Nakładem Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie, na rynku księgarskim ukazała się kolejna interesująca pozycja dotycząca najnowszej historii Polski. Skazani na
karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie1946-1954 autorstwa Janusza Borowca, Tomasza Berezy i Piotra Chmielowca, to książka, którą powinny przeczytać zarówno osoby starsze, jak też młodzież.
Najnowsza publikacja wydana przez Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Rzeszowie jest pokłosiem kilkuletniej kwerendy w archiwach i źródłach prywatnych. Praca powstała w oparciu o niedostępne
przed 1989 r. materiały archiwalne i prezentuje m.in. listę 122 osób (często młodych wiekiem) - członków organizacji podziemnych walczących w okresie II wojny światowej z narażeniem własnego
życia o wolność i suwerenność ojczyzny - ujętych przez bezpiekę, a następnie bezprawnie skazanych na karę śmierci za działalność niepodległościową przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Rzeszowie. Obok wykazu
skazanych publikacja IPN omawia działalność wojskowego wymiaru sprawiedliwości na terenie Podkarpacia. Pracę uzupełnia aneks ilustrujący represyjny charakter ówczesnego sądownictwa podporządkowanego władzy
ludowej. Autorzy publikacji ustalili, że w ogólnej liczbie 122 osób skazanych na karę śmierci, 20 zostało straconych, a 5 kolejnych zmarło w więzieniach podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Niestety,
mimo usilnych starań nie udało się ustalić miejsca ich pochówku. Informacji tych nie chcą też udzielić żyjący dziś funkcjonariusze ówczesnej służby więziennej na Zamku w Rzeszowie. Pozostali niesłusznie
oskarżeni i skazani w tym okresie, na mocy amnestii lub aktów łaski udzielonych przez Bolesława Bieruta uzyskali złagodzenie wyroków i ich zamianę na karę wieloletniego lub dożywotniego więzienia.
Warto dodać, że Instytut Pamięci Narodowej w Rzeszowie gromadzi kolejne materiały dotyczące osób skazanych na karę śmierci przez trybunał wojskowy I Frontu Ukraińskiego we wcześniejszym okresie, w
latach 1944-1946 - czasie, w którym wojska sowieckie zaprowadzały rządy władzy ludowej na obszarze dzisiejszego Podkarpacia.
Kościół w Gietrzwałdzie istniał już w XIV wieku i od początku związany był z oddawaniem czci Matce Bożej. „Fatima i Lourdes stały się słynne i kultem maryjnym naznaczone na skutek objawień. W Gietrzwałdzie ten kult maryjny jest o wiele starszy” - podkreślił w rozmowie z Polskifr.fr ks. Wiktor Ruszlewicz CRL z Kongregacji Kanoników Regularnych Laterańskich Najświętszego Zbawiciela, które to zgromadzenie opiekuje się sanktuarium gietrzwałdzkim. 16 września 1877 r. to data ostatniego objawienia Maryi w Gietrzwałdzie.
Wśród licznych miejsc pielgrzymkowych w Polsce jedno wyróżnia się szczególnie – to Gietrzwałd. Właśnie tu, w 1877 roku, Matka Boża objawiła się dwóm dziewczynkom ponad 160 razy, przemawiając w języku polskim, w czasie, gdy polskość była rugowana przez zaborców. Gietrzwałd jest dziś nie tylko miejscem szczególnego kultu maryjnego, ale również centrum duchowej odnowy narodu - miejscem jedynych w Polsce objawień uznanych przez Kościół.
Każdy z nas w swoim życiu przeżył chwile, gdy czuł się jak Maryja stojąca pod krzyżem czuwał przy łóżku kogoś najbliższego — rodzica, współmałżonka czy dziecka — i trzymał go za rękę, patrząc na jego cierpienie i wiedząc, że nie potrafi zabrać mu bólu. To jedno z najtrudniejszych doświadczeń człowieka: bezradność wobec cierpienia bliskich i oddanie się Bogu w takich chwilach.
Maryja w godzinie męki Jezusa również nie mogła nic zrobić. Nie mogła zdjąć Syna z krzyża ani uśmierzyć bólu Jego ran. Mogła tylko być. I właśnie to zrobiła. Pozostała wierna, obecna, kochająca. Jej milcząca obecność stała się znakiem nadziei silniejszej niż rozpacz. Matka Boża Bolesna jest główną Patronką Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża.
Kościół w Gietrzwałdzie istniał już w XIV wieku i od początku związany był z oddawaniem czci Matce Bożej. „Fatima i Lourdes stały się słynne i kultem maryjnym naznaczone na skutek objawień. W Gietrzwałdzie ten kult maryjny jest o wiele starszy” - podkreślił w rozmowie z Polskifr.fr ks. Wiktor Ruszlewicz CRL z Kongregacji Kanoników Regularnych Laterańskich Najświętszego Zbawiciela, które to zgromadzenie opiekuje się sanktuarium gietrzwałdzkim. 16 września 1877 r. to data ostatniego objawienia Maryi w Gietrzwałdzie.
Wśród licznych miejsc pielgrzymkowych w Polsce jedno wyróżnia się szczególnie – to Gietrzwałd. Właśnie tu, w 1877 roku, Matka Boża objawiła się dwóm dziewczynkom ponad 160 razy, przemawiając w języku polskim, w czasie, gdy polskość była rugowana przez zaborców. Gietrzwałd jest dziś nie tylko miejscem szczególnego kultu maryjnego, ale również centrum duchowej odnowy narodu - miejscem jedynych w Polsce objawień uznanych przez Kościół.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
