Reklama

Wolińska Kapituła Kolegiacka

W niedzielę 14 września 2008 r. dekretem abp. Zygmunta Kamińskiego ustanowiona została Wolińska Kapituła Kolegiacka przy kościele pw. św. Mikołaja w Wolinie, który został podniesiony do godności kościoła kolegiackiego. 15 października zatwierdził on dla tejże kapituły statuty, będące zbiorem przepisów szczegółowych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kapitułę stanowi kolegium duchownych prałatów i kanoników, ustanowione w celu sprawowania i uświetniania kultu Bożego w kościele katedralnym (kapituła katedralna) lub kolegiackim (kapituła kolegiacka).
Jest to piąta kapituła w archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. Wcześniej powstały kapituły w Szczecinie (katedralna) oraz w Kamieniu Pomorskim, Myśliborzu i Stargardzie Szczecińskim (kolegiackie).
Kapituły miały swój początek już w Kościele starożytnym, okres świetności przeżywały w średniowieczu. Ich zakres obowiązków, szczególnie kapituł katedralnych, był szerszy. Wspomagały biskupa w zarządzaniu diecezją, wybierały wikariusza kapitulnego podczas wakansu stolicy biskupiej. Dziś głównym ich zadaniem, zgodnie z kan. 503 Kodeksu Prawa Kanonicznego, jest sprawowanie „bardziej uroczystych czynności liturgicznych w kościele katedralnym lub kolegiackim” oraz przyczynianie się do uświetniania życia liturgicznego Kościoła, zachowania przepisów liturgicznych i gorliwego uczestnictwa wiernych.
To zadanie jest też wymienione jako pierwszoplanowe w dekrecie i statutach kapituły. Do innych zadań należy wcielanie ducha Soboru Watykańskiego II i nauczania papieskiego, umacnianie wiary i polskości w tej części archidiecezji, budzenie świadomości dziedzictwa historycznego ziemi wolińskiej, roli Kościoła katolickiego na tym terenie. Zalecana jest kapitule odpowiedzialna kontynuacja dzieła św. Ottona z Bambergu poprzez duszpasterstwo służące nowej ewangelizacji.
Ksiądz Arcybiskup przytoczył historyczne podstawy ustanowienia kapituły w Wolinie. Tutaj ustanowiona była 14 października 1140 r. przez papieża Innocentego II pierwsza siedziba biskupstwa pomorskiego, tu pochowany został jej pierwszy bp Wojciech w nieistniejącej już katedrze pw. św. Wojciecha. Zachowany kościół pw. św. Mikołaja bywał przez mieszkańców nazywany katedrą. Został on wzniesiony z powojennych ruin i poświęcony 15 października 2000 r. Dziś jest główną świątynią miasta.
Nowo powołana kapituła w Wolinie liczy obecnie 11 kanoników gremialnych, czyli rzeczywistych (statut przewiduje też możliwość nominacji kanoników honorowych). Ich strojem uroczystym jest czarna sutanna z obszywkami, guzikami i pasem koloru fioletowego, tegoż koloru mantoletem (krótką peleryną) noszonym na białej komży, czarnym biretem z fioletowym pomponem. Do tego dochodzi dystynktorium (insygnium, czyli odznaka) zawieszone na łańcuchu, wskazujące na godność. Na jego awersie widnieje św. Otton i Matka Boża Częstochowska oraz gryf pomorski i krzyż. Na rewersie znajduje się herb Wolina oraz napis: Wolin - I stolica biskupia 1140-76.
Sześciu kanoników pełni w kapitule określone funkcje. Przewodniczy jej ks. Jan Uberman jako prepozyt kapituły. Kustoszem (ekonomem) zawiadującym mieniem kapituły jest ks. Antoni Włodarski. Promotor, którym jest ks. Kazimierz Łukjaniuk, troszczyć się będzie o piękno liturgii. Jako teolog głosić lub organizować konferencje będzie ks. Ryszard Kamiński. Spowiedź św. w kolegiacie i władza rozgrzeszania to obowiązek penitencjarza - ks. Marka Kosińskego. Sekretarzuje i strzeże akt sekretarz ks. Wojciech Helak.
Uroczysta instalacja Wolińskiej Kapituły Kolegiackiej nastąpiła 15 października. Dokonał jej w zastępstwie abp. Zygmunta Kamińskiego abp. senior Marian Przykucki. Uroczystość rozpoczęto od odczytania dekretu ustanawiającego kapitułę. Następnie abp Przykucki wręczył każdemu kanonikowi dystynktorium, wymieniając braterski uścisk. Kanonicy zajęli w stallach należne im miejsca. Potem grono kanoników złożyło wyznanie wiary i na ołtarzu potwierdziło je indywidualnym podpisem.
Przedstawiciele władz samorządowych zakomunikowali o przyznaniu Honorowego Obywatelstwa Gminy i Miasta Wolin abp. Zygmuntowi Kamińskiemu. Rada Miejska kierowana przez burmistrza Eugeniusza Jasiewicza na swoim posiedzeniu podjęła o tym stosowną uchwałę 30 września.
Dalej abp Przykucki koncelebrował z nowo mianowanymi kanonikami Mszę św. Śpiewy wykonywał Chór Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania Uniwersytetu Szczecińskiego pod dyrekcją Tadeusza Buczkowskiego. Potem nadszedł czas gratulacji składanych kanonikom przez przybyłych przyjaciół i wiernych z ich parafii. Na zakończenie odbyła się agapa w gmachu miejscowego liceum.
Nasza Redakcja życzy członkom Kapituły Kolegiackiej w Wolinie pomyślnej służby Kościołowi nad Odrą i Bałtykiem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Egipt: historyczny klasztor św. Katarzyny na Synaju przechodzi na własność państwa

2025-05-30 16:08

[ TEMATY ]

Egipt

św. Katarzyna

klasztor

Synaj

wikipedia/Berthold Werner

Klasztor Świętej Katarzyny znajdujący się u stóp Góry Świętej Katarzyny i góry Synaj, na półwyspie Syna.

Klasztor Świętej Katarzyny znajdujący się u stóp Góry Świętej Katarzyny i góry Synaj, na półwyspie Syna.

Po 15 wiekach niezależnego istnienia prawosławny klasztor św. Katarzyny na półwyspie Synaj, mający status autonomicznego Kościoła prawosławnego, staje się własnością państwa egipskiego. Taką decyzję wydał 28 maja sąd w Ismailiji, co oznacza w istocie skonfiskowanie przez władze państwowe ogromnego bogactwa materialnego i duchowego tego obiektu: prastarych ikon, rękopisów, starodruków, bibliotek i innych dóbr, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Klasztor św. Katarzyny powstał około 530 roku na rozkaz cesarza bizantyjskiego Justyniana I, choć pierwszą kaplicę wzniesiono tam na początku IV wieku na polecenie cesarzowej Heleny (zmarłej około 328-330 roku) i jest najstarszym, działającym do dzisiaj. monasterem chrześcijańskim na świecie. Znajduje się w wąskiej dolinie Wadi al-Dajr na południu Synaju w miejscu, w którym tradycja biblijna umiejscowiła krzak gorejący, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza (Wj 3, 1-6), a w pobliżu wznosi się góra Synaj, zwana też Górą Mojżesza, gdzie miał on otrzymać od Boga tablice Dekalogu. Obiekt, otoczony wysokim na 12-15 metrów i grubym na ponad półtora metra murem obronnym, jest położony na wysokości 1570 m npm.
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Braniewo: siostry katarzynki ogłoszone błogosławionymi

2025-05-31 12:15

[ TEMATY ]

beatyfikacja

siostry katarzynki

Episkopat News

Błogosławione męczennice potwierdzają dziś swoim świadectwem odwieczną wartość Boga i dobra, podczas gdy ich mordercy pozostają zapamiętani jedynie z powodu okrucieństwa zła, którego się dopuścili - powiedział kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych w sobotę w Braniewie, gdzie odbywa się beatyfikacja 15 sióstr katarzynek, ofiar Armii Czerwonej wkraczającej w 1945 r. na Warmię.

Na wstępie swojej homilii kard. Semeraro podkreślił, że w ciągu zaledwie ośmiu dni Kościół w Polsce wzbogacił się o 16 nowych błogosławionych. Po beatyfikacji ks. Stanisława Streicha w minioną sobotę w Poznaniu, dziś wyniesienia na ołtarze doczekały się siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Katarzyny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję