A już nam się wydawało, że głupie dowcipy z podkładaniem bomb w szkole stały się sprawą minionej mody i dzisiaj nikt nie ma już tak szalonych pomysłów. A jednak. Wczoraj musieli ewakuować całą naszą szkołę, bo ktoś zadzwonił do dyrektora i po prostu przekazał wiadomość, że w toalecie na trzecim piętrze, w koszu na śmieci, znajduje się bomba. Wszyscy niemal jednoznacznie stwierdzili, że jest to tylko głupia zabawa. Nikt jednak nie mógł zlekceważyć całej tej sprawy. Od razu pojawiła się policja, straż pożarna i ktoś o zdolnościach saperskich. Najgorsze, że podejrzenie o całą tę historię padło na naszą klasę. Niektórzy głośno mówili, że musieli to zrobić maturzyści, bo za dwa dni mają próbną maturę. Tak czy siak, była niezła zadyma i sensacja. Wszyscy staliśmy na chodniku przed szkołą i śledziliśmy uważnie rozwój wypadków. Adrenalina jeszcze bardziej nam podskoczyła, gdy nagle nadjechał kolejny wóz policyjny z czterema mężczyznami w czarnych kominiarkach. Mocno zapachniało sensacyjnym scenariuszem z kryminału. Były wozy policyjne, pisk syren i w końcu ta mocno szokująca brygada antyterrorystyczna. Czego można chcieć jeszcze dla wzmocnienia wrażeń? Pewnie to najzwyklejszy w świecie dowcip, ale mamy przynajmniej jakieś interesujące zajęcia w naszej szkole”- powiedział dość cynicznie Wojtek. Pewnie, że z tą bombą to zupełna bujda - spokojnie komentowała całe zajście Monika. - Tyle już razy zdarzają się takie numery, że powinni dać sobie spokój z takimi akcjami”. Komentarze były najróżniejszego kalibru. Mało kto jednak sądził, że w naszej szkole mogłaby być rzeczywiście prawdziwa bomba. Ucichliśmy wszyscy, gdy do całej naszej grupy podeszli nagle panowie w czarnych kominiarkach. Jesteśmy z brygady antyterrorystycznej - przedstawił się jeden z nich. - Mamy za sobą sporo takich akcji, jak ta. Jak widać, dajemy sobie radę. Ale powiedzcie nam szczerze, czy wierzycie, ze w waszej szkole rzeczywiście podłożona jest bomba? ”. Jednym, zgodnym chórem odpowiedzieliśmy, że nie, że w naszym przekonaniu to kolejny głupi numer. No to kto wejdzie ze mną na trzecie piętro i wyciągnie z kosza na śmieci tę przeklętą torbę?”- padło niespodziewane pytanie. Pierwsza zaprotestowała profesorka od biologii: Jak pan może coś takiego proponować młodzieży!? - odezwała się w tonie mocno zgorszonym. - Przecież to kompletna nieroztropność”.Pani wybaczy, ale jeszcze raz zapytam, kto z uczniów tej szkoły wejdzie teraz do łazienki na trzecim piętrze i wyciągnie z kosza na śmieci brązową torbę? Przecież wierzycie, że nie ma tam bomby!”. Nikt się nie zgłosił. Czterej panowie weszli więc sami do budynku szkoły. Minęło może dziesięć minut, kiedy znów się pojawili. Jeden z nich w metalowych szczypcach trzymał brązowy tornister. Przed chwilą rozbroiliśmy największe zagrożenie dla waszego życia - powiedział mężczyzna z grupy antyterrorystycznej. - Ledwie się uporaliśmy z tym cudem techniki pirotechnicznej”. Po takiej przedmowie sięgnął do torby i poważnym, majestatycznym ruchem zaczął z niej coś wyciągać. Okazało się, że jest to najzwyklejsza para adidasów. Wszyscy wybuchnęliśmy śmiechem. Kiedy zrobiło się trochę ciszej, pan w czarnej kominiarce skierował do nas jeszcze kilka słów. Mnie by nie było tak do śmiechu. Pytałem was przed chwilą o waszą wiarę i muszę powiedzieć, że jest z nią kiepsko. Niby wierzyliście, że nie ma bomby, ale kiedy trzeba było wejść do szkoły, jakby wam odebrało wiarę! Gdyby u mnie było tak kiepsko z wiarą, to pewnie nikomu nie uratowałbym życia”. Tak się skończyła cała ta afera z bombą, a dla mnie ostatni epizod tego wydarzenia miał rangę bombowego nawrócenia. Zawsze myślałem, że wierzę w Boga, ale przez tę ostatnią uwagę policjanta zrozumiałem, że prawdziwa wiara jest wtedy, gdy się jest gotowym wejść w ogień w imię tego, w co się wierzy. Nagle odkryłem, że niby wierzę w Chrystusa, ale tak naprawdę, nie odważyłem się jeszcze wejść całkowicie w to, co On proponuje. Niby wierzę, że On jest Panem życia, ale w życiu jakoś ciągle wolę robić wszystko po swojemu.