Reklama

Rekolekcje i odpowiedzialność

W dniach 7-9 listopada br. w Ośrodku Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim odbyły się rekolekcje tematyczne Domowego Kościoła. Rekolekcje dla małżeńskich kręgów Ruchu Światło-Życie, które zorganizowała nowo wybrana para diecezjalna - Jadwiga i Szczepan Barbachowscy z Węgrowa. Poprowadzili je Ewa i Janusz Molińscy z Rypina z diecezji płockiej. Opiekę duszpasterską nad 70-osobową rekolekcyjną grupą sprawował dyrektor Ośrodka, ks. Andrzej Witerski. Sakramentem pojednania służyli uczestnikom ks. Krzysztof Janowic i ks. Zbigniew Bolewski. Tematem rekolekcji była „Odpowiedzialność”.

Niedziela podlaska 50/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Diament szlifuje się diamentem, a dusze - duszami” (J. Escriva). Udział w małżeńskich rekolekcjach to okazja do podwójnego szlifowania - okazja, z której postanowiłam jednak nie skorzystać. Mąż zostawił sprawę mojej decyzji, a ja uwzględniając wszelkie nasze rodzinne niemoce, powiedziałam „nie” (w poczuciu odpowiedzialności za rodzinę?!). Problem wydał się rozwiązany, jednak nie na długo. Lekcji odpowiedzialności za „domowokościelną” wspólnotę postanowiło mi udzielić zorientowane w naszych sprawach zaprzyjaźnione małżeństwo. Ich telefon i zdecydowane „jedźcie” zachwiało pewnością wypowiedzianego wcześniej „nie”. Kiedy zaczęło mi brakować argumentów dla podtrzymania negatywnej decyzji chwyciłam się ostatniego: coś się dzieje z samochodem, podróż nim to ryzyko. Usłyszałam odpowiedź: „Weźcie komórkę. Jeśli staniecie w drodze, zadzwońcie, to was doholujemy”. Straciłam grunt pod nogami. Z niewzruszonego „nie” zrobiło się nieoczekiwane „tak”. Nastąpiła szybka zmiana planów. By tak się stało potrzebny był jednak drugi człowiek - dwoje ludzi - ich dobra wola, życzliwość i upór - ich odpowiedzialność za nas, za nasze skołatane dusze.
Pierwsze kilkadziesiąt kilometrów pokonaliśmy względnie spokojnie, lecz gdy przebyliśmy ponad połowę drogi i dalej był dom niż cel podróży, samochód zmienił się w „traktor”. Z każdym kilometrem jechaliśmy coraz głośniej i coraz wolniej. Nie byłabym sobą, gdybym w tej sytuacji nie rozpoczęła głośnych nerwowych rozważań na temat braku odpowiedzialności z mojej i męża strony, bo - czymże innym jak nie jej brakiem była decyzja o wyjeździe na rekolekcje „taaakim” samochodem? O odpowiedzialności żony-pasażera za spokój męża-kierowcy w niesprzyjających okolicznościach podróży niesprawnym pojazdem oczywiście nie pomyślałam. Z biedą, spóźnieni, ale jednak dotarliśmy na miejsce, gdzie miało się odbyć szlifowanie naszych dusz.
Każde rekolekcje mają swój temat i program oraz ludzi, którzy go realizują. Tak było i tym razem. Nad całością czuwali Jadzia i Szczepan, którzy w sierpniu zostali wybrani parą diecezjalną naszej drohiczyńskiej wspólnoty. Już kiedyś pełnili tę funkcję. Za pierwszym razem, gdy przyjmowali posługę mogli nie do końca zdawać sobie sprawę z ciężaru odpowiedzialności, z jaką się ona wiąże oraz jak dużym będzie obciążeniem dla ludzi świeckich, pracujących zawodowo i posiadających rodzinę. Przyjmując ją po raz drugi czynili to na pewno bardziej świadomie, wiedząc jakie czekają ich obowiązki przez najbliższe trzy lata. A jednak zgodzili się. Ich „tak” daje do myślenia. Przypomina mi moje „nie”, gdy nie wyraziłam zgody na kolejny rok bycia animatorem kręgu. Odpowiedzialność za wspólnotę... Jadzi i Szczepana „tak” - moja...? Nie jestem z siebie dumna.
Katechezy o odpowiedzialności za siebie, za rodzinę, wspólnotę i Kościół prowadzili Ewa i Janusz - goście z diecezji płockiej. Słuchając ich nie mam wątpliwości, że oboje do takiej wielowymiarowej odpowiedzialności się poczuwają. On - mąż i ojciec, a także... nadzwyczajny szafarz Eucharystii. Ona - żona i matka, zawodowo katechetka. Oboje zaangażowani w Ruch Domowego Kościoła. Byli parą diecezjalną, animatorami, pilotują nowo powstające kręgi, uczestniczą w rekolekcjach, a także je prowadzą. Od 13 lat godzą to wszystko z pracą zawodową i obowiązkami rodzinnymi. Ich zaangażowanie robi wrażenie.
O odpowiedzialności rozmawiamy też podczas pracy w grupach. To kameralne spotkania. Następuje wsparta modlitwą i rozważaniem Pisma Świętego wspólnotowa wymiana doświadczeń, myśli, refleksji...
Mądra miłość to miłość odpowiedzialna. Odpowiedzialna miłość to miłość wymagająca. Jako małżonkowie musimy mądrze wymagać od siebie, od dzieci, ale i od ludzi, z którymi tworzymy wspólnotę nie tylko Domowego Kościoła.
W każdej wspólnocie są ludzie trudni. W czasie jednego ze spotkań pada stwierdzenie, że ludzie ci są dla wspólnoty błogosławieństwem. Obcując z nimi uczymy się pokory, cierpliwości, akceptacji, a kiedy trzeba powinniśmy się uczyć mądrego upominania - upominania w duchu odpowiedzialności za drugiego człowieka, za wspólnotę, za Kościół, bo... dusze szlifuje się duszami.
Ks. Andrzej, nasz rekolekcyjny duszpasterz, podczas Mszy św. mówi o darze upominania. Przypomina, że sam kiedyś był upominany przez jednego z uczestników rekolekcji. Jego słowa nie brzmią jak wyrzut - są serdeczne.
Upominanie to odpowiedzialność za słowa. Milczenie to odpowiedzialność za zaniechanie upominania.
Młody kapłan zaskakuje głębią refleksji, przekazywaniem myśli „na gorąco”, bezpośrednim kontaktem z uczestnikami Eucharystii. Jest inny i Msze św. są inne. Czujemy się chyba bardziej niż zwykle zaproszeni do Stołu Pana. Nie ma dystansu między celebransem a rekolekcyjną grupą. Kapłan nie tyle poucza, nie tyle głosi, ile rozważa z nami i zastanawia się z nami nad treścią Słowa Bożego i odpowiedzialnością do jakiej Bóg nas i jego powołuje. Wszystko co mówi odnosi do siebie, bo jak podkreśla, to treści i zadania nie tylko dla nas, ale również dla niego. On też jest i musi być odpowiedzialny.
Odpowiedzialność małżonków za rodzinę jest oczywista. Jednak z codzienną jej realizacją różnie sobie radzimy, tak w szczegółach, jak i sprawach zasadniczych; czy to z powodu własnych słabości, czy z powodu zewnętrznych przyczyn - problemów finansowych, zdrowotnych czy innych. Wiemy jak powinno być, ale co robić, gdy tak nie jest? Trudności i kłopoty odbijają się na naszej psychice, a ta - na zachowaniach. Bywamy nie tacy jacy chcielibyśmy być.
Ks. Andrzej, snując refleksje o odpowiedzialności rzuca myśl: „Pan Bóg jest za nas odpowiedzialny”. Odpowiedzialność Stwórcy za stworzenie. Jeśli wierzę, że Bóg jest za mnie odpowiedzialny, to Mu ufam.
Para prowadząca rekolekcje na sobotni wieczór zaplanowała nabożeństwo zawierzenia naszych rodzin Panu Jezusowi. Nabożeństwo to rzuciło całą wspólnotę na kolana. Wielu z nas przekazało w ręce Miłosiernego troskę o nasze rodziny, to wszystko z czym sobie nie radzimy.
Nasza odpowiedzialność za Kościół wydaje się być mniej oczywista niż odpowiedzialność za rodzinę. A jednak i do niej musimy się poczuwać. Kościół to my. Jako ludzie zgromadzeni w parafialnych wspólnotach, poddani określonej formacji, która powinna prowadzić do wzrostu wiary i dojrzałości chrześcijańskiej, powinniśmy dzielić odpowiedzialność za Kościół i parafię z naszymi kapłanami. Wielu członków wspólnot, tych gorliwych i zaangażowanych, tak to czuje i realizuje w życiu. Są blisko Kościoła, widzą i rozumieją jego potrzeby i trudności. I wspierają. A jednak zaangażowani w różnych wspólnotach parafianie, to wyzwanie dla kapłanów - to ludzie gorliwi, którzy oczekują gorliwości. To ludzie oczekujący kapłana na swoich spotkaniach oraz zainteresowania tym co robią, to ludzie szukający duchowego oparcia. Nasza - świeckich odpowiedzialność za Kościół to nie tylko konieczność obrony kapłanów, w pracy, na ulicy, czy przy biesiadnych stołach. Odpowiedzialność za Kościół to szczerość i życzliwość w kontaktach z kapłanami, to modlitwa za nich, ale też... stawianie im wymagań - nie roszczeń i pretensji, bo tych nie udźwigną, lecz stawianie wymagań w duchu miłości - to zupełnie inna kategoria.
Usłyszałam kiedyś w czasie kazania stwierdzenie: „Słowa pouczają, lecz przykład pociąga”. Kazanie to słowa, natomiast rekolekcje Domowego Kościoła to wiele przykładów konkretnych ludzkich zachowań, które uskrzydlają - dodają wiary i siły, motywują do działania, zarażają Bożym szaleństwem. Potrzebujemy bodźców, by stawać się lepszymi, by działać dla dobra drugiego człowieka. Rekolekcje tych bodźców dostarczają. Dlatego warto i trzeba w nich uczestniczyć.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielki Piątek zostawia nas nagle samych na środku drogi... Zapada cisza

Agnieszka Bugała

Te godziny, które dzieliły świat od śmierci do zmartwychwstania musiały być czasem niepojętego napięcia...

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy. Wielki Piątek, po straszliwej Męce Pana, zostawia nas nagle samych na środku drogi. Zapada cisza, która gęstnieje. Mrok, w którym nie ma Światła. Wielka Sobota – serce nabrzmiewa od strachu, oczekiwanie zadaje ból fizyczny. Wróci? Przyjdzie? Czy dobrze to wszystko zrozumieliśmy? Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

CZYTAJ DALEJ

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

2024-03-28 11:39

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję