niepokalanowa. "Karol Wojtyła to człowiek, który od początku swojej służby pokazywał drogi do Boga. Słuchał go cały świat i liczył się z jego zdaniem. Był i jest wielki - mówił ks. inf. Ireneusz Skubiś redaktor naczelny tygodnika katolickiego "Niedziela" w bazylice Niepokalanowskiej, podczas Mszy św., której przewodniczył ks. bp Henryk Tomasik z Siedlec. Nie możemy czcić go jedynie wargami. Dobrze, że wielu z nas zastanawia się w tych dniach nad jego nauczaniem. To polskie zamyślenie nad Janem Pawłem II".
Podczas Dnia Papieskiego w Niepokalanowie odbyło się rozstrzygnięcie I Ogólnopolskiego Konkursu papieskiego na najlepszą niepublikowaną pracę literacką na tematy: "Jan Paweł II pokazał mi drogę do domu Ojca" i "Jan Paweł II moim przewodnikiem na drogę życia". Honorowy Patronat nad konkursem objął prymas Polski kard. Józef Glemp, metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz i Minister Edukacji Narodowej. Jego organizatorami byli: Stowarzyszenie Przyjaciół Dobrych Mediów, Siostry Niepokalanki z Szymanowa oraz Radio Niepokalanów. "Prace konkursowe świadczą o tym, że młodzież szuka bodźców, a Jan Paweł II żyje w ich świadomości. Czytając je, miałam wrażenie, że czytam wielkie spowiedzi życia, czytałam o nawróceniach i poszukiwaniach" - mówiła s. Angela, współorganizatorka konkursu.
6-osobowe jury pod przewodnictwem Ernesta Brylla, spośród 113 nadesłanych prac, do ścisłego finału zakwalifikowało 36. Następnie jurorzy wyłonili 8 najlepszych prac, wręczając ich autorom nagrody podczas uroczystej gali. Pierwsze miejsca oraz nagrodę 1000 zł otrzymały Anna Kokot z Przeźmierowa oraz Agata Ostaszewska ze Starogardu Szczecińskiego.
W dalszej części uroczystości odbył się koncert Włodzimierza Korcza, Alicji Majewskiej i Doroty Osińskiej.

Warszawa: Jean Vanier będzie uczestniczyć w Dniu Papieskim
Jean Vanier, legendarny twórca wspólnot z osobami niepełnosprawnymi, w Dniu Papieskim 15 października na Uniwersytecie Warszawskim wygłosi konferencję nt: "Słabość siłą!". Nazajutrz 16 października o godz. 12. spotka się na konferencji prasowej z mediami.
W niedzielę 15 października, w Dniu Papieskim Jean Vanier przybędzie do Warszawy. O godz. 18. odbędzie się spotkanie z nim na Uniwersytecie Warszawskim w głównej auli Starej Biblioteki Uniwersyteckiej, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28. Wygłosi tam konferencję: "Słabość siłą!", która stanowi istotny element obchodów Dnia Papieskiego w stolicy. Wstęp wolny.
Nazajutrz w poniedziałek 16 października spotka się z sekretarzem generalnym Konferencji Episkopatu bp. Piotrem Liberą. O godz. 12. w Sekretariacie Episkopatu wystąpi na specjalnej konferencji prasowej. Jean Vanier jest znanym na całym świecie twórcą chrześcijańskich wspólnot z osobami niepełnosprawnymi umysłowo. Powszechnie uznaje się go za jednego z przewodników duchowych naszych czasów. Stworzone przezeń wspólnoty "L´ Arche - Arka" oraz "Wiara i Światło" stanowią niezwykły przykład tworzenia chrześcijańskiej wspólnoty wraz z ludźmi najsłabszymi, niepełnosprawnymi i upośledzonymi umysłowo. Jego dewizą życiową są słowa św. Pawła: "Słabość moją siłą".
Jego rola - i założonych przezeń wspólnot - sprowadza się do nieustannej promocji osób upośledzonych, ale nie jako tych, którzy tylko wymagają pomocy - lecz jako ludzi obdarzonych różnorodnymi darami, od których wiele można się nauczyć i zyskać. Głosi wizję Kościoła - wspólnoty, otwartej na każdego człowieka najsłabszego, chorego, niepełnosprawnego i odrzuconego. Łączyła go przyjaźń z Janem Pawłem II.
Jean Vanier, kanadyjczyk (ur. 1928 r.) jest synem gubernatora generalnego Kanady, we wczesnej młodości był oficerem marynarki wojennej. Po kilku latach służby na jednym z brytyjskich lotniskowców, zrezygnował z kariery wojskowej, po czym studiował teologię i filozofię, co zostało uwieńczone doktoratem na temat myśli Arystotelesa.
W 1964 r. Vanier kierowany wewnętrznym powołaniem wycofał się z życia naukowego i kupił niewielki dom w Trosly pod Paryżem, postanawiając odtąd dzielić swe życie z osobami niepełnosprawnymi. Tak powstała pierwsza wspólnota "Arche" (Arka). Duchowym ojcem wspólnoty przez kilkadziesiąt lat był znany dominikanin o. Thomas Philippe.
Życie wspólnotowe w "L´ Arche" opiera się na zasadzie partnerstwa, rozumianego jako wymiana darów pomiędzy osobami zdrowymi a niepełnosprawnymi. Wspólnie prowadzi się dom, spożywa posiłki, pracuje i modli. Nie ma tam też typowego dla instytucji charytatywnych podziału na odrębne światy: opiekunów i podopiecznych. Wzajemnym relacjom towarzyszy zasada przyjaźni. Vanier nieustannie podkreśla, że osoby z upośledzeniem mają do odegrania wielką rolę we współczesnym świecie i w Kościele. Jego zdaniem osoby te będąc ograniczone w rozwoju intelektualnym, rozwijają się szczególnie w sferze duchowej i emocjonalnej, krótko mówiąc: w sferze miłości. Cechuje je nieograniczone zaufanie, wierność w przyjaźni i bezinteresowność, jak również bardzo głębokie wyczucie sfery sacrum.
Tymi właśnie wartościami - zdaniem Vaniera - upośledzeni mogą służyć otaczającemu światu, goniącemu za powierzchownym sukcesem. Misją wspólnot jest uświadamianie otoczeniu, także wspólnocie Kościoła, istotnego znaczenia ludzi ubogich i upośledzonych.
Vanier, odbierając w 1997 r. nagrodę z rąk Jana Pawła II, powiedział: "Nawet w Kościele, pomimo słów Jezusa i św. Pawła, a także pomimo twych własnych nauk, Ojcze Święty, osoby z upośledzeniem nie są poważane ani dostrzegane jako ważna część Ciała Chrystusowego. Zbyt często uważa się je za niewarte uwagi, traktowane jedynie jako obiekty miłosiernej dobroczynności. Wiele osób zajmujących się nimi nie dostrzega, jakim błogosławieństwem i zaszczytem jest dzielenie z upośledzonymi swego życia".
W kilka lat po powstaniu "Arki", także z inspiracji Vaniera, narodził się ruch "Wiara i Światło", skupiający w swoich wspólnotach osoby zdrowe oraz niepełnosprawnych i ich rodziny, nie mieszkające jednak pod wspólnym dachem, ale w jednej parafii, dzielnicy czy mieście. Tworzą one środowisko, koncentrujące się wokół najsłabszych. Ruch ten powstał w Lourdes, podczas międzynarodowej pielgrzymki osób niepełnosprawnych, zorganizowanej przez Jeana Vaniera na Wielkanoc 1971 roku.
Ruchy "Arka" oraz "Wiara i Światło", choć zrodziły się w Kościele katolickim, dziś zrzeszają, np. w Rosji czy Indiach, ludzi różnych wyznań i religii. Realizują ważną misję ekumeniczną jak również w zakresie dialogu międzyreligijnego.
"Wiara i Światło" skupia obecnie ok. półtora tysiąca wspólnot w 76 krajach: w Polsce jest ich ponad 150. Natomiast "L´ Arche - Arka" ma ok. 130 wspólnot w 30 krajach świata, na niemal wszystkich kontynentach.
W Polsce działają trzy wspólnoty "L´ Arche": w Śledziejowicach k. Krakowa, w Poznaniu i we Wrocławiu. Pierwszy dom powstał w 1981 r. w Śledziejowicach koło Krakowa. Siostry Wanda i Bożena ze Zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa wraz z Heleną postanowiły wspólnie zamieszkać, dając początek Arce w Polsce. Dzisiaj wspólnota ta posiada dwa domy i warsztaty terapii zajęciowej z pracowniami świec, ceramiki, rękodzieła i stolarnią. Do domu "L´ Arche" przy ul. Żytniej w Poznaniu pierwsi stali mieszkańcy trafili 11 lat temu. Trzecia z kolei i najmłodsza w Polsce wspólnota "L´ Arche" funkcjonuje we wrocławskich Karłowicach.