Reklama

Święci i błogosławieni

Zwyczajni ludzie nadzwyczajne życie

„Zwyczajni ludzie – niezwyczajne życie”. To hasło opisujące franciszkanów konwentualnych widnieje na plakacie w przedsionku bazyliki św. Franciszka przy ul. Franciszkańskiej w Krakowie. Dwaj franciszkanie, którzy będą beatyfikowani 5 grudnia 2015 r., pokazali, że życie może być nie tylko niezwyczajne, ale nawet nadzwyczajne

Niedziela Ogólnopolska 47/2015, str. 52-53

[ TEMATY ]

beatyfikacja

franciszkanie

Niedziela Młodych

www.zakonfranciszkanow.pl

o. Zbigniew Strzałkowski

o. Zbigniew Strzałkowski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Drogi do świętości

Zwyczajni chłopcy

Michał Tomaszek urodził się w 1960 r. w Łękawicy k. Żywca. Miał dwie siostry i brata bliźniaka. Jako dziecko stracił ojca. Jego dzieciństwo i młodość nie różniło się specjalnie od rówieśników. Jak inni grał w piłkę, chodził do szkoły, miał różne zainteresowania. Był ministrantem. Jego kontakt z franciszkanami rozpoczął się już gdy był dzieckiem – razem z mamą pielgrzymował do sanktuarium w Rychwałdzie, gdzie pracują zakonnicy. Po ukończeniu szkoły podstawowej Michał postanowił kontynuować naukę w Niższym Seminarium Franciszkanów w Legnicy. To właśnie tam, podczas lat nauki rozeznawał swoje powołanie. Po maturze zdecydował się wstąpić do zakonu. „Pragnieniem moim jest praca na misjach, by w ten sposób służyć Bogu i Niepokalanej” – napisał w podaniu do zakonu.

Podobne pragnienia rodziły się w sercu Zbigniewa Strzałkowskiego, dwa lata starszego od Michała. Zbigniew urodził się w Tarnowie, a mieszkał z rodzicami w pobliskiej Zawadzie. Ukończył technikum mechaniczne, po którym przez rok pracował w zawodzie. Po tym czasie zdecydował się odpowiedzieć na wołanie Boże, które usłyszał w sercu. Jak napisał w prośbie o przyjęcie, pragnął służyć Bogu w kraju lub na misjach, gdziekolwiek Bóg go powoła, chciał naśladować św. Franciszka i bł. Maksymiliana Kolbego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zwyczajna praca w niezwykłych warunkach

Misyjne pragnienie obu młodych kapłanów spełniło się pod koniec lat 80. ub. wieku. Po święceniach kapłańskich o. Zbigniew pracował w Niższym Seminarium w Legnicy jako wicerektor. W 1988 razem z innym franciszkaninem, o. Jarosławem Wysoczańskim wyjechał na misje do Peru. W 1989 po roku pracy duszpasterskiej w Pieńsku, do braci dołączył o. Michał Tomaszek. Wszyscy trzej pracowali w nowo objętej parafii w Pariacoto. Na jej obszarze znajdowały się aż 73 wioski, do których kapłani w miarę możliwości docierali z sakramentami. Wcześniej na tym wielkim terenie nie pracował na stałe żaden ksiądz. Franciszkanie bardzo szybko zżyli się z ludźmi Andów, którzy do dziś wspominają prostotę i dobroć przyszłych błogosławionych. Misjonarze odwiedzali odległe wioski, udzielali sakramentów i towarzyszyli wiernym w ich duchowej drodze. Oprócz wielkiego głodu duchowego swoich parafian, próbowali także zaspokajać głód materialny, który wówczas był ogromny. W 1970 r. Peru dotknęło trzęsienie ziemi, od lat toczyła się wojna domowa, a za czasów pracy franciszkanów kraj dotknęła susza i rozszerzała się epidemia cholery. Misjonarze pomagali ludziom, dostarczając żywność z Caritas i pomagając w organizacji ujęć wody oraz w tworzeniu sieci wodociągowej, która umożliwiałaby dostarczanie wody pitnej ludziom na odległych terenach. Również w tych wymiarach ich zwyczajna duszpasterska praca nabierała niezwykłego charakteru. Byli bardzo cenieni i kochani przez ludzi, którzy przez wiele lat czekali na kapłanów. O. Michał szczególną troską duszpasterską otaczał dzieci i młodzież. O. Zbigniew ze swoim talentem organizacyjnym był ceniony przez mieszkańców, którzy niejednokrotnie prosili go o radę. Ponieważ pomagał chorym i cierpiącym, ludzie zaczęli nazywać go swoim „doktorkiem”. Życie wokół misji w Pariacoto kwitło i miało wydawać już pierwsze owoce. Jeszcze wtedy nikt nie wiedział, że zostanie ono podlane strumieniem męczeńskiej krwi...

Reklama

Rosnące zagrożenie

Kiedy franciszkańscy misjonarze rozpoczęli swoją pracę w Peru, w kraju od 11 lat trwała wojna domowa. Komunistyczna Partia Peru „Świetlisty Szlak” próbowała przeprowadzić w państwie rewolucję i objąć władzę. Zniecierpliwieni bojownicy, na czele ze swoim przywódcą Abimaelem Guzmanem, szukali celu ataku, który pomógłby im zdobyć rozgłos i uznanie mas, a tym samym doprowadziłby do przejęcia władzy. Marksistowskie ugrupowanie uważało religię za opium dla mas, dlatego też wybór celu ataku padł na diecezję Chimbote, w której pracowali franciszkanie z Polski. Rozpoczęły się ataki i zamachy na Kościół, jego przedstawicieli oraz budynki. Ówczesny biskup Chimbote Luis Bambaren sam był obiektem dwóch nieudanych zamachów. Ponadto otrzymywał pogróżki. Miesiąc przed śmiercią misjonarzy z Polski, podczas spotkania diecezjalnego bp Bambaren powiedział kapłanom, że terroryści żądają, aby wszyscy księża obcokrajowcy opuścili diecezję, w przeciwnym razie zginą. Wówczas w diecezji pracowało niewielu księży z Peru, znaczną część stanowili misjonarze. Jednak żaden z nich nie zdecydował się wyjechać. Wszyscy zostali ze swoim ludem.

Reklama

Tragiczny wieczór

9 sierpnia 1991 r. terroryści „Świetlistego Szlaku” wtargnęli do Pariacoto. Szukali wójta, którego również chcieli pojmać. Mieszkańcy wiedzieli, że w wiosce są terroryści. Siostry współpracujące z misjonarzami powiadomiły o tym franciszkanów. Mimo to zaplanowana Msza św. oraz spotkanie, które miało po niej nastąpić, nie zostały odwołane. Po odprawionej Mszy do klasztoru w Pariacoto zapukali terroryści. Wyszedł do nich o. Zbigniew. Po krótkiej rozmowie, w czasie której dołączył o. Michał, napastnicy pojmali ojców i zaprowadzili ich do samochodów skradzionych franciszkanom. Terroryści przedstawili misjonarzom swoje zarzuty, wywieźli poza wioskę i tam rozstrzelali razem z pojmanym wcześniej wójtem.

Kiedy mieszkańcy znaleźli ciała misjonarzy, w całej parafii zapanowała atmosfera smutku i żałoby. Podczas pogrzebu franciszkanie byli żegnani pieśniami i kwiatami. Widać było ogromne przywiązanie i miłość tamtejszych ludzi, jaką żywili do o. Michała i o. Zbigniewa. Już wtedy, mimo smutku i żalu, wielu wierzyło, że zamordowani franciszkanie są w niebie, są świętymi. Decyzja papieża Franciszka podjęta po latach procesu beatyfikacyjnego przypieczętowała nadzieję i radość ludu peruwiańskiego. Ojcowie Michał i Zbigniew będą pierwszymi beatyfikowanymi polskimi misjonarzami męczennikami oraz pierwszymi męczennikami w Peru. Tam dla wiernych stali się Świadkami Nadziei (Testigos de la Esperanza), którzy przypominają, że każdy z nas powołany jest do życia nadzwyczajnego. Do świętości.

2015-11-18 08:42

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

I ty możesz być w Rio!

Kto by nie chciał być w Brazylii na spotkaniu młodych z Ojcem Świętym? Kto by nie chciał doświadczyć tej różności i zarazem jedności w Duchu?

CZYTAJ DALEJ

Postawiono zarzuty ks. Michałowi O.

2024-03-27 18:21

Adobe Stock

Prokuratura postawiła w środę zarzuty pięciu osobom w związku ze sprawą wykorzystania pieniędzy z Funduszu Sprawiedliwości. Wśród nich jest czterech urzędników resortu sprawiedliwości i „beneficjent funduszu” ks. Michał O. W ramach Funduszu ośrodkowi „Archipelag” miała zostać przyznana dotacja na kwotę blisko 100 milionów złotych.

- Ks. Michał O. działając wspólnie w porozumieniu z tymi urzędnikami, doprowadził do wypłaty tych środków. Tutaj istotną kwestią jest to, że działali wspólnie i w porozumieniu - poinformował dziś podczas konferencji rzecznik prasowy prok. Przemysław Nowak. Zapowiedział, że będą kierowane wnioski o tymczasowy areszt wobec trzech osób, a zebrany materiał dowodowy będzie analizowany pod kątem uchylenia immunitetu politykom. Powstające na warszawskim Wilanowie centrum terapeutyczne ma na celu pomoc ofiarom przemocy.

CZYTAJ DALEJ

Nuncjusz Apostolski w Wielki Czwartek: Każdy dobry uczynek względem drugiego człowieka jest posługą mycia nóg

2024-03-29 08:56

[ TEMATY ]

nuncjusz

Wielki Czwartek

Nuncjusz Apostolski

Episkopat news

Każdy dobry uczynek względem drugiego człowieka - zwłaszcza cierpiącego i tego, który nie cieszy się wielkim poważaniem - jest posługą mycia nóg. Do tego właśnie wzywa nas Pan: uniżyć się, nauczyć się pokory i odwagi dobroci - mówił Nuncjusz Apostolski w Polsce abp Antonio Guido Filipazzi w homilii Mszy św. Wieczerzy Pańskiej, której przewodniczył w Sanktuarium Narodowym św. Andrzeja Boboli w Warszawie.

Nuncjusz Apostolski przypomniał, że Mszą św. Wieczerzy Pańskiej rozpoczyna się święte Triduum Paschalne. „Na początku świętego Triduum prośmy przede wszystkim o łaskę głębokiego poruszenia serc wielkością tajemnic, które są celebrowane w tych dniach. Prośmy o łaskę przeżycia tych tajemnic dogłębnie i duchowo, a nie szybko i powierzchownie” - zaznaczył.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję