Reklama

Miłość, zaufanie i wiara

Niedziela lubelska 26/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wciąż jesteśmy pod wrażeniem uroczystości przyjęcia sakry biskupiej przez ks. dr. Artura Mizińskiego, która odbyła się 30 maja br. w archikatedrze lubelskiej. W uroczystości tej licznie uczestniczyła wspólnota parafialna z kościoła św. Antoniego. Nasza parafia może poszczycić się tym, że jest związana z nowym biskupem pomocniczym z dwóch powodów. Pierwszym jest fakt, że rodzice Biskupa, Anna i Przemysław oraz siostra Małgorzata z mężem i córką należą, z racji zamieszkania, do parafii św. Antoniego. Drugim - jest nasza pamięć o trzyletniej obecności (w latach 1999-2002) ks. Artura wśród nas jako rezydenta tej parafii. Codziennie ks. Artur odprawiał Mszę św. o godz. 7.00 w naszym kościele. Często posługiwał w konfesjonale, brał udział w uroczystościach, aktywnie uczestnicząc w życiu religijnym parafii. Rodziców bp. Artura można spotkać w kościele, w którym codziennie uczestniczą we Mszy św. Skromni, życzliwi, otwarci na kontakt z bliźnimi, nie odmawiają prośbie o chwilę rozmowy, którą odbywamy w gościnnym domu państwa Mizińskich. W rozmowie uczestniczy również starsza siostra Księdza Biskupa, Małgorzata.

Ewa i Tomasz Kamińscy: - Kiedy i w jakich okolicznościach dowiedzieli się Państwo o tym, że syn został mianowany przez Ojca Świętego na biskupa pomocniczego archidiecezji lubelskiej?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- W uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, gdy przyszliśmy z kościoła, po południu, wnuczka Ania włączyła Radio Plus i zawołała nas, bo usłyszała, że mówią o wujku. Bardzo przeżyliśmy tę wiadomość, aż się popłakaliśmy z radości. Nie mogliśmy uwierzyć, że to prawda. Potem przyjechał Artur i jeszcze jeden ksiądz, ale on jeszcze nic nie wiedział. Zaraz po nich pojawili się nasi księża wraz z ks. proboszczem Stanisławem Rogiem. Wkrótce cały dom zapełnił się znajomymi.

- Czy kiedykolwiek myśleliście Państwo, że syn zostanie biskupem?

- W marzeniach mieliśmy taką nadzieję, że może kiedyś…, ale nigdy nie sądziliśmy, że stanie się to tak szybko, w tak młodym wieku.

- Z trojga Państwa dzieci dwoje jest poświęconych całkowicie Bogu. S. Estera należy do Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej. Rok temu uczestniczyliśmy w uroczystości składania profesji zakonnej przez s. Esterę na ręce brata, wówczas Kanclerza Kurii. Było to w niedzielę Zesłania Ducha Świętego. W tym roku, również w niedzielę Zesłania Ducha Świętego, syn przyjął święcenia biskupie? Jak Państwo odczytują zbieżność tych uroczystości?

Reklama

- Z pewnością ma to swoją wymowę. Ciągle powtarzamy w zadziwieniu, że niezbadane są plany Boże. Z radością przyjęliśmy fakt, że ogłoszenie nominacji nastąpiło w dniu 3 maja, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Ma to szczególne znaczenie, gdyż brat - mówi p. Małgorzata - odznacza się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Do dziś pamiętam, jak brat był niepocieszony, kiedy z braku miejsca w autokarze nie pojechał na koronację figury Matki Bożej Kębelskiej w roku 1978.

- Wiele osób zadaje sobie pytanie, jak narodziły się w Państwa rodzinie powołania do życia konsekrowanego? Czy było w Państwa rodzinie coś szczególnego?

- Nic nadzwyczajnego. Po prostu zawsze panowała miłość, zaufanie i wiara. Codziennie odmawialiśmy razem Różaniec. Poprzez Maryję powierzaliśmy Bogu wszystkie sprawy. W naszej wspólnej modlitwie była też prośba o powołania kapłańskie i zakonne. Dni wypełnione były ciężką pracą na roli w Wandalinie. Dzieci, a zwłaszcza Artur, dużo nam pomagały. Nawet jak studiował w Rzymie, gdy przyjeżdżał na miesiąc urlopu, spędzał go na pracy w gospodarstwie. Był też w naszej rodzinie taki zwyczaj, że w niedzielę po przyjeździe z kościoła, gdy jedliśmy obiad, zawsze mówiliśmy o Ewangelii czytanej w danym dniu. Kościół odległy był o 9 km, trudno było chodzić codziennie, tak jak teraz chodzimy do kościoła pw. św. Antoniego. Dzieci uczęszczały do liceum w Kraśniku Fabrycznym. Tam pomagaliśmy budować kościół. Na placu stanął najpierw krzyż. Tamtejszy Ksiądz Proboszcz zdradził nam kiedyś, że codziennie rano pewien młodzieniec przychodził i klęczał przed tym krzyżem, modląc się. Okazało się, że był to nasz Artur, który po lekcjach też często pomagał przy budowie.

- Jak Państwo dowiedzieliście się, że syn pragnie być księdzem?

- Początkowo nic nie mówił o seminarium. Myślał o filologii rosyjskiej. Córka Agnieszka, obecnie s. Estera, wybierała się na germanistykę. Pamiętam, jak Artur powiedział kiedyś - wspomina p. Małgorzata - że od małego dziecka widział siebie przy ołtarzu. Był ministrantem. Jak skończył liceum, to przyznał się, że idzie do seminarium i prosił o modlitwę. Agnieszka dopiero w czwartej klasie liceum ujawniła swoje plany związane z życiem zakonnym.

- Czy Państwo byliście zaskoczeni tą decyzją?

- Tak, było to dla nas duże zaskoczenie. Martwiłam się - mówi Mama Księdza Biskupa - jak sobie poradzi. A on odpowiadał, że wszystko jest w rękach Boga. Był wówczas stan wojenny. W liceum, oprócz wychowawcy, który był prawym człowiekiem, nikt nic nie wiedział. Oficjalnie Artur mówił, że po skończeniu szkoły będzie przez rok pomagał rodzicom w gospodarstwie.

- Jak przeżyliście Państwo uroczystość konsekracji syna na biskupa?

- Uroczystość była bardzo podniosła i wzruszająca. Nie da się wyrazić słowami tego, co przeżywały nasze serca. Wielka radość i jednocześnie lęk wobec wyzwania i zadań, jakie stały się udziałem naszego syna. Obecność i modlitwa biskupów, kapłanów, sióstr zakonnych, krewnych, przyjaciół i całej wspólnoty Kościoła napawa jednak ufnością i pokojem, że będzie mógł podołać temu, czego oczekuje od niego Bóg. Wdzięczni wszystkim za modlitwę w intencji syna, życzymy wielu łask Ducha Świętego i opieki Matki Bożej.

- Dziękujemy za rozmowę.

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Ryś o godności Króla, Kapłana i Syna Bożego

2024-03-24 22:02

Archidiecezja Łódzka

O godności Króla, Kapłana i Syna Bożego mówił w pierwszym dniu rekolekcje wielkopostnych kard. Grzegorz Ryś. Msza Św. była sprawowana w Sanktuarium Imienia Jezus.

Jest już tradycją, że w Niedzielę Palmową rozpoczynają się wielkopostne rekolekcje dla łodzi, które głosił Metropolita Łódzki. W pierwszym dniu rekolekcji kard. Ryś mówił Jezusie Chrystusie i jego godności Króla, Kapłana i Syna Bożego.

CZYTAJ DALEJ

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

2024-03-27 08:03

[ TEMATY ]

spowiedź

Magdalena Pijewska

Skąd wzięła się spowiedź w Kościele? Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem? Na czym polega dobrze przeżyta spowiedź? Na te i inne pytania odpowiada nowa książka „Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” wydana nakładem Wydawnictwa Serafin.

„Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” to książka wielu autorów. Bogata jest w teksty doświadczonych duchownych: ks. Przemysława Artemiuka, ks. Mariusza Rosika, o. Kazimierza Fryzła CSSR, br. Adama Gęstwy OFMCap, br. Błażeja Strzechmińskiego OFMCap, br. Luisa Dri OFMCap. Nie zabrakło także spojrzenia osoby świeckiej - swoim doświadczeniem podzieliła się publicystka Magdalena Urbańska. Poniżej przedstawiamy fragment książki:

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję