Pierwszym owocem nawrócenia jest pojednanie. Człowiek nawrócony to ten, który pojednał się z Bogiem. Pojednać się z Bogiem, to coś znacznie więcej niż przeprosić Go za popełnione grzechy. To uznać z całego serca: Ty, Boże, masz rację, Twoje przykazania są słuszne. To ja byłem w błędzie. Odtąd Twoje przykazania będą moją mądrością, chlubą i radością.
Pojednanie z Bogiem owocuje dojrzałym pojednaniem z samym sobą. Jednak pojednanie ze sobą nie polega na tym samym, co pojednanie z Bogiem. Nie oznacza przyznania sobie racji. Przeciwnie, człowiek nawrócony jest świadomy, że wielokrotnie oszukiwał i krzywdził samego siebie. Pojednać się z samym sobą to znaczy przebaczyć sobie błędy z przeszłości, wyciągając z nich wnioski, aby więcej do tych błędów nie powracać. To uczyć się na błędach z przeszłości oraz stawiać sobie mądre wymagania na dziś i jutro. To wymagać od siebie, by kierować się miłością, prawdą i odpowiedzialnością.
Pojednać się z samym sobą to przebaczyć nie tylko sobie, ale także innym ludziom. Wybaczyć krzywdy, które mi wyrządzili. Zło, którego doznałem od innych jest już przeszłością. Jest bólem, którego już doświadczyłem. Jeśli nadal w moim sercu podtrzymuję żal do tych ludzi i nie przebaczam im - mimo, że niektórzy już nie żyją, a inni przestali mieć wpływ na moje życie, czy zmienili swoje postępowanie - to teraz ja sam siebie krzywdzę.
Pojednanie z Bogiem i samym sobą prowadzi do pojednania z drugim człowiekiem. Ten, kto doświadczył miłosiernej miłości Boga, kto zrozumiał, że Bóg ma rację, kto szczerze uświadomił sobie własną słabość i kto przebaczył sobie własne błędy z przeszłości, jest skłonny, by w nowy sposób popatrzeć na innych ludzi. Taki człowiek uświadamia sobie, że inni - podobnie jak on - są słabi i grzeszni, że często sami nie wiedzą co czynią, że - podobnie jak on - potrzebują Bożego miłosierdzia i ludzkiego przebaczenia. Gdy ktoś nie potrafi z serca przebaczyć bratu czy siostrze, to znaczy, że sam jeszcze nie uwierzył w Boże miłosierdzie i nadal jeszcze nie potrafi przebaczyć samemu sobie.
Pojednanie się z drugim człowiekiem oznacza wybaczenie mu krzywd i win, które wyrządził nam w przeszłości. Oznacza zamknięcie przeszłości, aby dać bliźniemu szansę na nową teraźniejszość i przyszłość.
Wielki Post z rekolekcjami i ze spowiedzią to czas dostrzeżenia dobra w sercu każdego człowieka, nawet w sercu człowieka potępionego i odrzuconego przez otoczenie wiele razy. Czy potrafimy tego dokonać i w ten sposób realizować słowa Chrystusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”?
Pomóż w rozwoju naszego portalu