Dzisiejsza niedziela rozpoczyna 61. Tydzień Miłosierdzia, którego hasło brzmi: Eucharystia posłaniem do służby potrzebującym. W tym tygodniu, jak i w całym roku duszpasterskim, w sposób szczególny zatrzymujemy się przy tajemnicy Eucharystii.
Ofiara eucharystyczna jest wielką tajemnicą, do której Chrystus pozwala nam się zbliżyć i w niej uczestniczyć. Nie wolno nam jednak zapomnieć, iż nie może ona pozostać w oderwaniu od naszego życia, zwłaszcza gdy tak wielu braci dotykają problemy związane z podstawami ich egzystencji. W liście Mane nobiscum Domine, zapowiadającym Rok Eucharystii, sługa Boży Jan Paweł II przypominał, iż Eucharystia musi stać się bodźcem do budowania społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i braterskiego i dlatego „nie wolno sprawować Eucharystii, w której nie promieniuje miłość, potwierdzona konkretnym dzieleniem się z najbiedniejszymi” (MND, 28).
O tych właśnie braciach potrzebujących przypominają nam kolejne dni Tygodnia Miłosierdzia: o ludziach chorych, w podeszłym wieku, samotnych, bezrobotnych, emigrantach, głodnych, bezdomnych. Nie wolno nam o nich zapominać! Przychodząc do domu Bożego, musimy pamiętać o tych, którzy nie mają dachu nad głową. Przystępując do stołu Pańskiego i karmiąc się Chlebem Eucharystycznym, musimy pamiętać o tych, którym brakuje chleba powszedniego. Słuchając Słowa Bożego, musimy pamiętać o tych, którzy w samotności czekają na chwilę rozmowy z drugim człowiekiem. Dostępując godności dzieci Bożych, musimy pamiętać o tych, którzy są upokorzeni przez brak pracy.
Niedoścignionym wzorem takiej postawy jest sam Jezus Chrystus, który nie tylko troszczył się o dusze tych, którzy szli za nim, ale również widział ich troski doczesne i odpowiadał na nie: karmił głodnych, uzdrawiał chorych, pospieszył do Marty i Marii, by podnieść je na duchu po stracie ich brata Łazarza, ukazywał przykłady miłosierdzia, jak chociażby w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie. W ten sposób przez pryzmat spraw doczesnych jeszcze bardziej kierował spojrzenie osób potrzebujących ku sprawom Bożym. Miłość miłosierna jest bowiem najlepszą drogą, która prowadzi do domu Ojca, a kroczą nią zarówno ci, którzy ją okazują, jak i ci, którzy jej potrzebują. Jest jednym z narzędzi ewangelizacji, ponieważ poprzez miłosierdzie brata doświadczamy Miłosierdzia Ojca.
Trzeba jednak pamiętać, że niesienie pomocy wymaga ogromnej wrażliwości i delikatności, aby było rzeczywistym realizowaniem przykazania miłości, a nie tylko okazywaniem politowania godzącym w godność potrzebującego. Coraz bardziej potrzebne są zorganizowane struktury, dzięki którym udzielana pomoc będzie miała charakter systematyczny i profesjonalny. Odbywa się to za pośrednictwem różnego rodzaju instytucji publicznych oraz licznych organizacji pozarządowych, w tym organizacji kościelnych.

15-lecie Caritas w Polsce i Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

Jedną z kościelnych organizacji charytatywnych jest Caritas, która w tym roku obchodzi 15-lecie swojego istnienia. Znane są akcje i działania podejmowane przez Caritas, o których dowiadujemy się z mediów i których często sami jesteśmy świadkami. W naszej diecezji na szczególną uwagę zasługują Parafialne Zespoły Caritas, w których zaangażowanych jest blisko 2 tys. wolontariuszy, czyli tych, którzy bezinteresownie niosą pomoc drugiemu człowiekowi.
Warto również zaznaczyć, że Parafialny Zespół Caritas jest nie tylko świadectwem miłosierdzia, ale również miejscem społecznego poruszenia. Daje on nie tylko możliwość skorzystania z pomocy, ale stanowi także obszar, w którym każdy wrażliwy człowiek może na miarę swoich możliwości i umiejętności pomagać osobom potrzebującym. Istotę i posłannictwo Parafialnego Zespołu Caritas oddaje dobrze sama jego nazwa. Jest parafialny, a zatem zakorzeniony w parafii i jest jednym ze sposobów realizacji misji charytatywnej lokalnej wspólnoty. Jest zespołem, a więc stanowi grupę osób, które łączy wspólny cel. Osoby te stanowią wspólnotę we wspólnocie parafialnej. Jest związany z Caritas, a więc z organizacją, która ma określoną strukturę i zadania. Samo zaś słowo „caritas” oznacza miłość miłosierną.
Serdecznie dziękuję tym wszystkim, którzy już realizują swoją posługę miłości w 177 Parafialnych Zespołach Caritas obejmujących pomocą ponad 35 tys. osób. Dziękuję także wszystkim tym, którzy wspierają duchowo i materialnie działania na rzecz ubogich i potrzebujących. Ważna jest każda ofiara cierpienia i modlitwy za dzieła i ludzi, którzy spieszą innym w potrzebie. Ważne są również ofiary materialne, bez których nie byłaby możliwa realizacja wielu dzieł charytatywnych. W tym roku blisko 3 tys. osób przekazało na rzecz Caritas naszej diecezji 1% od podatku dochodowego, a ponad 5,5 tys. osób regularnie wspiera dzieła Caritas w ramach Grona Wspierających Ubogich. Za zaufanie dla tej kościelnej instytucji serdecznie dziękuję.
Gorąco zachęcam inne osoby do włączenia się w działalność charytatywną. Czynię to tym goręcej, że nadchodzący rok duszpasterski, którego hasło brzmi: Przywracajmy nadzieję ubogim, w sposób szczególny będzie poświęcony pomocy najuboższym.
Także tych, którzy cierpią z powodu różnego rodzaju ubóstwa, zachęcam do wytrwałości. Nie poddawajcie się! Miejcie ufność w Miłosierdzie Boże oraz w pomoc Waszych braci, która jest autentycznym wyrazem tego miłosierdzia. Pamiętajcie również, że wiele zależy od Was samych i starajcie się wykorzystać każdą możliwość, która pozwoli Wam i Waszym rodzinom żyć godniej. Nie zapominajcie jednak o Waszych sumieniach i o tym, że również Wy możecie pomóc innym.
Duszpasterzy proszę o opiekę nad tymi, którzy pomocy potrzebują, jak i nad tymi, którzy ją niosą innym. Wspierajcie ich swoim doświadczeniem i życzliwością oraz darami Ducha Świętego, które zostały Wam przekazane w sakramencie kapłaństwa.
Zachęcam każdego z Was, Drodzy Diecezjanie, abyście wspierali siebie wzajemnie. Niech każdy czyni to w taki sposób i w takim stopniu, na jaki go stać. Możecie uczynić to, angażując się w działalność organizacji charytatywnych, wspierając te organizacje swoimi ofiarami finansowymi i rzeczowymi, ale również ofiarując swoją modlitwę i cierpienie. Starajcie się również dostrzec potrzebujących obok siebie i wyciągnąć do nich pomocną dłoń - czasami wystarczy drobny życzliwy gest, chwila rozmowy, kromka chleba. „Nie łudźmy się - wzywał nas Ojciec Święty Jan Paweł II u początku Roku Eucharystycznego - za prawdziwych uczniów Chrystusa zostaniemy uznani, jeśli otoczymy troską potrzebujących. To właśnie jest kryterium sprawdzania autentyczności naszych celebracji eucharystycznych” (MND, 28).
Szczególnie proszę Was o wsparcie finansowe podczas dzisiejszej zbiórki przy wyjściu z kościoła. Przekazane przez Was ofiary zostaną przeznaczone na realizację zadań Caritas Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej oraz Parafialnych Zespołów Caritas.

Każdemu z Was na nadchodzący Tydzień Miłosierdzia oraz zbliżający się rok duszpasterski poświecony pamięci o ubogich z serca błogosławię.