1. Chrześcijańskie Zielone Świątki, celebracja wylania
Ducha Świętego, ma różne naświetlenia w pismach Nowego Testamentu.
Rozpoczniemy od tego, które zostało przedstawione w wysłuchanym dzisiaj
fragmencie z Dziejów Apostolskich (por. Dz 2, 1-4). Było ono najbardziej
bezpośrednim doświadczeniem w umysłach wszystkich uczestników, w
historii sztuki oraz w samej liturgii. Łukasz Ewangelista w swoim
drugim dziele umieszcza dar Ducha Świętego w przestrzeni teofanii,
czyli uroczystego objawienia Bożego, które w swoich symbolach odsyła
do doświadczenia Izraela na Synaju (por. Wj 19). Wielki grzmot, potężny
wiatr oraz ogień, przypominający błyskawicę, wielbią Bożą transcendencję.
W rzeczywistości to Ojciec daje Ducha Świętego, za sprawą uwielbionego
Chrystusa. Mówi o tym św. Piotr w swoim przemówieniu: "Jezus, wyniesiony
na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał
Go, jak to sami widzicie i słyszycie" (Dz 2, 33-34). W Zielone Świątki
- jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego - Duch Święty "zostaje
objawiony, dany i udzielony jako Osoba Boska. (...) W tym dniu zostaje
w pełni objawiona Trójca Święta" (KKK, 731-732).
2. Cała Trójca Święta uczestniczy w darze Ducha
Świętego, zesłanego na pierwszą wspólnotę i na Kościół wszystkich
czasów, jako pieczęć Nowego Przymierza, zapowiadanego przez proroków (por. Jr 31, 31-34; Ez 36, 24-27) na potwierdzenie świadectwa, oraz
jako źródło jedności w różnorodności. Apostołowie głoszą Zmartwychwstałego
w mocy Ducha Świętego, zaś wszyscy wierzący w różnorodności swych
języków, a więc swych kultur i doświadczeń historycznych, wyznają
jedyną wiarę w Pana, "głosząc wielkie dzieła Boże" (Dz 2, 11).
Bardzo istotny jest fakt, że jeden z komentarzy żydowskich
do Księgi Wyjścia, przywołując rozdział 10. Księgi Rodzaju z naszkicowaną
mapą siedemdziesięciu narodów, które - jak uważano - miały stanowić
całość ludzkości, prowadzi te narody na Synaj, aby słuchały Słowa
Bożego: "Na Synaju głos Pana rozdzielił się na siedemdziesiąt języków,
ażeby wszystkie narody mogły Go zrozumieć" (Komentarz żydowski do
Księgi Wyjścia, zwany Exodus Raba 5, 9). Również w opisie Zielonych
Świątek u św. Łukasza Słowo Boga, za pośrednictwem Apostołów, zostaje
skierowane do ludzkości, aby ogłaszać wszystkim narodom "wielkie
dzieła Boże" (Dz 2, 11).
3. Nowy Testament przekazuje nam również inne
świadectwo, które możemy nazwać "Pięćdziesiątnicą Janową". W czwartej
Ewangelii wylanie Ducha Świętego jest wpisane w wieczór Paschalny
i ściśle związane ze Zmartwychwstaniem. W przekazie św. Jana czytamy: "
Wieczorem, owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie,
gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął
pośrodku i rzekł do nich: ´Pokój wam!´ A to powiedziawszy, pokazał
im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus
znowu rzekł do nich: ´Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam´. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ´Weźmijcie
Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym
zatrzymacie, są im zatrzymane´" (J 20, 19-23).
Również w tej Janowej opowieści jaśnieje chwała Trójcy
Świętej: Zmartwychwstałego Chrystusa, który ukazuje się w swoim uwielbionym
ciele, oraz Ojca, który jest źródłem misji apostolskiej, i Ducha
Świętego, wylanego jako dar pokoju. Wypełnia się w ten sposób obietnica
Chrystusa, wypowiedziana do uczniów w pożegnalnych przemówieniach: "
Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On
was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem" (J 14, 26). Obecność Ducha Świętego w Kościele ukierunkowana jest
na odpuszczenie grzechów, przypomnienie i realizację Ewangelii w
życiu oraz coraz głębsze urzeczywistnianie jedności w miłości.
4. Paweł Apostoł nie przekazuje nam bezpośredniego
opisu Zesłania Ducha Świętego, lecz mówi o Jego owocach z taką intensywnością,
że można by mówić o "Pięćdziesiątnicy Pawłowej", która również ukazana
jest pod znakiem działania Trójcy Świętej. Zgodnie z paralelnymi
tekstami Listów do Galatów i do Rzymian, Duch Święty jest darem Ojca,
który sprawia, że jesteśmy przybranymi dziećmi, czyniąc nas uczestnikami
życia Bożej rodziny. Św. Paweł stwierdza: "Nie otrzymaliście przecież
ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście
ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: ´Abba, Ojcze!´
Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi
Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami
Boga, a współdziedzicami Chrystusa" (Rz 8, 15-17; por. Ga 4, 6-7).
Dzięki darowi Ducha Świętego, który mieszka w naszych
sercach, możemy zwracać się do Boga z dziecięcym zawołaniem: "Abba",
którego sam Jezus używał w odniesieniu do swojego Ojca niebieskiego (por. Mk 14, 36). Podobnie jak On, również my winniśmy kroczyć drogą
Ducha Świętego w najgłębszej wewnętrznej wolności: "Owocem Ducha
jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
łagodność, opanowanie" (Ga 5, 22).
Zakończmy tę naszą kontemplację Trójcy Świętej w dzień
Zielonych Świątek wezwaniem liturgii Wschodu: "Przyjdźcie narody,
uwielbiajmy Bóstwo w trzech osobach: Ojca w Synu, z Duchem Świętym.
Uwielbiajmy Ojca, który od wieków rodzi współistotnego i panującego
z Nim Syna, i Ducha Świętego, który jest w Ojcu uwielbiony przez
Syna jedyną mocą, jedyną istotą, jedynym Bóstwem. Trójco Święta,
niech Tobie będzie chwała!" (Nieszpory na Zesłanie Ducha Świętego).
Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin
Pomóż w rozwoju naszego portalu