Rys historyczny

Drewniany kościół wybudował w 1217 r. książę kaliski Władysław Odonic.
Źródła klasztorne Ojców Augustianów, którym książę powierzył opiekę nad kościołem, podają legendę o założeniu miasta i kościoła. Książę, polując w zalesionych okolicach Wielunia, dostrzegł niezwykłej wielkości jelenia. Kiedy zwierzę znikło, na niebie pojawił się kielich, a nad nim Baranek Boży z krzyżem i chorągwią. Na pamiątkę tego widzenia w tym miejscu powstał kościół pw. Bożego Ciała. Od jelenia miasto przyjęło nazwę Jeleń, następnie Wieleń i wreszcie Wieluń.
W XIV w., w miejscu drewnianego kościółka służącego eremitom, wybudowano kościół w stylu gotyckim. Przez wieki świątynia ulegała pożarom i zniszczeniom. Podczas przebudowy w 1677 r. kościołowi nadano barokowy charakter. Z pożaru, jaki go strawił 18 czerwca 1858 r., zdołano uratować jedynie obraz Matki Bożej Pocieszenia. W 1839 r. decyzją władz carskich zlikwidowano wieluński klasztor zakonników reguły św. Augustyna. W 1921 r. do opustoszałego klasztoru przybyli Misjonarze Świętej Rodziny.
Po II wojnie światowej, w 1946 r., bp Teodor Kubina przejął kościół od Misjonarzy Świętej Rodziny, gdyż dotychczasowy kościół parafialny - fara - został zbombardowany przez lotników niemieckich 1 września 1939 r.
Kościół pw. Bożego Ciała jest budowlą, gotycką z elementami barokowymi (odrestaurowane ołtarze boczne, ołtarz Matki Bożej) murowaną z kamienia wapiennego. Swój pierwotny gotycki wygląd zyskał dopiero w latach 1959-64, kiedy to dokonano gruntownej renowacji świątyni.
20 października 1965 r. kościół podniesiono do godności kolegiaty.
W kościele znajdują się obrazy o dużej wartości historycznej i artystycznej: Madonny typu Assunta z początku XVI w., Grosz czynszowy z XVII w. (szkoła wenecka), Ekstaza św. Teresy z XVII w., Matki Bożej Pocieszenia z XVII w. Do cennych zabytków należy także kamienna renesansowa czasza chrzcielna z główkami aniołów. W 1997 r. prezbiterium ubogacono obrazami Ostatnia wieczerza i Zmartwychwstanie Pana Jezusa autorstwa Jarosława Kweclicha.

Charakterystyka parafii

Parafia liczy 6,5 tys. wiernych. Trzon parafii stanowią ludzie szlachetni i bogobojni, aktywnie włączający się w życie duszpasterskie. Świadectwem ich wiary jest gromadzenie się na niedzielnych i świątecznych Mszach św., nabożeństwach, a także uczestniczenie w rekolekcjach adwentowych i wielkopostnych. Parafia, jak ją określa ks. M. Stochniałek, jest starzejąca się. W 2004 r. udzielono 51 chrztów i 75 pogrzebów. Wielu młodych ludzi odeszło do parafii pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika powstałej przy nowo wybudowanym osiedlu Stare Sady.

Dokonania duszpasterskie

Nad parafią kolegiacką ks. prał. Marian Stochniałek, prepozyt Kolegiackiej Kapituły Wieluńskiej, ma pieczę duszpasterską od 1985 r. W Roku Eucharystii Ksiądz Prałat z jeszcze większą troską napomina swoją wspólnotę, prosi o szacunek i cześć, jakie należy oddawać Panu Bogu, cytując słowa umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawa II jako swoje motto życiowe: „Chociaż «Eucharystia to wielka tajemnica! (...) trzeba pielęgnować zarówno podczas celebrowania Mszy św., jak i w kulcie eucharystycznym poza Mszą św. żywą świadomość rzeczywistej obecności Chrystusa» (...) (Mane nobiscum Domine) - od tego zależy nasze apostolstwo zarówno duchownych, jak i świeckich, ale co najważniejsze - od tego zależy nasze zbawienie”.
„Moją radością jest rozśpiewany, rozmodlony Kościół, czynny udział wiernych w nabożeństwach, zwłaszcza w nabożeństwie fatimskim, a troską to, że jeszcze nie wszyscy wierni angażują się z równie wielkim zapałem” - mówi Ksiądz Prałat.
W rozśpiewaniu wspólnoty księżom pomaga organista Bronisław Gunerka, który uczy nowych pieśni. Wiele z nich to pieśni do Miłosierdzia Bożego i Matki Bożej Fatimskiej. W parafii działają już chór i schola młodzieżowa, a wkrótce ma powstać także schola dziecięca. Zespoły muzyczne upiększają co prawda Liturgię, ale to do wiernych należy śpiew pieśni, żeby, jak mówi Ksiądz Proboszcz, „kościół modlitewnie huczał”. Dodać należy, że w kościele można obejrzeć i posłuchać trzynastogłosowych zabytkowych organów. W 1995 r. przeprowadzono ich gruntowny remont. W codziennej pracy Księdzu Proboszczowi pomagają: wikariusz ks. Sylwester Rasztar, neoprezbiter ks. Michał Pabiańczyk, księża seniorzy ks. kan. Franciszek Sas i ks. kan. Alojzy Kania, a także zakrystianka s. Róża Łukomiak ze Zgromadzenia Sióstr Antoninek. W szkołach należących do parafii katechizują Księża Prefekci, s. Celestyna Dermont, przełożona Domu Sióstr Antoninek, s. Auksyliana Gwóźdź (antoninka), czterech księży z sąsiednich parafii oraz sześciu katechetów świeckich. Młodzież wieluńska jest skromna i pobożna. W hołdzie zmarłemu Ojcu Świętemu na odrestaurowanych fundamentach fary wieluńskiej odbyła się uroczysta Msza św. z udziałem Urzędu Miasta i Urzędu Powiatowego. Eucharystię, na którą przybyło 10 tys. wiernych, koncelebrowało 30 kapłanów, uczestniczyła w niej młodzież ze wszystkich szkół wieluńskich.
Wiele osób zaangażowanych jest w działalność katolickich grup, ruchów i stowarzyszeń. W parafii działają: Domowy Kościół, Katolickie Stowarzyszenie Modzieży, Dzieci Maryi, lektorzy, kantorzy, ministranci.
Aktywnie działa Akcja Katolicka, która m.in. w każdą sobotę od godz. 8.00 do 9.00 rozdaje chleb, w parafii mieszka bowiem wiele osób biednych. Jest to efekt bezrobocia, które nie omija także i tych terenów. Członkowie Akcji Katolickiej organizują także paczki dla najbardziej potrzebujących na święta Bożego Narodzenia i wielkanocne. KSM oraz oaza aktywnie angażują się, wspierając akcję I Ty możesz zostać świętym Mikołajem (rozdają biednym dzieciom paczki). W parafii działa także Stowarzyszenie Miłosierdzia im. św. s. Faustyny.
Chlubą Księdza Prałata są nabożeństwa fatimskie oraz Wieluńskie Dni Maryjne trwające zwykle 4 lub 5 dni, które obejmują swoim zasięgiem teren całego miasta i okolic. Są to szczególne dni modlitwy, spowiedzi, refleksji.

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia

Po prawej stronie ołtarza głównego - w kaplicy - znajduje się zabytkowy, łaskami słynący obraz Matki Bożej Pocieszenia z XVII w. Obraz został namalowany na płótnie naklejonym na deskę lipową. Przedstawia Matkę Bożą trzymającą na kolanach Dzieciątko Jezus. Matka Boża jest ubrana w czerwoną suknię, a przez prawe ramię ma przerzucony płaszcz. W prawej ręce trzyma różę. Matka Boża pochyla się nad Dzieciątkiem ubranym w suknię z tiulu. Jezus leży na materiale koloru zielonego, a pod głową ma poduszkę. Tego typu kompozycja jest niezwykle rzadko spotykana. Obraz jest pokryty srebrną sukienką, zdobioną bogatym ornamentem roślinnym o wielkiej wartości artystycznej.
Otaczany kultem wiernych Obraz tłumnie nawiedzali pielgrzymi, przybywający najliczniej na uroczystość odpustową, obchodzoną w niedzielę po 28 sierpnia (uroczystość św. Augustyna). Dowodem kultu i wdzięczności są liczne wota składane przez pobożny lud.
Powszechnym zwyczajem, który zachował się do czasów współczesnych, jest oddawanie przez matki swoich dzieci w opiekę Matce Bożej Pocieszenia. Oddane w opiekę dziewczynki do 7. roku życia chodziły w specjalnych sukienkach.
Dziś także w dniu odpustu kapłan udziela specjalnego błogosławieństwa dzieciom, a matki powierzają je opiece Najświętszej Dziewicy.
11 czerwca 1968 r. Prymas Polski Stefan Kardynał Wyszyński zezwolił na odprawianie w każdą środę nieustannej Nowenny do Matki Bożej Pocieszenia. Na tę Eucharystię z homilią i nabożeństwo z prośbami i podziękowaniami do Matki Bożej, sprawowaną o godz. 18. 00, bardzo licznie przybywają wierni.
5 września 1971 r. obraz Matki Bożej został ukoronowany koronami papieskimi. Koronacji dokonał kard. Stefan Wyszyński wraz z metropolitą krakowskim kard. Karolem Wojtyłą i biskupem częstochowskim Stefanem Barełą.
1 września 1991 r. obchodzono jubileusz 20-lecia koronacji. Sumę odpustową odprawił i homilię wygłosił bp Stanisław Nowak. Pasterz archidiecezji poświęcił tego dnia figurę Matki Bożej, gdzie do dziś w maju wierni gromadzą się na Apelu Jasnogórskim. W 1999 r. na placu przykościelnym zbudowano siedem kapliczek ku czci siedmiu radości Matki Bożej Pocieszenia. Urzekające otoczenie kościoła abp Stanisław Nowak nazwał ogrodem Matki Bożej.