Ekscentryczne obrazy tworzą na ogół jeszcze bardziej ekscentryczni twórcy – i nieźle na tym wychodzą. Duński reżyser Lars von Trier wychodzi na tym zupełnie dobrze, skoro stał się sławny, bogaty, a na jego cenione przez krytyków filmy ludzie wciąż chcą chodzić do kin. Pewnie i na najnowszy, „Dom, który zbudował Jack”, pójdą, ale powinni uważać. Film jest przepełniony zbrodnią, przemocą, z jaką widzowie być może jeszcze się nie spotkali. Mord dzieje się za mordem – jak to w filmie opowiadającym o wyimaginowanym seryjnym mordercy – a wszystko podlane sosem ironii i humoru, który w tym filmie jest pułapką na widza. Psychopatyczny tytułowy Jack nie jest prymitywem: jest inteligentny, choć pełen sprzeczności, słabości i natręctw. Jednak który morderca seryjny jest od nich wolny? Zanim film trafił do polskich kin, w niemieckiej prasie ukazał się wywiad z von Trierem, który rzuca światło na to, skąd „Dom...” się wziął. W skrócie – reżyser, jak jego filmy, to człowiek mocno pokręcony.
