W zamierzonej i urzeczywistnionej przez Boga historii zbawienia szczególne rola i znaczenie przypadły Jerozolimie. Jej duchowe centrum stanowiła świątynia, jednak cała Jerozolima stała się Miastem Świętym naznaczonym szczególną Bożą obecnością i opieką. Z Jerozolimą, co podkreśla pierwsze czytanie wyjęte z ostatniej części Księgi Izajasza, zostały związane obietnice mesjańskie. Prorok zapowiada pod koniec VI wieku przed Chr. radosny powrót z wygnania babilońskiego i przedstawia Jerozolimę jako matkę, która obficie karmi lud Bożego wybrania oraz usuwa spośród niego wszelki lęk i smutek. Chwała Jerozolimy nie ograniczy się do Izraela, gdyż – jak potok wezbrany wielką wodą – napłyną do niej również inne narody. Psalmista więc woła: „Niech cała ziemia chwali swego Pana”.
Dziękczynienie i uwielbienie za dzieła, których Bóg dokonał względem Izraela, nabrały nowego kształtu, gdy obietnice i zapowiedzi mesjańskie spełniły się w Jezusie Chrystusie. Apostoł Paweł przypomina najważniejsze wydarzenie, które miało miejsce w Jerozolimie. W pobliżu świątyni, gdzie po ołtarzu z nieciosanych kamieni codziennie spływała krew zwierząt ofiarnych, wbito drewniany krzyż, po którym spłynęła krew Jezusa. Krzyż to chluba chrześcijan, ponieważ Boży pokój i miłosierdzie stały się udziałem wszystkich ludzi. Krzyż sprawił tak radykalne przewartościowanie w życiu Pawła, że ten nie zawahał się wyznać: dzięki niemu „świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata”.
Zbawienie, którego dokonał Jezus, zapoczątkowało nową rolę Jerozolimy. O ile w czasach Starego Testamentu była celem pielgrzymek Izraelitów, którzy doznawali w niej pociechy i umocnienia, o tyle w czasach Nowego Testamentu wyszła z niej iskra, która zapaliła cały świat. Przedsmakiem uniwersalnego dynamizmu misyjnego Kościoła było wysłanie przez Jezusa siedemdziesięciu dwóch uczniów, którzy poprzedzali Jego przybycie do różnych miejscowości. Ich posłannictwo zostało porównane do pracy żniwiarzy mających przed sobą rozległe pole. Wprawdzie jest gotowe do żniwa, ale podjęcie tego dzieła wymaga decyzji i wysiłku żniwiarzy. Są nimi głosiciele Ewangelii, którzy polegają nie jedynie na własnych możliwościach i zapobiegliwości, lecz na mocy Chrystusa i właściwym rozeznaniu niezbędnym w kontaktach z ludźmi. Ponieważ nie jest tak, że Bóg ma w świecie samych przyjaciół, ewangelizacja natrafia na rozmaite trudności, przeszkody i sprzeciwy. Ci, którzy się na nią otwierają, słyszą orędzie, które odmienia ich życie: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”. Niezależnie od tego, gdzie mieszkamy, wzrok chrześcijan kieruje się ku Jerozolimie, w której orędzie o królestwie Bożym ma swój początek.
