Przypatrywanie się Kielcom duszpasterze rozpoczęli od spotkania w Ratuszu z wiceprezydentem Andrzejem Sygutem. Wzięli w nim także udział: gość specjalny wizyty w Kielcach - przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Janusz Śniadek oraz dyrektor Miejskiego Urzędu Pracy w Kielcach Krzysztof Sławiński.
Wiceprezydent Sygut wskazał pozytywne zmiany wizerunku Kielc w ostatnich latach (uzyskane poprzez np. tworzenie nowych instytucji kultury - co jest dzisiaj ewenementem w skali kraju, dobrą bazę i kondycję drużyn sportowych - Vive i Korony, rozwój Targów Kielc, które obecnie są najdynamiczniej rozwijającym się ośrodkiem wystawienniczym w kraju). Bezrobocie tak w Kielcach, jak i w regionie od stycznia kształtuje się poniżej średniej krajowej, choć problemem pozostaje niechęć do pracy, szczególnie wśród długotrwale bezrobotnych. Wciąż rośnie liczba osób bez prawa do zasiłku. Podkreślano także sukces sprawdzonego już na lokalnym rynku pracy Centrum Integracji Społecznej, prowadzonego przez Caritas, z powodzeniem służącego ludziom bezrobotnym w drugim, a nawet trzecim pokoleniu.
Księża z różnych stron Polski mówili o bolączkach duszpasterskich w swoim regionie. Duszpasterze opowiadali np. o „enklawach biedy” (Łódź), o „produkowaniu w Kielcach magistrów politologii, pedagogiki, resocjalizacji, którzy nie mają pracy” (Szydłów),, o „błędnym tworzeniu gett, gdzie bieda moralna i materialna idzie w parze” (Lublin), czy na temat „zniszczonego etosu pracy” (Nowa Huta). Ks. Grzegorz Michalski z Łodzi w rozmowie z „Niedzielą” zastanawia się, jak to zrobić, aby ludziom „chciało się chcieć”. Opowiada o tysiącach swoich parafian, którzy trafili, wskutek patologii bądź życiowej niezaradności, do pofabrycznych blokowców. - Nowy blok jest natychmiast dewastowany, ludzie się demoralizują, nic i nikt nie ciągnie ich do góry. Nawet tych zaradniejszych rujnują kredyty - mówi. Nieliczni uciekają w inne, „lepsze” regiony miasta. Ci, którzy pozostają - równają w dół. Dzieci z takich środowisk są na starcie życiowym napiętnowane przez biedę, nieudolność rodziców - to dyskryminuje, to łatka przypięta już w I klasie. Dziecko nie ma wzorców i nie ma szans… Kiedyś fundamentem była godność człowieka, walczyliśmy o nią w czasach „Solidarności”. Kto teraz bierze te godność pod uwagę? - zastanawia się ks. Michalski, proboszcz parafii św. Jana Ewangelisty w Łodzi-Olechowie.
Przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” Janusz Śniadek w swoich wypowiedziach podkreślał błędną, jego zdaniem, koncepcję szkolnictwa Polsce, opieraną na prawie popytu i podaży. Mówiono także o ogólnopolskim deficycie szkolnictwa zawodowego, technicznego, co ujemnie wpływa na rynek pracy. Ks. Jan Iłczyk z Kielc, sekretarz Krajowego Duszpasterza Ludzi Pracy, mówił o doświadczeniach wynikających z organizowanej od lat w jego parafii - św. Józefa w Kielcach - giełdzie pracy. - Brakuje na rynku pracy murarzy, tynkarzy, glazurkarzy, a obok mamy całą plejadę osób bezrobotnych z wyższym wykształceniem. Zaniedbany segment oświaty zawodowej bije w rynek pracy - podkreślał.
Spotkanie z Okręgowym Inspektorem Pracy w Kielcach Jadwigą Pechetą oraz popołudniowy wyjazd do sanktuarium na Świętym Krzyżu, gdzie księża uczestniczyli we Mszy św. pod przewodnictwem bp. Ryczana, adorowali relikwie i zwiedzali sanktuarium - dopełniło pierwszy dzień pobytu w Kielcach.
Księża byli zadowoleni z pobytu na Świętym Krzyżu, wysoko oceniali postęp prac w sanktuarium i duchowe promieniowanie tego miejsca - jednego z najstarszych ośrodków kultu krzyża w Polsce. Uzupełnieniem tych doświadczeń była homilia wygłoszona przez bp. Ryczana, przypominająca okoliczności ukrzyżowania Chrystusa i wypływającą z tamtych wydarzeń lekcję krzyża - aktualną dla współczesnych pokoleń.
Drugi dzień pobytu w Kielcach kapłani rozpoczęli od wspólnej Eucharystii i zwiedzania Zakładu Urządzeń Chemicznych i Armatury Przemysłowej „Chemar” S.A. Księża podczas wizyty w „Chemarze” spotkali się z kierownictwem i pracownikami, zwiedzali zakład, który liczył niegdyś kilka tysięcy pracowników. Dzisiaj w „Chemarze” pracuje 300 osób - Spotkanie z pracownikami „Chemaru” było dla mnie wstrząsające - podkreśla ks. Grzegorz Michalski z Łodzi. - Ksiądz żyje na tym świecie, ale problemów tego świata nie doświadcza. Ludzie pracują w zagrożeniu życia, w ogromnym zapyleniu, po kilkunastu latach są wrakami, a przy tym mają na utrzymaniu rodzinę. Zarabiają brutto 2400 zł - i są zagrożeni zwolnieniem - dodaje.
Robotnicy opowiadali księżom o problemach sprzedaży wytwarzanych w „Chemarze” części, np. zaworów o małych i średnich gabarytach, wykorzystywanych przeważnie w elektronice, gdy Chińczycy oferują produkt tańszy o połowę.
Na koniec wizyty wszyscy pracownicy i księża odśpiewali „Barkę” i poprosili Księdza Biskupa o błogosławieństwo. Duszpasterze dzieląc się wrażeniami z pobytu w „Chemarze” nawiązywali m.in. do słów Janusza Śniadka, przewodniczącego Krajowej Komisji NSZZ „Solidarność”, wypowiedzianych w Seminarium, iż „wywalczyliśmy wolność, ale trzeba ją zagospodarować”.
Na zakończenie pobytu w Kielcach księża zwiedzili sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Kieleckiej. Po najciekawszych, najstarszych i najbardziej unikatowych zakamarkach bazyliki katedralnej - od podziemi z kryptami biskupów kieleckich po chór, oprowadzał ich ks. Paweł Tkaczyk, konserwator diecezjalny. Księża obejrzeli także wystawę stałą i ekspozycję na temat Biblii w Muzeum Diecezjalnym.
Kieleckie spotkanie odbyło się w przededniu Ogólnopolskiej Pielgrzymki Ludzi Pracy na Jasną Górę (19-20 września).
Bp Kazimierz Ryczan jest Krajowym Duszpasterzem Ludzi Pracy od czerwca 2008. Jego poprzednikiem w pełnieniu tej funkcji był bp Tadeusz Gocłowski.
Spotkania duszpasterzy ludzi pracy odbywają się co roku w innej diecezji. Ich celem jest poznawanie sytuacji pracowników różnych sektorów w regionach oraz kondycji związków zawodowych w wielu miejscach kraju. - Choć regiony różnią się skalą biedy, uprzemysłowienia, wykształcenia ludzi itd., to jednak można wyodrębnić wspólne mianowniki - podsumowuje ks. Zbigniew Kuźnia, lubelski duszpasterz ludzi pracy i proboszcz parafii MB Królowej Polski. - Pogłębiają się dysproporcje bytowe, a tworzenie gett ludzi biednych nikomu nie pomoże. W budynkach po upadłości „Ursusa” zakwaterowano 250 takich rodzin. Patologia, ubóstwo moralne, skrajna bieda szerzą się jak zaraza, po roku nawet śmietnik jest zdewastowany - opowiada. - My niesiemy Dobrą Nowinę, ale niezbędne są zmiany strukturalne, rządowe. Tam, w każdym zakątku ubóstwa, w każdej rodzinie potrzeba Matki Teresy…