„W osobie Piotra Stefana Wandycza mamy do czynienia z jednym z najwybitniejszych historyków polskich o uznanej pozycji naukowej w Europie i Ameryce. Jest on przede wszystkim znakomitym znawcą dziejów Polski i Polaków w XIX i XX stuleciu, potraktowanych w szerokim kontekście międzynarodowym, porównawczym” - mówił w laudacji prof. Jerzy Kłoczowski, promotor doktoratu. „Troska o ostrożny obiektywizm, zachowanie dystansu i perspektywy, dążenie do ujęć wieloaspektowych spojrzenia, cechuje wszystkie prace Wandycza. Doświadczenie międzynarodowe i jego międzynarodowa pozycja naukowa niezmiernie ułatwiają pracę nad szerokim widzeniem naszej narodowej historii, przy jednoczesnym uwzględnieniu jej swoistości. W całej twórczości naszego Doktora honoris causa taka właśnie troska jest doskonale widoczna” - dodał prof. Kłoczowski.
„historia była i jest pasją mego życia” - wyznał Laureat wdzięczny i zaszczycony nadanym mu przez KUL tytułem. „Studiowanie historii jest rozwijaniem samego siebie, pogłębianiem refleksji, widzeniem różnych stron tego samego zagadnienia, umożliwiającym studium człowieka w czasie dłuższym niż na to pozwala obserwacja. W jakimś sensie wszyscy jesteśmy historykami, gdyż żyjemy w wymiarze czasowym i w dużej mierze żyjemy przeszłością, choćby nam się wydawało, że można żyć tylko chwilą obecną” - mówił prof. Wandycz. Profesor współpracuje z mieszczącym się w Lublinie Instytutem Europy Środkowowschodniej, prowadzonym przez prof. Jerzego Kłoczowskiego, i jak twierdzi, w jego ukierunkowaniu i podejściu znajduje potwierdzenie ważności dziedziny naukowej, na której się skupił i której poświęcił wiele lat. Stąd „ukoronowaniem tego procesu i odnajdywaniem siebie w polskiej społeczności akademickiej jest uroczystość nadania mi doktoratu honoris causa KUL. Wielki ten honor przyjmuje z pokorą, która winna cechować prawdziwego człowieka nauki” - podsumował swoje wystąpienie prof. Wandycz.

Piotr Stefan Wandycz, urodził się w 1923 r. w Krakowie. Studiował historię na Université de Grenoble i Cambridge University. Doktoryzował się w London School of Economics and Political Science ze studiów międzynarodowych. W 1951 r. otrzymał dyplom studiów europejskich w College d´Europe w Brugii. Służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Wykładał historię Europy Środkowowschodniej ze specjalizacją w historii dyplomatycznej na Indiana University w Bloomington oraz na Yale University. Był pracownikiem naukowym w Russian Research Center Harvard University oraz wykładał na wydziale historii Columbia University. Został dyrektorem studiów dyplomowych na wydziale historii i w Centrum Studiów Rosyjskich i Wschodnioeuropejskich w Yale University. Jest członkiem stowarzyszeń zagranicznych, emigracyjnych i krajowych, m.in.: Komisji Doradczej Instytutu Studiów Politycznych PAN, Fundacji „Artes Liberales”, Rady Instytutu Piłsudskiego, Czechosłowackiego Stowarzyszenia Nauk (SVU), Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Historycznego, prezesem Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce oraz członkiem komitetów wydawniczych periodyków. Jest laureatem wielu nagród przyznanych m.in. przez: Fundację Jurzykowskiego, Fundację Guggenheima, Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie, Polski Instytut Naukowy w Ameryce, Instytut Piłsudskiego. Otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego, Université Paris 1-Sorbonne oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został odznaczony Medalem im. Hlavki (Czechosłowacka Akademia Nauk) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta. Jest autorem ok. 400 artykułów, recenzji oraz książek.