Reklama

Wiara

Z misjonarzami głośmy pojednanie

W świecie dręczonym niezliczonymi konfliktami zbrojnymi i różnego rodzaju podziałami pracują tysiące misjonarzy Chrystusa. Nie wchodzą w skład stronnictw politycznych, nie wzniecają wojen, nie wzywają do odwetu, mimo że ich współbracia są często okrutnie mordowani. Przeciwnie: są bezstronni, głoszą pojednanie, przebaczenie i miłość, a tam, gdzie konflikty już się zakończyły – przyczyniają się do gojenia ran

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jest to niezaprzeczalny wkład Kościoła w budowanie pokoju na świecie, o czym warto przypomnieć z okazji Niedzieli „Ad Gentes”, czyli Dnia Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami. W tym roku obchodzimy ją 1 marca, w II niedzielę Wielkiego Postu, pod hasłem: „Z misjonarzami głośmy pojednanie”.

Kościół jest szczególnie powołany do głoszenia pojednania, bo ma je wpisane w swoją istotę i posłannictwo. W Kościele katolickim przykład zawsze idzie z góry; jednym z ostatnich jest wołanie papieża Franciszka z niedawnej pielgrzymki na Sri Lankę, kiedy to odniósł się on do trwającej od 1983 do 2009 r. wojny domowej między Syngalezami a domagającymi się własnego państwa Tamilami. Papież zaapelował do wyznawców różnych religii o wzajemną akceptację i zaangażowanie w dzieło pojednania, solidarności i budowania pokoju. O te same wartości apelowali też zawsze św. Jan Paweł II i Benedykt XVI, kiedy odwiedzali kraje doświadczone konfliktami etnicznymi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Polscy misjonarze leczą rany Rwandy

Szerzenie pojednania jest potrzebne wszędzie, szczególnie jednak w krajach objętych konfliktami lub tam, gdzie się one zakończyły, ale rany jeszcze nie zostały zabliźnione – jak np. w Rwandzie, gdzie pełzająca podskórnie nienawiść na tle etnicznym między plemionami Tutsi i Hutu eksplodowała gwałtownie w 1994 r., kiedy w okrutny sposób, przy bierności świata, wymordowano ok. 800 tys. ludzi.

Trauma i lęk przed powrotem konfliktu są tam cały czas obecne. Dlatego władze kraju podejmują starania, aby podział plemienny na Tutsi i Hutu zastąpić utrwaleniem jednorodnej tożsamości Rwandyjczyków. Budowane jest to na zasadzie wprowadzania zakazów. W dyskursie publicznym nie można np. posługiwać się kategoriami Tutsi i Hutu, by nie wywoływać konfliktów.

Rząd Rwandy wspiera też wszelkie inicjatywy służące pojednaniu, przebaczeniu i szerzeniu idei braterstwa. Jedna z nich ma charakter trwały i kultywowana jest w sanktuarium Matki Bożej w Kibeho. Pracują tam polscy misjonarze pallotyni, na czele z rektorem sanktuarium – ks. Zbigniewem Pawłowskim. Pojednanie jest jedną z najczęstszych intencji zanoszonych do Matki Bożej. Modlą się o nie wspólnie także stojący do niedawna naprzeciw siebie wrogowie.

Reklama

Niedawno rząd Rwandy podpisał porozumienie z Kościołem katolickim w sprawie infrastruktury i dojazdów do sanktuarium, które cieszy się coraz wiekszą popularnością wśród katolików na całym świecie. W tym przedsięwzięciu chodzi nie tylko o rozwój ekonomiczny (nowe miejsca pracy, pojawienie się licznych inwestorów), ale także o wymiar moralny: dzięki lepszej infrastrukturze sanktuarium w jeszcze większym stopniu będzie integrować rwandyjskie społeczeństwo.

Tuż obok sanktuarium maryjnego w Kibeho ojcowie marianie pod kierunkiem ks. Leszka Czeluśniaka wznoszą z wielkim rozmachem Centrum Ewangelizacyjne, którego jednym z głównych elementów będzie Kaplica Pojednania. – Staramy się głosić pojednanie i uświadamiać ludziom, że samym rozpamiętywaniem przeszłości niczego się nie zbuduje – podkreśla polski marianin.

Chcemy z wami umrzeć

Z podobnym problemem co w Rwandzie zmaga się Kościół w Angoli, gdzie raz po raz wybuchają wojny domowe. Misjonarzowi, kiedy ledwo umilkły odgłosy strzałów i wybuchów, trudno jest głosić Ewangelię pojednania. Dlatego tak ważne jest bycie z ludźmi – mimo nieustannych zagrożeń.

Pisze o tym w liście do Polski werbista o. Krzysztof Łukoszczyk, który mawia: „Pan dał mi łaskę współcierpienia z moimi wiernymi”. Misjonarz tak wspomina wydarzenia sprzed lat: „Któregoś dnia zostałem, wraz z pozostałymi misjonarzami (pięć sióstr franciszkanek i dwóch współbraci werbistów), porwany przez partyzantów Unity. Wiele się wtedy wydarzyło. Nigdy nie zapomnę spotkania w jednej z wiosek z naszymi wiernymi. Do prowadzonych przez partyzantów misjonarzy podszedł jeden z naszych katechetów. Towarzyszyła mu żona z dwójką małych dzieci i tobołkiem na głowie. Wzruszające były jego słowa, gdy odważnie wyraził gotowość dobrowolnego podzielenia naszego losu: Chcemy iść z wami, chcemy cierpieć z wami i umrzeć z wami (wszystko wtedy mogło się nam przydarzyć). Udało mi się go przekonać, aby pozostał w wiosce i prowadził ufnie wspólnotę”.

Reklama

W Angoli, swojej drugiej ojczyźnie, o. Łukoszczyk zetknął się nie tylko z biedą, głodem, wojną i przemocą, ale również doświadczył miłości, pomocy, solidarności i szacunku. Oprócz łez rozpaczy i spojrzeń pełnych smutku dane mu było widzieć łzy radości z każdego kolejnego dnia, z bycia razem, z możliwości przyjęcia Eucharystii czy posilenia się przynajmniej raz na dzień. Widział łzy wdzięczności za otrzymywane sakramenty, za przywrócone zdrowie, za to, że pozostał z wiernymi mimo zagrożenia, a także wtedy, kiedy wypuścili go partyzanci, choć parafianie myśleli, że już nie wróci.

Znak nadziei z misji

W komunikacie na II niedzielę Wielkiego Postu – Niedzielę „Ad Gentes” bp Jerzy Mazur SVD, przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Misji, trafnie pisze: „Misjonarki i misjonarze są obecni wśród cierpiących, służą pomocą i wsparciem duchowym. Głoszą pojednanie i pokój. Wzywają zwaśnionych do przebaczenia, wyzbycia się uprzedzeń i wrogości. Uczą dialogu i odbudowują wzajemne zaufanie i szacunek. Misjonarze udzielają schronienia sierotom, porzuconym, chorym, niepełnosprawnym i starszym. Solidaryzując się w ten sposób z Chrystusem prześladowanym i cierpiącym w ubogich, są znakiem nadziei na lepszą przyszłość”.

Hasło: „Z misjonarzami głośmy pojednanie” wzywa nas do dwojakiej aktywności. Misjonarze są dla nas wzorem, abyśmy byli rzecznikami pojednania w swoich rodzinach i środowiskach. Natomiast wspierając modlitewnie i materialnie polskich misjonarzy, przyczyniamy się pośrednio do tego, że ich posługa pojednania będzie jeszcze bardziej owocna.

2015-02-24 12:46

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z Dobryszyc do serca Afryki

Niedziela częstochowska 43/2012, str. 4

[ TEMATY ]

misje

Archiwum s. Marietty

S. Marietta z archidiecezji częstochowskiej na misjach w Ghanie

S. Marietta z archidiecezji częstochowskiej na misjach w Ghanie

Nazaretanka - s. Marietta (Alicja Żelasko) z archidiecezji częstochowskiej w sierpniu br. wyjechała jako jedna z czterech pierwszych sióstr tego zgromadzenia na misje do Ghany, by tworzyć tam nową placówkę

Kiedy w lipcu zeszłego roku Matka Generalna z Rzymu ogłosiła decyzję, że zgromadzenie wyśle do Afryki misjonarki, zgodnie z wolą założycielki matki Franciszki Siedliskiej, s. Marietta pomyślała: „A może ja?”. Zaraz jednak zrodziły się wątpliwości, czy da radę, czy starczy jej sił, czy to nie jest propozycja zdecydowanie dla młodszych. Były też obawy, jak przyjmą to starsi rodzice, bo choć w klasztorze, ale zawsze to bliżej niż w Afryce.

CZYTAJ DALEJ

Roxie Węgiel: Wiara w Boga wyznacza mi kierunek życia

2024-03-26 09:42

[ TEMATY ]

koncert pasyjny

Mat.prasowy/Pasja

Roxie Węgiel

Roxie Węgiel

Już 29.03.2024r. na antenie głównej Polsatu o godzinie 20:00 będzie miała miejsce emisja wyjątkowego widowiska. „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” to program muzyczny, na który składa się rejestracja 12 pieśni pasyjnych w wykonaniu znanych polskich artystów m.in. Roksany Węgiel, dla której udział w tym wydarzeniu będzie osobistym przeżyciem.

Ilustracją dla występujących artystów będą fragmenty Misterium Męki Pańskiej odegrane w przepięknej scenerii Dróżek Kalwaryjskich przez braci z klasztoru Ojców Bernardynów i wiernych, którzy zwyczajowo biorą udział w tych corocznych celebracjach na Dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej. Misterium opisuje pojmanie, osądzenie, drogę krzyżową i ukrzyżowanie Jezusa i jest co roku odgrywane w Wielkim Tygodniu w Kalwarii Zebrzydowskiej, a jego tradycja sięga początków XVII wieku.

CZYTAJ DALEJ

Bp Muskus: sensem Eucharystii jest spotkanie z miłością

2024-03-28 20:44

[ TEMATY ]

Kraków

Wielki Czwartek

bp Damian Muskus

diecezja.pl

- Przy jednym stole spotykają się z Jezusem biedacy, grzesznicy, słabi i poranieni ludzie. To nie jest uczta w nagrodę za dobre sprawowanie, uroczysta kolacja dla wybrańców, którzy zasłużyli na zaproszenie - mówił w Wielki Czwartek o Eucharystii bp Damian Muskus OFM. Krakowski biskup pomocniczy przewodniczył Mszy św. Wieczerzy Pańskiej w kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Krakowie-Borku Fałęckim.

- Bóg, który pokornie schyla się do ziemi, by umyć nogi człowiekowi, nie wywołuje entuzjazmu. Ten osobisty i czuły gest budzi sprzeciw i zgorszenie wielu - mówił bp Muskus, zauważając, że obraz Boga, który obmywa nogi uczniom, kojarzy się z upokorzeniem. - Paradoksalnie łatwiej przyjąć fakt, że Jezus cierpiał i poniósł śmierć na krzyżu, niż zaakceptować Boga, który z miłości obmywa ludzkie stopy - dodał.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję