Każdy człowiek potrzebuje ludzi przyjaznych, bliskich, takich, którym może bez wahania zaufać. Czy podobnie jest z państwami i narodami? Mówi się, że polityka jest cyniczną grą interesów, a już szczególnie dyplomacja i polityka międzynarodowa obfitują w psychopatyczne gry i zasadzki. Nie jestem naiwny, ale jednak jest mi bardzo daleko od takiej wizji. Polityka to, oczywiście, twarda dziedzina. Nie ma w niej miejsca na tanie sentymenty, na historie zaczerpnięte z jarmarcznych romansów. Jednak czy jest ona wyłącznie polem do oszustw, markowania i zimnym światem pozbawionym ludzkich cech?
W tym kontekście stawiam najprostsze z pytań: czy Polska ma sojuszników, czy ma prawdziwych przyjaciół, na których może dziś polegać? Poprawna politycznie odpowiedź brzmi: oczywiście, tak! Dziś troszczy się o nas cała Unia Europejska, sprzyja nam wspólnota paktu NATO. Jesteśmy jednym z najbliższych sojuszników Stanów Zjednoczonych. Właściwie z całym światem rozwijamy przyjazne i oparte na dobrych przesłankach stosunki. Czasem łapię się jednak na tym, że – gdy czytam przedwojenne gazety – natrafiam na podobne tony. II Rzeczpospolita była zabezpieczona sojuszami, silna, pewna swoich racji i... nagle wśród serdecznych przyjaciół psy zajączka zjadły. Nadmierny optymizm (?), leniwe samouspokojenie kosztowały nas bezmiar cierpień i śmierć prawie sześciu milionów naszych obywateli. Jeszcze kilka lat przed wrześniem 1939 r. świat wydawał się przyjazny, stabilny, nawet pogrążony w nudzie... i nagle bańka prysła, zaszczekała broń.
Teraz świat jest ponoć mądrzejszy, ma za sobą straszliwe doświadczenia totalnych wojen z XX stulecia, ale czy ten dzisiejszy świat jest choć odrobinę bardziej bezpieczny niż wtedy? Wiem, że takie rozważania psują smak spokojnej kawki, dyskusji o nowych samochodach i korzyściach płynących z interesujących opcji, jakimi wabią nas nowe kredyty banków. Ale czy z tego powodu należy ich sobie nie zadawać?!
Reklama
Realistyczna ocena dzisiejszego położenia Polski w geopolityce i historii wcale nie nastraja do optymistycznych wniosków. Jesteśmy jedynym tak konsekwentnie katolickim krajem w Europie. Z tego powodu stajemy kością w gardle zarówno błyskawicznie sekularyzującym się Niemcom, jak i szukającym swojej nowej tożsamości Rosjanom, których uwodzą mesjanistyczne, acz zdumiewająco płytkie, rojenia myślicieli typu Aleksander Dugin. Zarówno jedni, jak i drudzy postrzegają naszą Polskę jako istotną przeszkodę na drodze do realizacji swoich „dziejowych misji”.
Unia Europejska także coraz bardziej nieprzychylnym okiem spogląda na niedającą się rozwodnić katolickość Polski. Nie ukrywajmy tego, że kierunek, w którym zmierza dziś europejska biurokracja – zarządzająca naszym kontynentem – jest radykalnie inny niż nasze katolickie drogowskazy. Z drugiej strony mamy byłego pułkownika KGB, który nagle ogłosił się „spasitielem” chrześcijaństwa. Ustroił się w cerkiewne piórka i udaje obrońcę tradycyjnych wartości, który gotów jest walczyć z „europejskim zepsuciem”. Wygląda na to, że rosyjski Lewiatan po raz kolejny sprytnie zastawił pułapkę na Stary Kontynent. Kto wierzy w tradycję, prędzej czy później wpadnie w jego paszczę.
Czy aby na pewno? Właśnie Polska jest istotną przeszkodą w takim rozwoju sytuacji. Dla nas istnieje tylko jeden święty Rzym i nie jest nim „Trzeci Rzym – Moskwa”. W Europie narasta też siła tych, którzy na Rzym spoglądają jako na babilońską nierządnicę. Ich oczy pobożnie zwrócone są w stronę Mekki. Wiele o tym piszę i mówię, więc teraz poprzestanę tylko na konstatacji, że nie istnieje możliwość pokojowego współistnienia – na jednym terenie – nas, katolików, i ludzi twierdzących, że Jezus Chrystus nie był Bogiem, i wysławiających proroka, który w swoim życiu złamał dziewięć spośród dziesięciu zasad Dekalogu. Oni też nie będą nam przychylni. Będą chcieli zgiąć nam karki przed złotym cielcem bożka pochodzącego z Mekki.
Wszystkie te uwagi piszę w momencie, gdy do Polski przyjeżdża przywódca najpotężniejszego (jeszcze) imperium świata – Stanów Zjednoczonych. Dla mitycznej Ameryki jesteśmy zbyt mali, aby poważnie brać nas pod uwagę w swoich rachubach, i zbyt duzi, aby spokojnie lekceważyć nasze istnienie. Amerykanie prowadzą dziś silne starcie z Państwem Środka – Chinami i w tym kontekście wartościują każdy swój sojusz i gest. Powiedzmy sobie szczerze: dla współczesnych Stanów Zjednoczonych żadnego znaczenia nie ma fakt, że Polska jest katolicka. Jest to nawet przeszkoda w realizacji pewnych zamierzeń.
W USA ciągle silną pozycję zachowują ludzie tacy jak George Soros, którzy wprost wzywają do zniszczenia istniejących religii i narodów. W tym kontekście – choć pewnie zabrzmi to podejrzanie spiskowo – pamiętajmy o naczelnej zasadzie myślenia kabalistów: świat jest jak źle zrośnięta noga, trzeba ją złamać i dopiero wtedy poprawnie nastawić, aby dobrze się zrosła. To nie są niewinne bajki – takie idee mają swoje głębokie, praktyczne konsekwencje. USA jest sojusznikiem zbyt dużym, aby uwzględniał nasze interesy, a jednocześnie zbyt pogrążonym w globalnej rozgrywce, aby nie był w stanie poświęcić polskich interesów dla osiągnięcia pożądanych przez siebie efektów. Nic dziś nie jest wykluczone, nawet to, że w niedalekiej przyszłości Rosja stanie się strategicznym sojusznikiem Ameryki w grze przeciwko Chinom. Jak wtedy będzie wyglądała pozycja Polski?
Co zatem wynika z tego skrótowego i nieco wyrywkowego przeglądu? Jedyne, co możemy czynić, to trwać przy swoich wyraźnych, tradycyjnych wartościach i szkolić kadrę, która będzie potrafiła o nie skutecznie zabiegać w błyskawicznie zmieniającym się świecie. Świecie, w którym korporacje są potężniejsze niż większość państw i ich rządów. Wierzę, że istnienie Polski uzasadnione jest wyższą racją i właśnie ta racja może odmienić, odświeżyć oblicze Starego Kontynentu. Aby tego jednak dokonać, musimy – jako żywioł narodowy, który generuje polityczne racje – zachować dziecięcą naiwność w przyjmowaniu świata wartości i przemyślność Ulissesa w ich aplikowaniu na zewnątrz.
Jak połączyć etyczne dziecko ze sprytnym i rozsądnym starcem w jednym ciele – jednego państwa, jednego narodu? Oto pytanie godne wielkiego przywódcy... Dziecko uchroni nas przed cynizmem i zwątpieniem, a starzec – przed naiwnym romantyzmem, przed mesjanizmem celebrowanym jako narodowe przyzwyczajenie i pozbawionym praktycznego celu. Pamiętajmy, że skoro Stwórca sprawił, iż Polska dziś istnieje, to nie uczynił tego bez wyraźnego celu. Ostatnia linijka tego tekstu rozśmieszy „poważnych analityków”. Polska to dziś sprawdzian, test na to, czy jesteśmy gotowi mądrze walczyć w obronie całej Europy. Bez Polski bowiem Europa straciłaby swój dawny smak...
Patetyczne, głupie, egzaltowane...? Dla dzisiejszych mędrków na pewno.
Cel jeden: gra o awans. Dziś Polacy zmierzą się z Macedonią
2019-10-12 19:54
wpolityce.pl
Trener polskich piłkarzy Jerzy Brzęczek przyznał przed niedzielnym meczem eliminacji Euro 2020 z Macedonią Północną w Warszawie, że rywale, którzy pokonali ostatnio Słowenię 2:1, „poczuli krew”. „Dla nas cel jest jasny. Gramy w niedzielę o awans” – dodał.
youtube.com
Po siedmiu kolejkach eliminacji Polska ma 16 punktów i prowadzili w tabeli grupy G. Macedonia Północna zgromadziła dotychczas 11 punktów. W przypadku zwycięstwa biało-czerwoni już w niedzielę wywalczą awans.
Nie widzę żadnego zdenerwowania w naszej ekipie, mamy świadomość wagi tego meczu. Cel jest jasny. Ale też proszę pamiętać, iż to, że gramy jutro o awans, jest wynikiem zaangażowania i punktów, które wcześniej wywalczyliśmy — powiedział selekcjoner podczas sobotniej konferencji prasowej.
Przy okazji Brzęczek nie szczędził komplementów najbliższym rywalom. Wiemy, z kim walczymy. Oni poczuli krew, wygrali ze Słowenią i wciąż są w grze w o mistrzostwa Europy. Widać, że ta drużyna rozwija się w eliminacjach. Jest coraz bardziej pewna siebie — zaznaczył selekcjoner.
Jak dodał, z powodów zdrowotnych – podobnie jak w niedawnym meczu z Łotwą w Rydze (3:0) – zabraknie Krystiana Bielika.
Początek niedzielnego spotkania na PGE Narodowym o godz. 20.45.
Prezes Trybunału Konstytucyjnego Julia Przyłębska dąży do umorzenia skargi konstytucyjnej ws. aborcji eugenicznej. A przecież na finiszu kampanii politycy PiS mówili, że czekają na ten wyrok Trybunału.
trybunal.gov.pl
Według ustaleń "Niedzieli" sędziowie chcą orzekać w sprawie aborcji eugenicznej, ale od 2 lat są blokowani przez prezes Trybunału Konstytucyjnego. Wraz z pierwszym posiedzeniem Sejmu wniosek 107. posłów złożony w poprzedniej kadencji sejmu ulegnie dyskontynuacji. Oznacza to, że prawo posłów, które jest zapisane w konstytucji, zostanie skutecznie ograniczone poprzez celową blokadę w organizacji pracy sędziów w Trybunale Konstytucyjnym.
Ustalenia "Niedzieli" o coraz mocniejszej blokadzie w Trybunale Konstytucyjnym w złym świetle stawiają także najważniejszych polityków Prawa i Sprawiedliwości. To oni przecież w jesiennej kampanii wyborczej do Sejmu mówili, że są za życiem, ale czekają na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego. - W tej chwili czekamy na wyrok Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ ustawowe zagwarantowanie tej kwestii będzie dużo słabszą gwarancją, że ta sprawa zostanie raz na zawsze rozwiązana tak, jak byśmy chcieli, żeby aborcja eugeniczna była niemożliwa.
Dlatego wybraliśmy drogę konstytucyjnego zabezpieczenia - mówił w "Naszym Dzienniku" wicepremier Jacek Sasin.
Wniosek do Trybunału ws. stwierdzenia niekonstytucyjności aborcji eugenicznej trafił w październiku 2017 roku. Początkowo prezes Trybunału Konstytucyjnego mówiła o tym wniosku w superlatywach i że będzie on traktowany poważnie. - Na pewno nie będzie nieuzasadnionych opóźnień. Apeluję do opinii publicznej, aby spokojnie oczekiwać na rozstrzygnięcia. Nadmierne emocje w takich sprawach zawsze przeszkadzają - mówiła Julia Przyłębska w listopadzie 2017 roku.
Niestety dotychczasowa postawa szefowej najważniejszego sądu w Polsce nie ma nic wspólnego z tymi deklaracjami. Tygodnik "Niedziela" już rok temu ujawnił, że prezes Przyłębska celowo blokuje wniosek, który mógłby ocalić życie ponad tysiąca zabijanych dzieci rocznie (https://www.niedziela.pl/artykul/140126/nd/). Niestety po ponad roku dalsze postępowanie pani prezes potwierdziło tylko, że publikacja tyg. "Niedziela" była w 100 proc. prawdziwa.
Także posłowie poprzedniej kadencji byli zaszokowani biernością prezes Trybunału Konstytucyjnego. Pod koniec roku 2018 wysłali do niej list z kategorycznym żądaniem (https://www.niedziela.pl/artykul/39325/Poslowie-zadaja-aby-Trybunal-zajal-sie). "Przeciągające się prace w Trybunale Konstytucyjnym odbieramy z olbrzymim niepokojem. (...) Dotyczy ona bowiem najbardziej podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do życia" - czytamy w liście podpisanym przez 79. posłów.
W grudniu 2018 roku posłowie dostali odpowiedź od prezes TK, że sprawa "jest w toku postępowania merytorycznego". Dodaje, że "gdy na niejawnej naradzie skład orzekający wyznaczy termin rozpoznania ww. wniosku, zostanie on niezwłocznie opublikowany na stronie internetowej Trybunału". Zdaniem Przyłębskiej, "zarówno w tej, jak i w innych sprawach, które są rozpatrywane przez Trybunał Konstytucyjny, nie ma żadnych opóźnień".
Za czasów rządów Lewicy, AWS i Platformy Obywatelskiej nigdy nie było takiej blokady prac Trybunału Konstytucyjnego ws. tzw. światopoglądowych. W 1997 roku prezes TK prof. Andrzej Zoll doprowadził do przełomowego orzeczenia Trybunału po 5 miesiącach od złożenia wniosku ws. aborcji. Natomiast za czasów prezes Juli Przyłębskiej sprawa praktycznie nie została ruszona po 2 latach od złożenia wniosku, a przecież od dawna Trybunał ma komplet dokumentów z bardzo dobrymi opiniami Marszałka Sejmu i Prokuratora Generalnego. Wszyscy są zgodni co do faktu, że aborcja eugeniczna jest sprzeczna z konstytucją, ale dotychczasowa postawa prezes Trybunału wskazuje, że nie chce ona stanąć po stronie konstytucji. - Niestety wszystko wskazuje, że wniosek posłów będzie umorzony wraz z końcem kadencji sejmu - mówi jeden z naszych informatorów z Trybunału Konstytucyjnego.
Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, która została zmieniona za czasów rządów PiS, wniosek 107. posłów zostanie umorzony przed zaprzysiężenia nowych posłów 12 listopada. Pani prezes Julia Przyłębska ma więc niewiele czasu by wywiązać się ze swoich konstytucyjnych obowiązków. Przecież już rok temu posłowie pisali w swoim apelu, że przeciąganie prac nad aborcją eugeniczną jest motywowane względami politycznymi, co uderza w wiarygodność Trybunału Konstytucyjnego, ale także posłów – wnioskodawców.
Zielona Góra: Ks. Andrzej Ziombra o Cudzie Eucharystycznym w Legnicy
2019-10-23 00:22
Kamil Krasowski
Ks. Andrzej Ziombra, proboszcz parafii pw. św. Jacka w Legnicy 22 października wygłosił prelekcję nt. Cudu Eucharystycznego w Legnicy. Spotkanie odbyło się z inicjatywy Klubu Inteligencji Katolickiej w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze.
Karolina Krasowska Ks. Andrzej Ziombra przedstawił faktografię oraz swoje refleksje nt. Cudu Eucharystycznego w Legnicy
Spotkanie z kustoszem sanktuarium św. Jacka w Legnicy, gdzie przed 6 laty wydarzył się cud eucharystyczny, poprzedziły Różaniec i Msza św. Po nich odbyła się prelekcja ks. Andrzeja wzbogacona projekcją zdjęć nt. cudu, do którego doszło nad Kaczawą. - Cud miał swój początek 25 grudnia 2013. Ponieważ niechcący wypadła Hostia księdzu wikariuszowi, później po badaniach okazało się, że naukowcy znaleźli w niej fragmenty mięśnia sercowego oraz rodzaj tkanek przez DNA podobny do ludzkiego, co było wielkim odkryciem - mówił proboszcz z Legnicy. - Ksiądz biskup zawiózł te informacje do Stolicy Apostolskiej, a Watykan wydał pozytywną aprobatę dla tego wydarzenia, dlatego nasz biskup Zbigniew Kiernikowski 10 kwietnia 2016 roku wydał komunikat "o wydarzeniu eucharystycznym o znamionach cudu", do którego doszło w kościele św. Jacka w Legnicy. Od tego czasu rozpoczęła się nowa era w naszej parafii, która odtąd funkcjonuje również jako miejsce pielgrzymek. Jeździmy nie tylko po Polsce, ale także po Europie. Zapraszają nas na różne konferencje, odczyty, bo chcą się dowiedzieć, co wydarzyło się w naszym kościele. Przede wszystkim mamy jednak teraz takie poczucie misji, żeby mówić o tym, co się stało, bo widzimy w tym wyraźny znak. Pan Bóg wzywa nas do tego, żebyśmy zainteresowali się Eucharystią oraz żebyśmy odkryli jej tajemnicę i piękno.
Spotkanie w kościele Najświętszego Zbawiciela składało się z dwóch części. Ks. Andrzej Ziombra przedstawił faktografię, a następnie podzielił się swoimi refleksjami dotyczącymi Cudu Eucharystycznego i tego co on oznacza dla każdego z nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Redaktor Naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela” wyznaczyła w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
