My chcemy mieć nad Nim kontrolę. Chcemy przybić sobie do futryny tabliczkę: „Panie Jezu, przyjmuję we wtorki i środy od szesnastej do osiemnastej. Pamiętaj, jak masz być ubrany i co masz mi powiedzieć”.
Po cudownym rozmnożeniu chleba, gdy tylko tłum został nasycony, Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i odpłynęli. On wie, co się dzieje. Sytuacja jest niebezpieczna. Apostołowie przeżywają wielki sukces, a to sprawia, że są w wielkim zagrożeniu. „Panie Jezu, teraz? Teraz kiedy chcą nas nosić na rękach? Kiedy patrzą na nas jak na nie wiadomo kogo? Teraz każesz nam odpłynąć?”