Ks. Jan Krupczyński

Małżeństwo Krupczyńskich mieszkało w Ozorkowie przy ul. Rynek 17. Aleksander był szanowanym miejskim kasjerem, a jego żona, Tekla z Komiczów, zajmowała się domem. Mieli dwóch synów, którzy w dorosłym życiu wybrali drogę powołania kapłańskiego. Jan Aleksander urodził się 24 kwietnia 1910 r., a młodszy syn Stanisław Kazimierz dwa lata później. Dzieci zostały ochrzczone w parafii św. Józefa w Ozorkowie, który liczył wtedy 8 643 katolików.

Jan Krupczyński rozpoczął naukę 1916 r. w Szkole Powszechnej nr 1 w Ozorkowie. Od 1917 do 1919 r. uczęszczał do miejscowej szkoły prywatnej im. H. Schlössera; w 1919 r. wrócił do Szkoły Powszechnej nr 1 i tam uczęszczał do ukończenia siedmiu oddziałów. W latach 1923-28 uczęszczał do Męskiego Gimnazjum Miejskiego im. J. Piłsudskiego w Łodzi na kierunku matematyczno-przyrodniczym. Zdał maturę typu matematyczno-przyrodniczego oraz język łaciński przed Państwową Komisją Egzaminacyjną.

Po maturze poprosił o przyjęcie do Seminarium Duchownego w Łodzi (1928 r.). Ks. Antoni Kuczyński, prefekt, wydał mu opinię wzorowego ucznia, gorliwego w praktykach religijnych oraz aktywnego członka zarządu Sodalicji Mariańskiej w tej szkole. Po dwóch miesiącach życia seminaryjnego wystąpił z własnej woli – w styczniu 1929 r. otrzymał posadę w Sądzie Powiatowym w Łodzi w charakterze urzędnika III kategorii przy XI stopniach służbowych. W Łodzi zamieszkał przy ul. Szkolnej 34 w parafii św. Józefa.

Po 2 latach przerwy ponownie zgłosił się do ks. Kuczyńskiego z przekonaniem, że jednak ma powołanie do stanu duchownego. Być może wtedy przeżył bardzo śmierć kochanego ojca – Aleksandra. Był to też dramat dla całej rodziny. Wstąpił do Seminarium Duchownego w Łodzi w 1930 r. W 1934 r. przyjął subdiakonat. Przełożeni seminaryjni, widząc duże zdolności Jana Krupczyńskiego, skierowali go na studia na Uniwersytecie Warszawskim im. J. Piłsudskiego na Wydziale Teologicznym; sam wybrał sekcję prawa. 17 marca 1935 r. przyjął w Łodzi diakonat; rok później po uzyskaniu dyspensy od wieku, został wyświęcony na kapłana 28 lipca 1935 r. przez bp. Włodzimierza Jasińskiego.

W wakacje posługiwał jako wikariusz w parafii w Zgierzu, od września znów studiował w Warszawie i pisał pracę magisterską. 22 czerwca 1937 r. zdał egzamin magisterski z prawa kanonicznego. Po wakacjach, za zgodą bp. Jasińskiego, podjął dalsze studia i pełnił posługę na kapelanii u Sióstr Rodziny Maryi w Warszawie. Zbierał pilnie materiał do doktoratu. W czerwcu 1939 r. ukończył pisanie pracy doktorskiej. Na wakacje wrócił do Łodzi i tu otrzymał od bp. Jasińskiego nowe obowiązki: 29 lipca 1939 r. został mianowany prefektem w Gimnazjum i Liceum im. M. Konopnickiej w Łodzi; a także otrzymał dekret obrońcy węzła małżeńskiego w łódzkim Sądzie Biskupim, a od 7 września 1939 r. został też wikariuszem parafii św. Franciszka w Łodzi.

16 stycznia 1940 r. został skierowany do parafii Kurowice jako wikariusz, potem także jako wikariusz kooperator 28 listopada 1940 r. do parafii św. Mateusza w Pabianicach.

Aresztowany jako wikariusz parafii św. Mateusza w Pabianicach. Był więziony w Radogoszczy. W 1940 r. został zwolniony. Aresztowano go ponownie 6 października 1941 r. Więziony w obozie w Konstantynowie; 30 października 1941 r. został wywieziony do Dachau.

„Ks. mgr Krupczyński Jan charakterem i miłym usposobieniem zdobywał wielu przyjaciół. Pracował przy wozie. Była to praca ponad jego siły i zniszczyła mu zdrowie. Zachorował na gruźlicę. Wycieńczony i osłabiony został przyjęty do szpitalika i tam umarł 3 lipca 1942 r.” – pisał ks. Ludwik Bujacz.