„Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady! Przyrzekamy Ci, z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd staniemy wszyscy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego
dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak ojcowie nasi walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie własną krwią. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia
uważać będziemy za największą łaskę Ojca Wszelakiego Życia i za najcenniejszy Skarb Narodu”.
Tymi słowami w Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego składaliśmy przyrzeczenie Bogu, że będziemy stać w obronie każdego nowego poczętego życia ludzkiego. Te słowa powracają do nas dziś ze szczególną
mocą i nabierają jeszcze większej wartości, kiedy znów na łamach mediów docierają do nas informacje o próbach zezwolenia i „zagwarantowania” matce prawa do zabijania poczętego, a nienarodzonego
życia ludzkiego w świetle prawa. Dlatego Dzień Świętości Życia obchodzony w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego przypomniał nam o wartości każdego ludzkiego życia. Każdy człowiek - „stworzony
na obraz i podobieństwo Boże” (por. Rdz 1, 6) - ma prawo do tego, by jego życie było chronione od poczęcia aż do naturalnej śmierci, i każdy wierzący powinien stanąć w obronie życia, szczególnie
tego najbardziej bezbronnego - życia człowieka poczętego a jeszcze nienarodzonego. Postawa Maryi, Matki Bożego Syna, która przyjmuje dar Życia w osobie Jezusa, niech będzie dla każdego z nas wzorem
postawy przyjęcia i obdarowania miłością nowego ludzkiego życia. Tajemnica Zwiastowania ukazuje nam właśnie taką postawę, a w tej tajemnicy każde ludzkie życie zostaje dowartościowane przez to, że Bóg
przyjmuje ludzkie ciało.
O takiej postawie przypomina Ojciec Święty w orędziu na Wielki Post, podkreślając prawdę płynącą z ust Chrystusa: „A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mt 18,
5). Nie bójmy się przyjąć nowo rodzącego się życia i pomóc matkom borykającym się w takich sytuacjach bardzo często również z dramatem własnego sumienia. Pamiętajmy też o działalności Katolickiego Ośrodka
Adopcyjno-Opiekuńczego Diecezji Łomżyńskiej, który został powołany do niesienia pomocy w takich sytuacjach.
Tych, którym nie jest obojętny los nienarodzonych, zachęcamy do podjęcia Dzieła Duchowej Adopcji, która jest jednym z elementów budowania cywilizacji miłości i odpowiedzialności za życie, a także
jednym ze sposobów wypełnienia Chrystusowego przykazania miłości bliźniego i miarą wielkości człowieka. Duchowa Adopcja to przyjęcie w modlitewną opiekę jednego dziecka, któremu grozi śmierć w łonie matki,
a którego imię jest znane Bogu samemu. Tą modlitwą ogarniamy także rodziców dziecka, aby mieli odwagę i siłę przyjąć oraz dobrze i z miłością wychować to dziecko. Zobowiązanie tej modlitwy oraz innych
dobrowolnych wyrzeczeń i praktyk religijnych przyjmujemy dobrowolnie na okres dziewięciu miesięcy, czas przebywania dziecka w łonie Matki.
Modlitwa do codziennego odmawiania:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi,
która urodziła Cię z miłością,
oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia,
który opiekował się Tobą po urodzeniu,
proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka,
które duchowo adoptowałem,
a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady.
Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę,
aby swoje dziecko pozostawili przy życiu,
które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Pomóż w rozwoju naszego portalu