Na ostatnim spotkaniu Roty Rzymskiej, 28 stycznia br., Ojciec Święty mocno zaakcentował znaczenie nierozerwalności małżeństwa i wezwał katolickich prawników do przeciwstawienia się rozwodom. Kościół stał zawsze na stanowisku nierozerwalności małżeństwa. Ojciec Święty nie powiedział więc niczego nowego. Po prostu obowiązują nas wszystkich zasady ewangeliczne, które wypływają od samego Pana Jezusa Chrystusa. Pamiętamy, że kiedy powoływano się na Mojżeszowy list rozwodowy, Pan Jezus powiedział: "od początku tak nie było" (Mt 19, 8), czyli że małżeństwo jest jedno i nierozerwalne, i jest zgodne z prawem naturalnym. Kościół określił to dokładnie, mówiąc, że małżeństwo obowiązuje aż do śmierci, i dopiero jeżeli jedno ze współmałżonków umrze, drugie może zawrzeć kolejny związek. Wyobraźmy sobie zresztą, jaką farsą byłaby uroczystość zaślubin, gdyby oblubieniec oświadczał oblubienicy (czy vice versa): ja ciebie biorę za żonę, ale chciałbym zachować swoją wolność, a więc bądź przygotowana, że być może kiedyś będziemy musieli się rozejść. Tymczasem formuła przysięgi małżeńskiej mówi wyraźnie: "nie opuszczę cię aż do śmierci".
Widzimy, że wielu ludzi o tym zapomina. Człowiek jest istotą grzeszną. historia pokazuje grzechy ludzi, które odnoszą się do sprawy jedności małżeństwa. Pamiętamy króla Anglii Henryka VIII, który domagał się dla siebie rozwodu. Po odmówieniu przez papieża oderwał Anglię od Kościoła rzymskokatolickiego.
Obecnie, w czasach liberalizmu, Ojciec Święty przypomina o najważniejszych cechach małżeństwa katolickiego, zwłaszcza o jego nierozerwalności. Wielu katolików bowiem uznało rozwody za rzecz normalną. Tymczasem zasada teologii moralnej głosi, że rozwód jest grzechem, gdyż jest złamaniem przysięgi złożonej wobec Boga i Kościoła.
Przy okazji trzeba zauważyć, że Kościół w ogóle nie uznaje rozwodów. Owszem, sądy kościelne zajmują się sprawami małżeńskimi, ale wyroki tych sądów nigdy nie mówią, że udzielony został rozwód. Mogą jedynie przyznać, że małżeństwo zostało zawarte nieważnie, czyli że w ogóle nigdy nie zaistniało w sensie kanonicznym. Oczywiście, obowiązują tu procedury procesowe prawa kanonicznego. Prawo to bardzo ściśle określa warunki zawarcia małżeństwa i przeszkody oraz okoliczności, które sprawiają, że małżeństwo jest nieważne.
Gdy chodzi o adwokatów w sądach kościelnych, Kościół zwraca uwagę, by byli to ludzie o ogromnej uczciwości, by w sposób właściwy, zgodnie z chrześcijańskim sumieniem prowadzili sprawy dotyczące ważności małżeństw.
Wielu jednak katolików, którzy zawarli małżeństwo sakramentalne, niestety, usiłuje zawierać nowe małżeństwa. Piszę "usiłuje", bo trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że katolików obowiązuje wyłącznie małżeństwo sakramentalne. Prawodawstwa cywilne wprowadziły rozwody i wielu katolików wnosi sprawę o rozwód cywilny.
Ojciec Święty zwraca się do wszystkich prawników, że jako katolicy są zobowiązani w sumieniu "unikać osobistego udziału we wszystkim, co mogłoby pociągać za sobą przyczynianie się do rozwodu", a tam, gdzie prawodawstwo dopuszcza rozwody - powinni szukać skutecznych " środków sprzyjających związkom małżeńskim, przede wszystkim przez mądrze prowadzone działanie pojednawcze".
Oczywiście, miara tego świata jest inna. Narzuca on swoje kryteria. Chrześcijaństwo jednak mówi, że człowiek jest przeznaczony do życia wiecznego, obowiązują go więc normy Boże, przykazania, i Bóg rozliczy go z życia właśnie na podstawie norm ewangelicznych zawartych w Piśmie Świętym, w Tradycji i w nauczaniu Kościoła. Tak więc, jeżeli prawnik chce po katolicku wykonywać swój zawód, musi to wszystko wziąć pod uwagę.
Warto powiedzieć jeszcze jedno. Słyszy się czasem argument: Co miałam zrobić, kiedy mój mąż upijał się, a nawet po pijanemu chciał mnie zabić? Musiałam się rozwieść. Tak bywa. Ale wtedy nie jest rzeczą konieczną szukać innego małżeństwa. W takim wypadku Kościół daje możliwość separacji. Mamy w Polsce zapewnienie konkordatowe, że w sytuacjach szczególnych można dokonać separacji. Jest to jakieś wyjście, może dość trudne, ale jedyne nie naruszające prawa Bożego. Katolicki prawnik, adwokat, powinien więc także znać temat separacji. Bywa też często, że rozdzieleni małżonkowie wracają do siebie. Chodzi więc o to, by prawnicy nie przykładali ręki do niszczenia sakramentu małżeństwa.
Pamiętajmy, rozwód nie jest dobrodziejstwem. Rozwód jest nieszczęściem. Jest wielką krzywdą dla ludzi, ale jest też krzywdą sumienia. Dlatego dobrze, iż Ojciec Święty przypomniał o tej bardzo ważnej sprawie dla chrześcijańskich małżeństw na świecie.