Reklama

Niedziela Podlaska

Na pielgrzymim szlaku… (Cz. I)

Niedziela podlaska 22/2013, str. 7

[ TEMATY ]

szlaki św. Jakuba

Archiwum Mateusza Gołosia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KATARZYNA CEJMER: - Jak zaczęła się Twoja przygoda pielgrzyma?

MATEUSZ GOŁOŚ: - Mówimy, że jesteśmy Kościołem pielgrzymującym. Nie trzeba ruszać się z domu, by zrozumieć sens tego stwierdzenia. Co jednak mamy zrobić, gdy wiemy, że to do nas Bóg mówi: „Idź”? Pierwsze kroki na pielgrzymiej drodze postawiłem jako dziecko. W wieku 8 lat rodzice zabrali mnie i moich braci na pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę. Od tamtej pory brałem w niej udział każdego roku - aż do 18. roku życia bez przerwy, później zaś jeszcze dwukrotnie. Mogę powiedzieć, że pielgrzymki ukształtowały mnie jako młodego chłopaka i jako człowieka wierzącego. Oddziaływały na mój charakter, osobowość i wiarę. Były okazją do pracy nad sobą, do poznania niezwykłych ludzi, do duchowego rozwoju.

- Kiedy pierwszy raz usłyszałeś o pielgrzymim szlaku wiodącym do Santiago de Compostela?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Kiedy pierwszy raz usłyszałem o Santiago de Compostela? Szczerze mówiąc, nie pamiętam… Nie pamiętam, czy ktoś mi o tym opowiadał, czy gdzieś o tym czytałem. Pierwsze moje wspomnienie związane z tym miejscem to wspomnienie mnie przeglądającego w internecie mapę Hiszpanii. Nie pamiętam również całego procesu decyzyjnego, wahania, ważenia plusów i minusów takiej pielgrzymki. Pamiętam siebie już zdecydowanego, pewnego swojego pomysłu i gotowego do jego realizacji. Wtedy o Santiago nie mówiło się jeszcze wcale. W księgarniach nie było jeszcze przewodników, od których teraz uginają się półki. W internecie istniała tylko jedna polska strona poświęcona takiemu pielgrzymowaniu.

- Czym jest właściwie Camino de Santiago?

- Czym jest Camino de Santiago? Czym jest Droga św. Jakuba? Jest ona jedną ze średniowiecznych tras pielgrzymkowych, które przecinały Europę, kierując wierzących w stronę trzech pielgrzymich miejsc ówczesnego świata: Jerozolimy, Rzymu oraz właśnie Santiago de Compostela, gdzie znajduje się grób św. Jakuba Apostoła. O samych trasach, historii ich kształtowania się, roli w historii oraz kulturze europejskiej można opowiadać godzinami. Niech nam tylko wystarczy stwierdzenie, że takiego pielgrzymowania w Polsce… nie znamy. W drogę rusza się samemu, samotnie - taki jest ideał. Istnieją wyznaczone szlaki, ciągle na nowo rekonstruowane (w tym najsłynniejszy: Camino Frances - Droga Francuska). Przy nich znajdują się rozrzucone schroniska dla pielgrzymów. I w zasadzie to tyle. Tylko tyle? Dokładnie. Nie ma tu wyznaczonych odcinków, planu dnia, liczby kilometrów do zrobienia. Nikt nam niczego nie planuje, nikt nie wyznacza trasy. Mamy tylko drogę i… ciszę - reszta należy do nas. Cały swój dobytek niesiemy na plecach. I idziemy. Idziemy. Drogą Francuską ok. 900 km. Drogą Północną ok. 800 km. Dzień po dniu, krok za krokiem. Przejście takiej trasy zajmuje około miesiąca. Po drodze spotykamy innych pielgrzymów z całego świata, mijamy przepiękne zabytki architektury, przede wszystkim zaś spotykamy się z niezwykłą przyrodą. Droga Francuska prowadzi nas początkowo przez Pireneje, by później wprowadzić na pustynną niemal ziemię Kastylii, zaś na koniec doprowadzić do niezwykłej Galicji. Droga Północna wiedzie zaś ciągle brzegiem oceanu. Dosłownie. Często idziemy plażą i klifami. Zdarza się też, że przepływamy łodziami zatoki.

- Jak zrodziła się myśl, aby wyruszyć do Santiago z Polski?

- Z mojego otoczenia byłem pierwszym, który ruszył w taką drogę. Dziś, 4 lata od tamtych wydarzeń, wielu spośród moich znajomych poszło w moje ślady. Ja również nie potrafiłem się zatrzymać. W 2010 r. przeszedłem Camino Frances, w 2011 r. część Camino del Norte. Tam postanowiłem, że postaram się wypełnić ideał Drogi św. Jakuba i wyruszę „z progu własnego domu”. Ta myśl nie wydała mi się specjalnie szalona. Gdy się pojawiła, natychmiast ją zaakceptowałem, podjąłem decyzję i odkryłem w sobie niezwykły pokój. Nad trasą pracowałem cały rok. Przekopałem internet, mapy, książki. Rozmawiałem z ludźmi, szukałem kontaktów. Poprosiłem o „list żelazny” od Księdza Biskupa w 6 językach państw, przez które planowałem przejść. Otrzymałem list i błogosławieństwo. 7 maja wieczorem ks. Tomasz Szmurło odprawił Eucharystię w mojej intencji w węgrowskiej bazylice, zaś rankiem 8 maja 2012 r. ruszyłem w drogę z Węgrowa do Santiago de Compostela. Z Polski do Hiszpanii. Miałem przed sobą ponad 4000 km, bowiem zdecydowałem się wybrać dłuższą drogę. Przeszedłem przez Polskę, Czechy, Austrię, Słowenię, Włochy, Francję i tak dotarłem do Hiszpanii. Reszta drogi była już znana. O każdym dniu tej wędrówki mógłbym napisać wiele. Ciężko jest mi nawet próbować opisać tutaj to wszystko, co mi się przydarzyło.

Druga część wywiadu ukaże się za dwa tygodnie.

2013-06-04 13:12

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Spod Świdnicy do Jakuba

Niedziela świdnicka 29/2014

[ TEMATY ]

szlaki św. Jakuba

KS. SŁAWOMIR MAREK

Dokładnie pięć lat temu, 25 lipca 2009 r., porannym wyjściem ze szczytu Góry Ślęża zainaugurowano działalność jednego z najmłodszych Szlaków św. Jakuba na świecie. Pielgrzymia trasa liczy 55 km, z czego połowa przebiega przez teren diecezji świdnickiej. Szlak zaczyna bieg na szczycie góry Ślęży (718 m n.p.m.) i prowadzi przez gminy Sobótka, Marcinowice, Mietków, Kostomłoty i Środa Śląska. Po drodze znajdują się dwa kościoły św. Jakuba: w Sobótce i w Ujowie w gminie Mietków. W Środzie Śląskiej Droga Ślężańska łączy się z biegnącą od granicy z Ukrainą Drogą św. Jakuba Via Regia (odtworzoną według przebiegu dawnego, królewskiego traktu handlowego).
Ślężańska Droga Świętego Jakuba jest szlakiem oznakowanym w terenie (bo istnieją też szlaki, które oznakowane nie są). Znakowanie szlaku to popularne w Hiszpanii żółte strzałki wskazujące cel – Santiago de Compostela, a także znaki uproszczonej muszli.
Oznakowanie wykonane jest z tabliczek PCV, naklejek odpornych na czynniki pogodowe oraz malowane farbą przy użyciu szablonów. Znakowanie na Ślężańskim szlaku docelowo będzie wykonywane w postaci znaków malowanych i tabliczek informacyjnych umieszczanych na stałe wzdłuż przebiegu szlaku. W miejscowościach na szlaku zostaną umieszczone tablice informacyjne, na których znajdzie się mapa przebiegu Drogi.
Do miejsc świętych i kultowych pielgrzymowano już w starożytności. Ludzie mieli świadomość ich ważności. W średniowieczu mieszkańcy Europy udawali się do Grobu Chrystusa w Jerozolimie i do grobu św. Piotra w Rzymie. Wielu wędrowało do położonego „na końcu świata” grobu św. Jakuba zwanego Starszym. Na przełomie lat 30. i 40. n.e. św. Jakub prowadził działalność misyjną na północy Półwyspu Iberyjskiego. Był pierwszym biskupem Jerozolimy oraz pierwszym z dwunastu  Apostołów, który zginął śmiercią męczeńską ok. 44 r. n.e. Jego ciało miał odnaleźć pustelnik Pelagiusz, który w objawieniu usłyszał, że „pole gwiazd” zaprowadzi go na miejsce pochówku św. Jakuba (Santiago to po hiszpańsku św. Jakub, campus stellae – po łac. „pole gwiazd”). Według Tradycji, po śmierci uczniowie zabrali ciało Świętego, chcąc złożyć je w odległym, bezpiecznym miejscu. W ten sposób dotarli do Półwyspu Iberyjskiego, w okolice miejsca zwanego Finisterre (łac. finis terrae – „koniec ziemi”). Ciało Apostoła zostało pochowane kilkadziesiąt kilometrów od miejsca, do którego przybiła łódź. Na wiele wieków zapomniano o tym wydarzeniu. Dopiero na przełomie VIII/IX w. odkryto na północy Półwyspu Iberyjskiego szczątki, które uznano za relikwie św. Jakuba. Na tym miejscu wybudowano kaplicę, a następnie w 1078 r. romańską świątynię. W 1120 r. papież Kalikst II uznał Santiago za stolicę metropolitarną oraz przyznał kościołowi św. Jakuba prawo obchodzenia Jubileuszu Roku Świętego, który ma miejsce w roku, kiedy 25 lipca, święto apostoła Jakuba, przypada w niedzielę. Pielgrzymi powracający od grobu św. Jakuba zabierali ze sobą muszle po małżach, w dużych ilościach spotykane na północnym wybrzeżu Hiszpanii, zwane później muszlami św. Jakuba. Stały się one symbolem Szlaku św. Jakuba i pielgrzymowania. Przy drogach, którymi często pielgrzymowano, zaczęto stawiać kościoły, kaplice i gospody dla pątników. Drogi te w średniowieczu przecinały całą Europę. Niestety, wystąpienie Marcina Lutra i rozpętanie w Europie wojen religijnych w wiekach XVI i XVII sprawiło, że pielgrzymowanie do tego świętego miejsca stało się zbyt niebezpieczne i straciło swoje dawne znaczenie.
Dopiero w 1982 r. papież Jan Paweł II w kazaniu wygłoszonym w Santiago de Compostela zwrócił uwagę na ważną rolę starej Europy i jej powrót do swoich korzeni. Dla wielu ludzi związanych z Drogą św. Jakuba słowa św. Jana Pawła II wypowiedziane w 1982 r. stały się początkiem nowej Drogi, którą każdego roku pielgrzymują setki tysięcy ludzi z całego świata.
„Pielgrzymki do Santiago były jednym z przemożnych czynników, jakie sprzyjały wzajemnemu zrozumieniu tak różnych ludów europejskich, jak ludy romańskie, germańskie, celtyckie, anglosaskie i słowiańskie – mówił Papież. – Pielgrzymowanie zbliżało, umożliwiało kontakt i jednoczyło ludy, do których z upływem wieków docierało przepowiadanie świadków Chrystusa i które przyjmowały Ewangelii. (…) Dlatego ja, Jan Paweł, syn polskiego narodu, który zawsze uważał się za naród europejski ze względu na swe początki, tradycje, kulturę i żywotne więzy, syn narodu słowiańskiego wśród Latynów i łacińskiego pośród Słowian, ja, następca Piotra na Stolicy Rzymskiej, stolicy, którą Chrystus zechciał umieścić w Europie i którą kocha za jej trud szerzenia chrześcijaństwa na całym świecie, ja, biskup Rzymu i pasterz Kościoła powszechnego, z Santiago kieruję do ciebie, stara Europo, wołanie pełne miłości: Odnajdź siebie samą! Bądź sobą! Odkryj swoje początki. Tchnij życie w swoje korzenie” (Św. Jan Paweł II, Akt Europejski, 9 listopada 1982 r.).
Cztery lata po tym słynnym kazaniu Jana Pawła II Rada Europy określiła Drogi św. Jakuba jako najważniejsze szlaki kulturowe Europy i wystosowała apel do państw, instytucji, a także do obywateli, aby czynnie włączyć się w odtwarzanie szlaków św. Jakuba. Postulowano także, aby zwrócić uwagę na rewaloryzację zabytków znajdujących się przy tych trasach, a także, aby zapewnić bazę gastronomiczną i noclegową dla pielgrzymów. Kilka lat później szlaki zostały odtworzone we Francji, Niemczech, Szwajcarii, Hiszpanii, Portugalii i krajach Beneluxu. Dopiero po śmierci Papieża, z inicjatywy „Bractwa św. Jakuba Apostoła” i Fundacji Wioski Franciszkańskiej oznakowano w Polsce jako pierwszą Dolnośląską Drogę św. Jakuba, która dała początek  trasie z Olsztyna do Pragi. Kolejna trasa, oznaczona „Via Regia” (po łac. „Królewska Droga”) w Polsce prowadzi z Pilna k. Tarnowa i wiedzie przez Kraków, Opole i Brzeg, a na Dolny Śląsk  wchodzi w Oleśnicy Małej. Stąd pielgrzymować można przez Wrocław, Legnicę, Zgorzelec i dalej szlakami wyznaczonymi w całej Europie Zachodniej aż do Santiago de Compostela. Ponadto na Dolnym Śląsku oznaczone są odcinki: Sudecka Droga św. Jakuba, Droga św. Jakuba Ścinawa – Chocianów oraz nasz znany jako Ślężańska Droga św. Jakuba. W diecezji świdnickiej mamy trzy parafie pod wezwaniem św. Apostoła Jakuba, kto wie, może kiedyś Pieszyce, Krosnowice i Ścinawka Dolna też znajdą się na pielgrzymim szlaku?

CZYTAJ DALEJ

Dziś Wielki Czwartek – początek Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Pio Si/pl.fotolia.com

Od Wielkiego Czwartku Kościół rozpoczyna uroczyste obchody Triduum Paschalnego, w czasie którego będzie wspominać mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. W Wielki Czwartek liturgia uobecnia Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii oraz kapłaństwa służebnego.

Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. Co roku we wszystkich kościołach katedralnych biskup diecezjalny wraz z kapłanami (nierzadko z całej diecezji) odprawia Mszę św. Krzyżma. Poświęca się wówczas krzyżmo oraz oleje chorych i katechumenów. Przez cały rok służą one przy udzielaniu sakramentów chrztu, święceń kapłańskich, namaszczenia chorych, oraz konsekracji kościołów i ołtarzy. Namaszczenie krzyżem świętym oznacza przyjęcie daru Ducha Świętego.. Krzyżmo (inaczej chryzma, od gr. chrio, czyli namaszczać, chrisis, czyli namaszczenie) to jasny olej z oliwek, który jest zmieszany z ciemnym balsamem.

CZYTAJ DALEJ

Naśladowanie Jezusa

2024-03-28 21:33

[ TEMATY ]

Toruń

Renata Czerwińska

Biskup Wiesław Śmigiel przewodniczył Liturgii Wielkiego Czwartku w toruńskiej katedrze.


CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję