Małgorzata Molik-Chyla Uczniowie SP w Kaszowie-Wyżrale co roku pielgrzymują do grobu św. Jadwigi
8 czerwca 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II wyniósł na ołtarze św. Jadwigę. Przykład jej życia wciąż inspiruje osoby i instytucje, które obrały ją za swoją patronkę. Dziś zapraszamy naszych Czytelników do Szkoły Podstawowej im św. Jadwigi Królowej w Kaszowie-Wyźrale
Młoda, piękna, mądra, dobra – zapewne spodoba się dzieciom – te słowa usłyszała Stanisława Buczek, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 2 im. św. Królowej Jadwigi w Kaszowie-Wyźrale od ks. prał. Jana Sali z Liszek, kiedy w 1997 r., po kanonizacji św. Jadwigi postanowiono, że szkoła właśnie tę nową świętą przyjmie za swoją patronkę. Szkoła, której historia sięga roku 1968, wcześniej była filią szkoły w Wołowicach, a potem szkoły w Liszkach. Ponieważ dzieci przybywało, trzeba było rozbudować placówkę, aby mogła dobrze służyć uczniom. W 1984 r. dotychczasowy Punkt Filialny zamieniono na samodzielną szkołę, w której w 1997 r. miały się zakończyć prace remontowe i rozpoczęto przygotowania do uroczystości poświęcenia nowego budynku i nadania szkole imienia św. Jadwigi.
Ważne zadanie
– Podyskutowaliśmy, zrobiliśmy ankietę, zebraliśmy opinie, z których wynikało, że mamy ważne zadanie do zrealizowania – opowiada Pani Dyrektor. – Zaczęliśmy interesować się św. Jadwigą. Uczniowie i nauczyciele poznawali biografię przyszłej Patronki. Czytaliśmy książki, szukaliśmy scenariuszy przedstawień – dodaje.
Do przyjęcia patronatu św. Jadwigi cała społeczność szkolna przygotowywała się długo i na różne sposoby, m.in. poprzez rajdy ku czci św. Jadwigi, konkursy wiedzy o świętej Królowej czy imprezy propagujące zdrowe formy wypoczynku. A 22 maja 1999 r. szkoła otrzymała imię św. Jadwigi Królowej. W tym dniu również odsłonięto tablicę, na której m.in. zapisano słowa św. Jana Pawła II: „Święta nasza Królowo Jadwigo, ucz nas dzisiaj tej mądrości i tej miłości, którą uczyniłaś drogą swojej świętości”.
Reklama
Poznając Patronkę
– Św. Jadwiga towarzyszy uczniom w całym cyklu kształcenia – mówi Pani Dyrektor, zapytana o to, w jaki sposób uczniowie poznają osobę Patronki Szkoły. – Rok szkolny rozpoczyna się i kończy Mszą św. w kaplicy na Wyźrale ze sztandarem szkoły i odśpiewaniem hymnu szkoły. Tarcza, którą uczniowie mają na swoich mundurkach, nawiązuje do osoby Patronki. Uroczystość pasowania na pierwszoklasistę to zawsze doskonała okazja do przybliżenia tej postaci uczniom, którzy pieczętują swoje przyrzeczenie ucałowaniem sztandaru szkoły. Dzieci, które rozpoczynają u nas naukę, poszukują śladów św. Jadwigi, znajdujących się na terenie szkoły. Poznają legendy o Świętej i wykonują do nich ilustracje. Wychowawcy dbają, by wszyscy znali hymn szkoły oraz mieli wiedzę z życia Patronki. Corocznie organizowane są konkursy plastyczne o tematyce związanej ze św. Jadwigą, konkursy wiedzy czy literackie. Koło Teatralne przygotowuje przedstawienia oraz scenki z życia Jadwigi Andegaweńskiej dla uczniów oraz rodziców. W szkole powstał także zespół pieśni i tańca „Dzieci Jadwigi”. Bardzo wiele dzieje się we wspomnienie św. Jadwigi, 8 czerwca. To prawdziwe święto naszej szkoły – mówi z nieukrywaną dumą i radością Stanisława Buczek.
W tym dniu cała społeczność szkoły uczestniczy w uroczystościach na Wawelu, a uczniowie zwiedzają katedrę. 8 czerwca na wawelskie wzgórze, oprócz szkoły z Kaszowa, przybywają również inne szkoły z całej Polski, noszące imię św. Jadwigi. Wszyscy uczestniczą we Mszy św. i nawiedzają miejsca związane z ich Patronką. Szkoły te, podobnie jak SP nr 2 z Kaszowa-Wyźrału, należą do Rodziny Szkół im. św. Jadwigi Królowej.
Rodzina jadwiżańska
– Rodzina Szkół im. św. Jadwigi Królowej zawiązała się w październiku 2006 r. – wyjaśnia Pani Dyrektor. – Nasza szkoła należy do Rodziny od samego początku. Szkoły wspaniale ze sobą współpracują, organizują wspólne konkursy dla uczniów ze szkół jadwiżańskich, przyznawane są również „Perełki św. Jadwigi”, a w konkursie na najpiękniejszy strój św. Jadwigi wybierana jest królowa roku. Szkoły mają możliwość zaprezentowania swojego dorobku, zapraszają inne szkoły do udziału w organizowanych konkursach i uroczystościach. W życie Rodziny Szkół im. św. Jadwigi Królowej bardzo angażuje się ks. prał. Zdzisław Sochacki, proboszcz katedry na Wawelu, który mocno wspiera Zarząd Rodziny w jej działaniach – mówi z uznaniem Stanisława Buczek i z dumą wspomina I Ogólnopolski Zjazd Rodziny Szkół Św. Jadwigi Królowej w 2007 r., w którym uczestniczyło ok. 2 tys. uczniów z całej Polski.
Uczniowie szkoły z Kaszowa-Wyźrału przynajmniej raz w roku pielgrzymują do grobu św. Jadwigi, najczęściej 8 czerwca lub w czasie nowenny przed uroczystością. – Ks. proboszczowi Sochackiemu zawdzięczamy również możliwość zwiedzenia katedry oraz muzeum katedralnego. Dzieci szczególnie lubią odwiedzać dzwony wawelskie – uzupełnia Stanisława Buczek.
Naśladują świętą
– Jak uczniowie odbierają św. Jadwigę? – pytam nauczycielkę. – Dzieci bardzo lubią swoją patronkę – mówi Pani Dyrektor. – Z zainteresowaniem słuchają opowieści o jej życiu, chętnie uczestniczą we wszystkich organizowanych wydarzeniach, z własnej inicjatywy poszukują ciekawych informacji o Świętej oraz o czasach, w których żyła. Św. Jadwiga jest dla nich wzorem patriotyzmu, pobożności, skromności. Wzorują się na przykładach jej dobroczynności, angażując się na rzecz potrzebujących – zbierają nakrętki na rehabilitację Karolinki, grosiki na „Górę grosza”, pomagają dzieciom w Afryce wybudować szkołę, od wielu lat wysyłają fundusze na wykształcenie dziecka z Madagaskaru, włączają się w projekt Szlachetna Paczka, pomagają zwierzakom w azylu przetrwać zimę, nie pozostają obojętne wobec nieszczęścia, jakie spotkało mieszkańców Nepalu. Przykłady można mnożyć – mówi z dumą o swoich uczniach Pani Dyrektor i dodaje: – Św. Jadwiga to dla nas władca, który bardzo dbał o sprawy Polaków. Od Jadwigi uczymy się patriotyzmu. Umiłowanie Ojczyzny, poznawanie historii, bohaterów to zadanie, które realizujemy właśnie dzięki św. Jadwidze. To właśnie ona jest główną bohaterką Gminnego Turnieju Wiedzy o Polsce „Kocham Polskę”, organizowanego już trzykrotnie przez naszą szkołę (we współpracy z krakowskim oddziałem IPN). Celem konkursu jest zaszczepienie w dzieciach zalążków miłości i szacunku do Ojczyzny i jej bohaterów oraz świadomości i poczucia dumy narodowej. Przybliżając historię, posadziliśmy także w 2010 r. Dąb Pamięci dla uhonorowania pamięci por. Władysława Czekaja, zamordowanego w Katyniu w 1940 r. Program rozpowszechniłam wśród szkół jadwiżańskich oraz szkół w gminie Liszki – mówi Pani Dyrektor.
We wspomnienie Królowej
Nowenna ku czci św. Jadwigi dobiega końca. Szkoły noszące imię Królowej przygotowują się już do kolejnego zjazdu, który odbędzie się 8 czerwca. Jak informuje ks. prał. Zdzisław Sochacki, tego dnia o godz. 9 uczniowie przybędą na Wawel, by pokłonić się św. Jadwidze, a stamtąd pojadą do Centrum św. Jana Pawła II, któremu zawdzięczamy kanonizację Świętej Królowej. Tam o godz. 12 odprawiona zostanie Eucharystia. Warto dodać, że w sanktuarium na Białych Morzach również znajdziemy ślad Królowej Jadwigi – niewielką, ale piękną kaplicę poświęconą tej Świętej.
Parafia pw. św. Michała Archanioła w Soli obchodziła 29 września jubileusz 100-lecia swojego istnienia, połączony z uroczysto-ściami odpustowymi ku czci Patrona parafii
Joanna Ferens
Uroczystości rozpoczęły się od koncertu Biłgorajskiej Orkiestry Dętej im. Czesława Nizio oraz przybliżenia rysu historycznego parafii. Uroczystej Sumie odpustowej przewodniczył i wygłosił słowo Boże pasterz diecezji zamojsko-lubaczowskiej bp Marian Rojek. Wraz z nim Eucharystię sprawowali: ks. dziekan Witold Batycki, rektor Wyższego Seminarium naszej diecezji ks. Jarosław Przytuła oraz kapłani, którzy w minionych latach pełnili posługę w solskiej parafii.
„Z wierności dla ciebie ziemio, mówię o świetle, którego ty dać nie możesz, mówię o świetle bez niego nie spełni się człowiek bez niego i ty się nie spełnisz - ziemia - w człowieku.” („Obrzęd” Karol Wojtyła)
Modlitwa różańcowa jest bardzo ważną i trudną rozmową z Bogiem, kontemplacją Boga. Modlitwa różańcowa - opowieść o życiu Syna Bożego, cudowna historia naszego zbawienia.
Obrazy tajemnic naszej wiary. W 24. rocznicę swojego Pontyfikatu Jan Paweł II ogłosił List Apostolski Rosarium Virginis Mariae o Różańcu Świętym, w którym ustanowił
okres od października 2002 do października 2003 - Rokiem Różańca. Nowością było to, że Różaniec został wzbogacony o nową tajemnicę - Tajemnicę Światła. Światłem jest sam Jezus Chrystus,
który powiedział:
„Ja jestem światłością Świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12).
Warto sobie przypomnieć tę niedawno ogłoszoną tajemnicę raz jeszcze, w ostatnim miesiącu Roku Rożańcowego, po to aby zawsze nosić to światło w sercu.
Pierwsza tajemnica światła - Chrzest Jezusa w Jordanie
„Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło” (Mt 4,16).
W momencie przyjęcia chrztu w Jordanie, Jezus przyjął także Ducha Świętego, tym samym Bóg Ojciec namaścił go słowami: „Tyś jest Mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie”.
Tak zaczyna się droga Chrystusa, początek głoszenia odpuszczania grzechów, życia wiecznego, świadczenia o niezmiernej miłości Boga Ojca.
Światło towarzyszy nam od początku przyjścia na świat. Gdy jesteśmy przynoszeni przed ołtarz, rodzice zapalają świecę od Paschału, który jest symbolem Światłości i Nieskończoności Boga.
Kapłan wypowiada wtedy słowa: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. W ten sposób zaczyna się droga wiary każdego człowieka należącego
do wspólnoty Kościoła.
Druga tajemnica światła - Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie
„Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie” (J 2,5).
Jezus został zaproszony na wesele do wspólnego radowania się, biesiadowania, świętowania daru miłości dwojga ludzi, kobiety i mężczyzny. Dom, do którego został zaproszony, był zwykły, pełen
trosk i spraw codziennych. Jezus rozwiązał ich problemy, ponieważ byli mu posłuszni i zachowali to, co dobre do samego końca.
Trzecia tajemnica Światła - głoszenie królestwa bożego i wzywanie do nawrócenia
„Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15).
Cała działalność Chrystusa, Ewangelia życia, Jego nauki, odpuszczanie grzechów, głoszenie miłosierdzia Bożego - to ciągła misja, która uświadamia ludziom tajemnicę Boga i jego Królestwa.
Współczesny człowiek, zagubiony w stercie spraw codziennych, zagoniony wśród doczesności, nie ma czasu na myślenie o świętości, o zbawieniu, wieczności. Ciągle biega,
ale tak naprawdę za czym? I czy warto tak biec?
Czwarta tajemnica światła - Przemienienie na górze Tabor
„To jest Syn mój. Jego słuchajcie” (Łk 9, 35).
Wysoka góra - świadek modlitwy Jezusa, przemienia Chrystusa - Światłości świata.
Uczniowie - trzech świadków chwały Najwyższego Boga, a zatem świadków tego, co ma nadejść: cierpienia i krzyża dla zbawienia ludzkości. Nie wiedzieli co mają powiedzieć,
długo potem milczeli. Jednak nielicznym wybranym dane było oglądać chwałę Chrystusa, Jego przemienienie, Jego zjednoczenie z Bogiem Ojcem. Tylko nieliczni zostali szczególnie wybrani, by nosić
ślady cierpieniai miłości Chrystusa do nas, ślady haniebnej śmierci na krzyżu. Poniżonego krzyża, który został wywyższony.
Piąta tajemnica wiary
„Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze mnie” (J14,6).
Chrystus daje nam swoje Ciało jako pamiątkę życia, śmierci i zmartwychwstania do światłości Boga. Chrystus daje nam także Kielich Nowego Przymierza we Krwi Swojej, oraz Nowy
Testament jako drogowskaz do Królestwa Bożego. Chrystus obnażając Siebie w Eucharystii, daje nam cała prawdę o Sobie, Bogu Ojcu i Duchu Świętym. Daje nam największą tajemnicę
naszej wiary, Eucharystię - najdoskonalszą modlitwę, spektakl naszej wiary, siły i miłosierdzia.
Bielsko-Biała: najstarsza bielska świątynia znowu w średniowiecznym blasku
2019-10-17 19:30
rk / Bielsko-Biała (KAI)
Zakończyły się prace konserwatorskie przy najstarszej na terenie Bielska-Białej, XIV-wiecznej świątyni pw. św. Stanisława BM. Dzięki przedsięwzięciu kościół uchroniono przed postępującym niszczeniem, ale i przywrócono do jego pierwotnego, średniowiecznego kształtu estetycznego. Podczas prac specjaliści odkryli fragmenty barwnej polichromii na wschodniej ścianie prezbiterium.
Silar / Wikipedia Tryptyk ołtarzowy w kościele św. Stanisława
Radości nie ukrywa proboszcz parafii ks. Zygmunt Siemianowski. „To ważny dzień dla naszej wspólnoty. Świątynia była pęknięta w dwóch miejscach - od fundamentu po strop. Zahamowano dalszy proces niszczenia, przywrócono wygląd oryginalny” – dodał.
Właściciel firmy konserwatorskiej „AC Konserwacja Zabytków” Aleksander Piotrowski poinformował, że w wyniku prac usunięto cementowe tynki na świątyni. „Przywróciliśmy natomiast, o ile to jest dziś możliwe, we wszystkich wymiarach pierwotny aspekt technologiczny budowy tej świątyni, polegający na użyciu wapna gaszonego” – zaznaczył i zaznaczył, że zewnętrzna warstwa obiektu została pomalowana farbą wapienną.
Dzięki inwestycji konserwatorsko-budowlanej wykonane zostały m.in. takie prace jak: izolacja fundamentów kościoła, konserwacja więźby dachowej oraz zabezpieczenie stropu kościoła. Przywrócono nawiązujące do średniowiecza tynki na elewacjach zewnętrznych, które zostały niefortunnie pokryte w minionym wieku tynkami cementowymi. Ich obecność stanowiła zagrożenie dla bezcennych polichromii gotyckich i renesansowych zachowanych w prezbiterium i na łuku tęczowym we wnętrzu świątyni.
Zdaniem ks. dr. Szymona Tracza, konserwatora architektury i sztuki sakralnej diecezji bielsko-żywieckiej, prawdziwą sensacją było odkrycie fragmentów barwnej polichromii na wschodniej ścianie prezbiterium. Historyk sztuki z UPJPII i przypomniał, że na ziemiach polskich na zewnątrz budowli zachowało się bardzo mało średniowiecznych wypraw tynkarskich i dekoracji malarskich.
Zabiegi konserwatorskie związane były z projektem „Stare Bielsko – odNowa – prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane w zabytkowym kościele św. Stanisława BM dla utworzenia nowej oferty kulturalnej regionu”. Jego realizacja stała się możliwa dzięki funduszom z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego, wkładu własnego parafii oraz wydatnej pomocy Urzędu Miasta Bielska-Białej. Koszt realizacji projektu wyniósł ponad 2 miliony złotych.
Gotycki kościół św. Stanisława wybudowano w drugiej połowie XIV w. Został ufundowany przez księcia cieszyńskiego Przemysława I Noszaka. To najstarszy obiekt na terenie miasta. W kościele oprócz imponującego, późnogotyckiego tryptyku z początku wieku XVI, przypisywanego Mistrzowi Rodziny Marii, znajdują się m.in. portale z 1380 roku, drzwi z zakrystii do prezbiterium z 1500 r., gotyckie polichromie.
Świątynia pełniła funkcję kościoła parafialnego dla miasta Bielska i wsi Bielsko do 1447 r. Wówczas stała się kościołem filialnym parafii św. Mikołaja w Bielsku. W 1953 r. została erygowana parafia św. Stanisława w Starym Bielsku. Od 1992 r. parafia należy do diecezji bielsko-żywieckiej.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
