Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie Panu!
W drugą Niedzielę Wielkanocy, Kościół święty przypomina nam w szczególny sposób tajemnicę Bożego miłosierdzia. W orędziu przekazanym św. Siostrze Faustynie Kowalskiej charakterystyczny nacisk kładziony jest na zmianę naszego myślenia o Bogu, przede wszystkim z jednostronnego podkreślania sprawiedliwości Boga na Jego wielkie i niezgłębione miłosierdzie. Wprawdzie wcześniej w nauczaniu i duszpasterstwie nie negowano miłosierdzia Bożego, ale jakby ustawiano go na drugim planie, a w kontaktach z Bogiem akcentowano przede wszystkim sprawiedliwość i w oparciu o nią szukano naszego zbawienia. W orędziu przekazanym przez s. Faustynę Jezus wysuwa miłosierdzie na pierwszy plan, jako najbardziej istotny przymiot Boga.
(...)
Podczas sierpniowej pielgrzymki do Ojczyzny w 2002 r. w Krakowie - wtedy gdy został beatyfikowany nasz ks. Jan Balicki - Ojciec Święty Jan Paweł II zachęcał nas do nowej wyobraźni miłosierdzia. A mieć wyobraźnię miłosierdzia to najpierw uświadomić sobie, że miłosierdzie to podstawowy przymiot, właściwość, cecha Boga. Przy pomocy swego miłosierdzia dociera On do nędzy każdego człowieka: duchowej, moralnej, materialnej. Zaglądnijcie do Pisma Świętego, jak często ludzie wołają o Boże miłosierdzie, a jego pełnia została nam objawiona i ofiarowana w Jezusie Chrystusie. Zbawiciel darzy wyjątkową miłością ubogich, grzesznych, odrzuconych i zapomnianych przez innych ludzi.
Mieć wyobraźnię miłosierdzia to realizować na co dzień dzieła miłosierdzia i św. Siostra Faustyna podpowiada nam, że są trzy stopnie miłosierdzia: pierwsze - uczynek miłosierny; drugie - słowo miłosierne i trzecie modlitwa. Gdy nie mogę czynem i słowem, to zawsze mogę - modlitwą, nawet tam, gdzie nie jestem obecny fizycznie.
Mieć wyobraźnię miłosierdzia to pamiętać o tym, że miłosierni miłosierdzia dostępują. Człowiek dociera do miłosiernej miłości Boga, do Jego miłosierdzia o tyle, o ile sam przemienia swoje wnętrze w duchu podobnej miłości okazywanej bliźnim. To nie jest rzecz jednorazowa, ale to ma być cały styl życia. Starajmy się czynić każdego dnia jak najwięcej czynów miłosierdzia. Czy znamy uczynki miłosierdzia co do duszy? A są to: Grzeszących upominać, Nieumiejętnych pouczać, Wątpiącym dobrze radzić, Strapionych pocieszać, Krzywdy cierpliwie znosić, Urazy chętnie darować, i Modlić się za żywych i zmarłych. Zaś uczynki miłosierdzia co do ciała są następujące: Głodnych nakarmić, Spragnionych napoić, Nagich przyodziać, Podróżnych w dom przyjąć, Więźniów pocieszać, Chorych nawiedzać, i Umarłych grzebać.
W atmosferze radości Wielkiej Nocy i słów Zmartwychwstałego Jezusa: „Pokój wam”, wspólnota Wyższego Seminarium w Przemyślu życzy z całego serca, pełnego nadziei paschalnego patrzenia na wszelkie nasze radości i smutki. Niech Chrystus Zmartwychwstały będzie dla Wszystkich źródłem miłości miłosiernej na czasy obecne i na lepszą przyszłość oraz niech Was obdarzy potrzebnymi łaskami.
Wyższe Seminarium Duchowne - dziś w Niedzielę Miłosierdzia pragnie serdecznie podziękować wszystkim, którzy naszą wspólnotę wspierają modlitwą i materialnymi datkami. Dziękujemy Bożej Opatrzności i Wam Siostry i Bracia za to, że w przemyskim Seminarium Duchownym może spokojnie do pracy kapłańskiej przygotowywać się 183 kleryków. To, że nie cierpimy niedostatku zawdzięczamy niezmierzonej łasce Bożej, która przybiera postać ludzkiej życzliwości. Właśnie za tę ogromną życzliwość składamy z serca płynące podziękowanie.
Klerycy jako przedstawiciele naszego Seminarium udali się dzisiaj do 113 parafii diecezji przemyskiej, by osobiście podziękować za wielką życzliwość, jaką nas darzycie. Przy tej sposobności alumni mają możliwość spotkania się z przyjaciółmi przemyskiego Seminarium, z członkami Dzieła Pomocy Powołaniom im. Błogosławionego Księdza Jana Balickiego, oraz przybliżają rzeczywistość życia seminaryjnego dzieciom, młodzieży i starszym.
Człowiek, który doznaje życzliwości, dobroci, miłości i miłosierdzia winien sobie cenić otrzymane dobra. Z tej też racji pragniemy jednocześnie zapewnić Was o naszej pamięci w modlitwach i zobowiązujemy się do tego, aby wdzięczność nasza owocowała w postaci gorliwej i ofiarnej pracy kapłanów wychodzących z Seminarium Duchownego w Przemyślu.
Szczególne słowa wdzięczności kierujemy do wszystkich członków Dzieła Pomocy Powołaniom im. Błogosławionego Księdza Jana Balickiego, do tych, którzy swe cierpienia, trudy i modlitwy składają w intencji wszystkich powołanych do służby Bożej.
Dziękując za wszystko życzymy Wam obfitych łask Bożych w imieniu Wspólnoty Seminaryjnej

rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu