Na karty historii muzyki polskiej wpisało się wielu wybitnych twórców. Wielu z nich muzykolodzy polscy przypisują wyłącznie, większą lub mniejszą, wartość historyczną, prawie całkowicie pomijając ich znaczenie dla kultury polskiej i niemal zupełnie nie doceniając twórczości. Liczne rękopisy do dziś nie wydanych utworów, albo szczątki wydań jeszcze z czasów życia kompozytorów, spoczywają w zapomnieniu na półkach różnych bibliotek. Wykonania tych dzieł należą do rzadkości, a o nagraniach i wydaniach drukiem nie ma nawet co marzyć. Twórcom tym ujmuje się rysy ich indywidualnego stylu, szereguje się do drugiego albo i trzeciego rzędu. Do grona pokrzywdzonych należy, m.in. Władysław Żeleński (1837-1921). Jego dorobek kompozytorski - podobnie jak wielu innych twórców - do dziś nie doczekał się jeszcze swojego miejsca w historii muzyki polskiej. Wystarczy przytoczyć opinię, że bardziej znany pozostaje nie jako kompozytor, lecz jako ojciec znanego literata - Tadeusza Boya-Żeleńskiego.
Tymczasem Władysław Żeleński jest autorem licznych dzieł, m.in. czterech oper, kantat, pieśni solowych i chóralnych, utworów instrumentalnych - solowych, kameralnych i orkiestrowych. Jest też twórcą wielu dzieł o tematyce religijnej, m.in. kilku mszy, Veni Creator i Te Deum.
Wydawnictwo Muzyczne Acte PreMalable podjęło inicjatywę wydania dzieł Władysława Żeleńskiego na płytach kompaktowych. Pierwszą płytą, na której zarejestrowany został fragment twórczości kompozytora, jest album Julii Smykowskiej, wykonującej na organach Josepha Goebla w kościele Wszystkich Świętych w Poznaniu 25 preludiów organowych op. 38 Żeleńskiego (pierwsze nagranie w historii fonografii). Cykl został napisany w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Jest swego rodzaju podręcznikiem gry organowej, znanym wszystkim organistom. Każdy z nich musiał bowiem na drodze swej edukacji muzycznej przez preludia Żeleńskiego przejść.
Te drobne miniatury - nie dość, że są utworami o charakterze dydaktycznym, stanowią też praktyczną pomoc dla organistów kościelnych, jako wstępy do pieśni. Wiele preludiów jest bowiem opartych na znanych pieśniach kościelnych i kolędach (m.in. Święty Boże, Kto się w opiekę, W żłobie leży, Anioł pasterzom mówił).
Preludia Władysława Żeleńskiego warte są poznania, tym bardziej, że Julia Smykowska wykonuje je w sposób oryginalny, nieszablonowy, a zaproponowana przez artystkę registracja jest interesująca i pełna kolorytu.