Ks. Dariusz Gronowski: - Papież Benedykt XVI mianował Księdza Biskupa naszym nowym ordynariuszem. Kiedy Ksiądz Biskup dowiedział się o decyzji Ojca Świętego?

Bp Stefan Regmunt: - O decyzji Ojca Świętego dowiedziałem się oczywiście wcześniej, niż to zostało ogłoszone oficjalnie. Biskupowi nominatowi przysyłane są odpowiednie dokumenty. W moim przypadku dokumenty te były już do dyspozycji 17 grudnia.

- Jaka była pierwsza reakcja Księdza Biskupa na tę wiadomość?

- Kiedy została mi przekazana ta wiadomość, było dla mnie zaskoczeniem, że proponuje mi się nowe zadania. Z drugiej strony miałem świadomość, że nie zawsze człowiek jest przygotowany do misji na tyle, by wypełnić ją bardzo dobrze. A jest taka ambicja...

- A jak Ksiądz Biskup patrzy na to teraz, po dłuższej już refleksji?

- Patrzę na tę nominację przez pryzmat zadań, jakie otrzymuję. Wiem, że zawsze, jeśli Pan Bóg daje zadanie, to wspiera i pomaga przez swoją łaskę i ludzi, których przysyła, żeby wypełniającemu zadanie człowiekowi towarzyszyli.
Jak już mówiłem w wywiadzie dla Radia Watykańskiego, chciałbym w mojej posłudze zwrócić szczególną uwagę na ludzi świeckich, którzy są wezwani do odpowiedzialności za Kościół. Forma tej odpowiedzialności jest różna, ale każda grupa, stowarzyszenie czy ruch ma swój zakres odpowiedzialności w dawaniu świadectwa czy współuczestnictwie w różnych decyzjach, jakie są podejmowane w parafiach.
Nie jest mi też obojętna sytuacja księży, którzy pracują na tym terenie. Często mają po kilka kościołów, do których muszą dojeżdżać, i obsługują je wiernie. Ale taka sytuacja pokazuje, że trzeba myśleć o odpowiedzialności za powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego, abyśmy mogli wspierać tych księży nowymi zastępami kapłanów.
Z drugiej strony musimy pamiętać, żebyśmy tam, gdzie świeccy mogą wyręczać księży albo przejąć pewne odpowiedzialności, nie bali się ich. Myślę chociażby o nadzwyczajnych szafarzach Eucharystii czy liderach różnych grup. Chodzi o to, byśmy nie twierdzili, że ksiądz ma być w każdym miejscu w każdym czasie i nie wyrzucali kapłanom braku zainteresowania grupami. Ksiądz ma tam być, ale na sposób możliwy. Kiedy bowiem poskłada się wszystkie godziny pracy księdza, niewiele zostaje mu na własną modlitwę, refleksję, pracę nad sobą.

- Na ile Ksiądz Biskup już zna naszą diecezję?

- W pełni na pewno nie. Ale w tej diecezji bywałem jeszcze za czasów bp. Pluty, potem bp. Michalika. Każdego roku byłem tu, kiedy przewodził jej dotychczasowy pasterz bp Adam Dyczkowski.
Diecezję w jakiejś części znam też przez księży. Tu przecież znalazła się część księży pochodzących z archidiecezji wrocławskiej. Znam seminarium duchowne. Spotykałem się z pracownikami seminarium, kiedy jeszcze nie było seminariów szczecińskiego i koszalińskiego i wszyscy alumni studiowali w Paradyżu. Pamiętam, jak przyjeżdżali poszczególni biskupi diecezjalni, by spotykać się ze swoimi klerykami.
Byłem na ingresie bp. Dyczkowskiego, często też wstępowałem do katedry gorzowskiej. Pamiętam bp. Wilhelma Plutę. Zresztą słuchałem jego rekolekcji, przysłuchiwałem się też, jak prowadził rekolekcje dla kleryków w seminarium, dni skupienia.
Jeśli chodzi o mieszkańców tych terenów w ogólności, odczuwam, że są podobni do tych, którzy zamieszkują diecezję legnicką. Ludzie przybyli tu z różnych stron, zwłaszcza ze Wschodu, ale młode pokolenie już się tutaj wychowało i to już jest ich ziemia rodzinna.
Najbliższy czas będzie dawał mi możliwości uzupełnienia wiedzy na temat mojej nowej diecezji.

- Z jakim nastawieniem Ksiądz Biskup do nas przybywa?

- Z otwarciem się na to, co Pan Bóg mi przygotował. Nie noszę w sobie jakiegoś lęku, strachu. Z drugiej strony też nie spodziewam się, że księża są tu jakoś źle nastawieni na tego, którego przysyła Kościół. Uważam, że jest to dla mnie nowa księga, którą otwieram i która jest mi zadana, abym z niej korzystał i jednocześnie coś tam do tej księgi wniósł.