Piękna liturgia z pięknymi śpiewami i modlitwami bardzo pozytywnie nastroiła uczestników Kongresu co do dalszego planu dnia. A ten zaprowadził ich do pobliskiej siedziby Konferencji Episkopatu Polski. Gości przywitał bp. Artur Niziński, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski. Młodzi ludzie ochoczo zasiedli na biskupich fotelach, a nawet za stołem prezydialnym. Żartowano, iż tak pięknego episkopatu jeszcze świat nie widział. I zdawało się, że słowo bp. Solarczyka z homilii nabrały realnego kształtu. Potem wyprowiantowani udali się grupami do Muzeum Powstania Warszawskiego a stamtąd ruszyli z przewodnikami po Warszawie. Finałem dnia była wizyta w Pałacu Prezydenckim. Trzeba w tym miejscu podkreślić duże zdyscyplinowanie „kongresowiczów”, wytrwałość, młodzieńczy entuzjazm i humor, który nie opuszcza ich nawet na krok. Godne podkreślenia jest też opiekuńcza obecność troskliwych duszpasterzy i sióstr zakonnych. Chociaż nieco starsi dzielnie dotrzymują kroku młodym Polonusom.