Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – te słowa św. Hieronima zawsze inspirują mnie do czerpania ze Słowa Bożego, budząc we mnie Jego głód. Wzywają też do modlitwy za głoszących, ponieważ istotą ich przekazu jest Słowo, które sam Bóg kieruje do swego ludu. Moje spotkanie z Chrystusem jako Panem rozpoczęło się przez dotknięcie serca słowem Bożym głoszonym w rekolekcjach nowej ewangelizacji w latach 90. XX wieku. W czasie tych rekolekcji głosi się kerygmat, streszczający w sobie orędzie zbawienia zawarte w Piśmie Świętym. Dzięki podobnym rekolekcjom w czasie misji w rywałdzkim sanktuarium Matki Bożej po raz kolejny, ale z nową mocą wybrzmiało w moim sercu biblijne orędzie zbawienia.
Jak pierwsi Apostołowie
Misje poprowadzone przez ojców redemptorystów w tej prastarej świątyni przyniosły uczestnikom nowe przebudzenie wiary. Przez osiem kolejnych dni od 17 do 25 kwietnia o. Wojciech Bieszke i o. Mirosław Dawlewicz głosili orędzie kerygmatyczne i następnie wyjaśniali je w swoich katechezach. Ojcowie przekazali przesłanie o bezwarunkowej miłości Boga do człowieka (Iz 54,10). Przypomnieli, że aby doświadczać tej miłości, każdy z nas potrzebuje wiary w Chrystusa, codziennego wybierania Go jako swojego jedynego Pana i Zbawiciela (Rz 10,8b-10), nieustannego nawracania się z grzechu przez sakrament pokuty (Rz 3,23) oraz wzrastania we wspólnocie Kościoła (Rz 12,4-5).
W czasie misji doświadczyliśmy, że zgodnie z obietnicą (por. Mk 16,20) głoszenie to związane jest z współdziałaniem Chrystusa. To Pan posyła Ducha Świętego do słuchających orędzia kerygmatycznego, dokonując cudów nawrócenia. W sobotni wieczór wielbienia przed Najświętszym Sakramentem uczestnicy z radością dziękowali przede wszystkim za dotknięcie serc Bożą miłością, za dar przebaczenia i pojednania w sakramencie pokuty, za odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i małżeńskich.
W Tygodniu Biblijnym
Dla mnie, jako członka Dzieła Biblijnego, było ważne to, że długo oczekiwane misje odbyły się w Tygodniu Biblijnym zorganizowanym pod patronatem Dzieła Biblijnego im. św. Jana Pawła II. Wygłoszone katechezy wpisały się w odkrywanie na nowo znaczenia Słowa Bożego w życiu osobistym.
Misje rozpoczęły się w Niedzielę Biblijną uroczystą intronizacją Pisma Świętego, a głoszący z mocą zachęcali do czytania słowa Bożego i wprowadzania go w życie. Pomocą ku temu posłużyło nabożeństwo Drogi Światła w środowy wieczór. To wielkanocne nabożeństwo wzorowane jest na Drodze Krzyżowej. Jednak podczas gdy droga Krzyżowa rozpoczyna się skazaniem Jezusa na śmierć, początkiem Drogi Światła jest Jego zwycięstwo nad śmiercią – zmartwychwstanie. Rozważanie fragmentów spotkań uczniów ze zmartwychwstałym Panem z Nowego Testamentu wzywa, abyśmy jak uczniowie w Galilei rozpoznawali Go pośród nas.
Przebaczenie
Reklama
Wzruszającym momentem w podczas rekolekcji było nabożeństwo pojednania, w czasie którego proboszcz poprosił o przebaczenie swoich parafian. Obecni również odpowiedzieli prośbą o przebaczenie swojego proboszcza. – Potrzeba nam pojednania z innymi i życia w jedności, ponieważ jest to jedyna droga do nieba – przekonywał rekolekcjonista. Słowo Boże wzywa nas do ciągłego przebaczania innym i proszenia swych braci o przebaczenie. „Nie można bowiem kochać Boga, którego się nie widzi, nie kochając człowieka, którego się widzi” (por. I J 4,20). – W innym przypadku brak przebaczenia – upomniał misjonarz o. Mirosław – jest jak trucizna, która zabija tego, który przechowuje ją w swoim sercu.
Wybór Chrystusa
To szczytowy moment budowania relacji z Panem. Przyjęcie Jezusa jako Pana prowadzi do zmiany myślenia, do rezygnacji z własnej chwały i korzyści doczesnych, ofiarowania siebie innym. Moje nawrócenie to zwrócenie myśli i pragnień ku niebu, gdzie czeka na mnie Bóg. To modlitwa. To czujność czy decyzja, którą podejmuję, zbliża mnie do nieba, czy raczej od niego oddala. To przyjęcie moich krzyży z wiarą, że one są potrzebne w drodze do nieba, przyjęcie również krzyża odpowiedzialności za moją rodzinę i Kościół. Moje nawrócenie to zmiana stylu życia na bardziej miłosierny względem siebie i innych. To coraz bardziej świadome oddawanie się Maryi – Matce Kościoła – która uczy swoje dzieci, jak słuchać słowa Bożego i wprowadzać je w życie.
Jezus żyje i zachęca nas do dzielenia się świadectwem. On pragnie dotykać nas swoim Słowem skierowanym bezpośrednio do ciebie i do mnie. Rozważajmy Je, aby doświadczyć przez wiarę i nawrócenie nowego życia w Duchu Świętym. To Słowo ma moc, aby napełnić nasze życie miłością.
Świadectwa
Najbardziej przeżyłam poniedziałkowy dzień misyjny. Odnalazłam się w słowach dotyczących podejścia do grzechu i potrzebie nawrócenia.
Katarzyna Gorzka
Reklama
Bardzo ujęło mnie nauczanie na temat przebaczenia. Dotąd wydawało mi się, że przebaczyłam już wszystkim. Okazało się, że to przebaczenie nie jest dokonywane tylko raz w życiu. Cały czas trzeba przebaczać, ale też i innych prosić o wybaczenie.
Magda Gorzka
Misje były czasem ugruntowania mojej wiary, odnowienia łask, którymi Pan mnie obdarował. Wzrosło moje pragnienie przylgnięcia do Boga. Otrzymałam odwagę, by dzielić się wiarą z innymi, by bardziej głosić miłosierdzie Boże.
Elżbieta Walkiewicz, Trzeci Zakon Franciszkański, Rywałd
Nauki misyjne bardzo trafiły do mojego serca. Głęboko przeżyliśmy z mężem odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i małżeńskich. Wspólna modlitwa liturgiczna i katechezy odnowiły mnie duchowo. Dotknięta Bożą miłością mam nowy zapał do katechizowania dzieci.
Barbara Schodowska, katechetka w Radzyniu Chełmińskim
W opisie budowy Arki Przymierza i Świątyni (Przybytek, sanktuarium, Święte Świętych) w Księdze Wyjścia 25 i n. czytamy o bogatym wykorzystywaniu złota do ozdabiania drewna i metali oraz do wytwarzania lamp, naczyń, łyżek, dzbanów, mis, nożyc, klamer, kurtyny, haków. Natomiast w 1 Krl 6 i n., 1 Krn 28 i n., 2 Krn 1 i n. istnieją zapisy wskazujące na jeszcze szersze wykorzystanie złota w upiększaniu budynku świątyni. W świątyni Salomona, zarówno Miejsce Święte jak i Miejsce Najświętsze były wyłożone szczerym złotem. Podobnie stół chlebów pokładnych, menorah (siedmioramienny lampion olejowy), ołtarz kadzenia, Arka Świadectwa (aaron ha eduth), Arka Przymierza (aaron ha berit). Złota użyto również do sporządzenia szat arcykapłana: tj. diademu, efodu i pektorału, owoców granatu i dzwoneczków szat. Dźwięk dzwoneczków sygnalizował ruch składającego ofiarę (Wj 28). Złotej nici użyto też do przyozdobienia i uzyskania odpowiedniego ciężaru szat. Jak się dzisiaj wylicza na podstawie Biblii, Dawid do wybudowania Świątyni Salomona nagromadził bogactw na sumę ok. 50 mld dolarów.
25 lipca 2011 r. bardzo ciekawe znalezisko z Jerozolimy przedstawili archeolodzy z Izraelskiego Zarządu Starożytności (IAA). Mały złoty dzwoneczek został znaleziony podczas wykopalisk w kanale ściekowym w starej części miasta. Pochodzi on z okresu Drugiej Świątyni, czyli sprzed około 2000 lat.
Wykonany ze złota dzwonek ma średnicę około 1 centymetra. Przetrwał w stanie nienaruszonym wraz z zawieszą, która niewątpliwie służyła do przeszycia nici i przymocowania do szaty. Znalezisko jest unikatowe. Jeszcze nigdy nie udało się archeologom znaleźć takiego przedmiotu pochodzącego z tego okresu. Najbardziej jednak interesujące jest to - jak sugerują odkrywcy Eli Shukron i Ronny Reich - że ów dzwonek może mieć coś wspólnego z izraelskim arcykapłanem usługującym w świątyni w Jerozolimie. Być może był to element jego szaty. Jeżeli tak, byłaby to naprawdę wielka sensacja, ponieważ do dziś nie zachowało się nic z wyposażenia tej świątyni i jej kapłanów.
Ów przedmiot znaleziono w dawnym kanale w pobliżu Muru Zachodniego (tzw. Ściany Płaczu), więc w bezpośrednim sąsiedztwie świątyni. Archeolodzy sądzą, że dzwonek zapewne odpadł od szat i potoczył się do kanału, gdy tak ozdobiony człowiek przechodził w pobliżu. Odkrywcy z IAA wyjaśnili, że takie ozdoby szat miały prawo nosić tylko ważne osobistości. Archeolog Eli Szukron zapytany wprost na konferencji, czy jest to opisany w Biblii dzwonek z szaty arcykapłana, odpowiedział ostrożnie: „Jestem archeologiem i jako profesjonalista muszę być ostrożny, lecz jeśli mówimy o VIP-ach, do tego w Jerozolimie, można się domyślić o kogo nam chodzi”.
Przepisy religijne dane Izraelitom poprzez Mojżesza wyraźnie mówiły o takich dzwoneczkach przyszywanych jedynie do stroju arcykapłana izraelskiego. (Nie chodzi - jak podawały błędnie różne źródła - o kapłanów, których było wielu, ale o jednego, naczelnego arcykapłana.) Pozostali Żydzi w tamtym czasie mieli obowiązek nosić u skraju swych szat frędzle. Wzmiankę o dzwoneczkach znaleźć można w Wj (28, 33-35 oraz 39, 35-36), gdzie w opisie niebieskiego płaszcza arcykapłana siedem razy użyto hebrajskiego słowa pa amňn. Na brzegu płaszcza przymocowano złote dzwonki na przemian z jabłkami granatu, wykonanymi z niebieskiego włókna oraz purpurowej i szkarłatnej wełny.
Dźwięk dzwonka z daleka oznajmiał obecność arcykapłana i wyróżniał go spośród innych. Chodziło przede wszystkim o to, by arcykapłan przypadkowo nie skalał się ceremonialnie i mógł wykonywać swoje obowiązki w świątyni. Ponieważ starożytne źródła nie mówiły nic, by ktokolwiek inny używał złotych dzwoneczków (nie mówiąc już o tym, że to drogie i niepraktyczne), więc wnioski izraelskich archeologów są dość prawdopodobne. Oczywiście nie można tego stwierdzić z całkowitą pewnością. Co ciekawe, dzwoneczek wciąż działa i wydaje dźwięk, co Eli Szukron zademonstrował na konferencji.
Złote sprzęty ze świątyni Salomona ukradł do Babilonii król Nabuchondozor w 586 przed Chrystusem (2 Krl 25, 15; Dn 5, 2 i n.). Jego wnuk król Baltazar zbezcześcił je, pijąc z nich z nałożnicami i wzywając bogów Babilonu.
W 538 przed Chrystusem król perski Cyrus zwrócił je Żydom.
Tworzenie idoli (bożków) ze złota (Wj 20, 23: Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra ani bożków ze złota nie będziecie sobie czynić.; Wj 32, 4: A wziąwszy je z ich rąk nakazał je przetopić i uczynić z tego posąg cielca ulany z metalu. I powiedzieli: »Izraelu, oto bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej; Pwt 7, 25: Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz posiadał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdy Pan, Bóg twój, się tym brzydzi; Ps 106, 19-23: U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi. Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano. Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie, dziwów - w krainie Chama, zdumiewających - nad Morzem Czerwonym. Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył; Ap 9, 20: A pozostali ludzie, nie zabici przez te plagi, nie odwrócili się od dzieł swoich rąk, tak by nie wielbić demonów ani bożków złotych, srebrnych, spiżowych, kamiennych, drewnianych, które nie mogą ni widzieć, ni słyszeć, ni chodzić).
Złoto było też stosowane do eksponowania rozrzutnego i wystawnego biesiadowania (imprezowania). Oprócz wspaniałych zdolności Salomona i całej jego mądrości istniały też w jego otoczeniu pewne luksusy: np. złote naczynia do picia (1 Krl 10, 21: Wszystkie też naczynia, z których pił król Salomon, były złote. Również szczerozłote były wszelkie naczynia „Domu Lasu Libanu”. Nie było srebra: nie ceniono go w czasach Salomona), tron z kości słoniowej pokryty złotem (1 Krl 10, 18: Następnie król sporządził wielki tron z kości słoniowej, który wyłożył szczerym złotem) i złote ozdoby rydwanu (1 Krn 28, 18: na ołtarz kadzenia ze złota oczyszczonego, według wagi, i wzór wozu z cherubami złotymi, rozciągającymi skrzydła i pokrywającymi Arkę Przymierza Pańskiego).
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
W sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Ostrowcu Świętokrzyskim odbyła się dziś uroczystość błogosławieństwa trzech wdów, które postanowiły na stałe poświęcić swoje życie Chrystusowi.
Obrzędu dokonał Biskup Sandomierski Krzysztof Nitkiewicz podczas Mszy świętej koncelebrowanej przez ks. kan. dr. Marka Kumóra, kustosza sanktuarium, księży z dekanatu oraz kapłanów towarzyszących duchowo nowo konsekrowanym wdowom.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
