W dokumentach soborowych czytamy "Tak w liturgii, jak i w katechezie należy przedstawić w pełnym świetle podwójny charakter Wielkiego Postu. Przez przypominanie chrztu lub też przygotowanie do niego oraz przez pokutę ma on usposobić wiernych, oddających się gorliwiej słuchaniu Słowa Bożego i modlitwie, do obchodzenia paschalnego misterium" .

Przygotowując dzieci do przeżyć wielkopostnych, należy zachować umiar, przyjmując jako pewnik, że dziecko nie jest zdolne do popełnienia grzechu. Warto jednak delikatnie wprowadzić je w atmosferę wielkopostną, nie naruszając jego wrażliwości, ukazując mu miłość Chrystusa, która ma moc zwyciężania zła. Pierwsze cztery niedziele Wielkiego Postu mają charakter wybitnie pokutny. Jest to czas przemian i nawróceń. Od piątej niedzieli rozpoczyna się czas rozważań Męki i Śmierci Chrystusa. W tym okresie rezygnujemy z rozrywek, mamy więcej czasu, który można spożytkować na zbliżenie się do Boga. Można go wykorzystać na urządzenie ołtarzyka domowego. W każdym domu jest miejsce do spania, jedzenia, kąpania się, gotowania, oglądania telewizji itp. - rzadko spotykamy wydzielone miejsce do modlitwy. Może właśnie w pierwszym tygodniu Wielkiego Postu warto to zmienić. Zaangażować dzieci do zorganizowania miejsca, gdzie można będzie się skupić i gdzie cała rodzina mogłaby się gromadzić na wspólną modlitwę. Takie miejsce na co dzień przypomina, kim jesteśmy i jakie za tym idą zobowiązania. Jeżeli rodzina codziennie wspólnie mówi i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom..., nie rozpadnie się. Sposób urządzenia ołtarzyka domowego jest całkowicie uzależniony od warunków mieszkaniowych. To może być osobny stolik z klęcznikiem, ale może to być wygospodarowane miejsce w meblościance. Przedmioty kultu religijnego są różne i mogą się zmieniać w zależności od okresu w roku liturgicznym. Również można wygospodarować miejsce na wypisaną na kartoniku myśl przewodnią liturgii danego okresu. Ołtarzyk dajmy pod opiekę dzieciom, niech zapalają świece, dbają o kwiaty i porządek. Takie miejsce do modlitwy w domu ma większe znaczenie dla rozwoju religijnego dzieci niż najwspanialej urządzony kościół parafialny.

W I Niedzielę w gronie rodzinnym rozważamy List św. Pawła do Rzymian (5, 12-19) oraz Ewangelię św. Mateusza (4, 1-11). W dzisiejszym fragmencie Pawłowego listu zawarta jest prawda o grzechu jako źródle zła i prawda o konieczności zbawienia, czyli odrodzenia się w Chrystusie. Po decyzji człowieka o odwróceniu się od Boga nastąpiła obietnica naprawy. Chrystus przyszedł, by przywrócić Boga człowiekowi i człowieka Bogu. Człowiek - Adam zgrzeszył, Człowiek-Bóg Jezus Chrystus przyszedł, aby naprawić zło. Człowiek-Bóg został wystawiony na pokusę, o czym pisze Mateusz w dzisiejszej Ewangelii. Ten sam szatan, który kusił Adama, kusił Jezusa z Nazaretu. Szatan wie, jakie są ludzkie marzenia i wchodzi właśnie w te obszary, na terenie których najłatwiej można człowieka zwieść. Człowiek chce być syty, chce być wielki, robić rzeczy, które wbijają innych w zazdrość, a jego w pychę i chce posiadać wiele. Czytając słowa tej Ewangelii, przedyskutujmy z dziećmi, które z tych marzeń jest w nich najsilniejsze. Dziś, gdy masowo wyrzuca się żywność, bo wiele jej wyprodukowano i nie zdążono skonsumować, nasze dzieci głodu nie cierpią, ale w dobie Harry Pottera pokusa druga jakże jest aktualna. Również umiłowanie dóbr materialnych nam zagraża. Jak ochronić się przed tymi pokusami? Wspólna rozmowa na ten temat w świątecznym nastroju jest najskuteczniejszym instrumentem zapobiegania tym patologiom, w które wciąga młodych ludzi współczesność.

Ten dzień wykorzystujemy też, by porozmawiać z dziećmi o chrzcie św. Gdy dzieci są małe, ograniczmy się do pokazania zdjęć i pamiątek z dnia ich chrztu św., zaznaczmy tę datę w kalendarzu. Opowiedzmy dziecku, jaką dla nas radością był ten dzień i jak on przebiegał. Starszym dzieciom opowiedzmy, czym jest chrzest św. i wysłuchajmy ich uwag na ten temat. Gdy zrodzą się problemy, z którymi rodzice nie dają sobie rady, nie należy wpadać w panikę. Raczej zaproponujmy dzieciom wspólne poszukiwanie odpowiedzi na ujawnione pytania. Znajdziemy je u katechety, w książkach religijnych lub w prasie katolickiej. Ważne, by dzieci zrozumiały, że i my mamy trudności w pojmowaniu Boskich Tajemnic i że mogą wraz z nami je odkrywać. Uroczystość kończymy odpaleniem od świecy na ołtarzyku świec od chrztu św. Rodzice nalewają do naczynia wodę święconą. Wszyscy maczają palce w wodzie i żegnają się. Tej rodzinnej uroczystości może towarzyszyć melodia pieśni wielkopostnych.