7. Po mnie choćby potop - tak wyraża się współczesny człowiek, któremu jest obojętne, co przez swoje czyny, choćby najgorsze, spowoduje.
Bóg zesłał potop na ówczesną ludzkość pogrążoną w najohydniejszych grzechach. Pozostała przy życiu jedynie rodzina Noego, który uwierzył Bogu i zbudował ogromną arkę, w której umieścił również wszystkie gatunki zwierząt.
Pan Bóg potrafi ze zła wyprowadzić człowieka i odrodzić wszystko na nowo, jeśli człowiek Mu zaufa.

8. Ziemia Obiecana - to określone miejsce lub kraj, w którym można rozpocząć nowe życie.
W Starym Testamencie czytamy, że Bóg wezwał Abrahama z Ur Chaldejskiego, aby wyruszył do ziemi żyznej i urodzajnej, którą daruje jemu i jego rodzinie (por. Rdz 12, 1). Później tę samą ziemię ofiarował Bóg swojemu wybranemu Narodowi, gdy kazał mu wyjść z Egiptu (por. Księga Wyjścia). Jest to dzisiejsza Palestyna, którą my, chrześcijanie, nazywamy Ziemią Świętą, gdyż tam narodził się, umarł i zmartwychwstał Jezus Chrystus.

9. Sodoma i Gomora - tym powiedzeniem wyrażamy nasze oburzenie na nieporządek, upadek dobrych obyczajów lub demoralizację.
A wszystko wywodzi się z historii dwóch miast, opisanej w Księdze Rodzaju. W miastach tych zapanowały rozpusta i perwersje seksualne. Jedynie Lot i jego rodzina trzymali się z dala od tych grzechów. Aniołowie wyprowadzili Lota, jego żonę i dwie córki z miasta. "A wtedy Jahwe spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia" (por. Rdz 19, 24).
W tym miejscu znajduje się do dziś Morze Martwe, jako znak kary Bożej.

10. Stanąć jak słup soli - tak mówi się, gdy strach sparaliżuje człowieka.
Powiedzenie to sięga do 19. rozdziału Księgi Rodzaju. Lot i jego żona wraz z córkami zostali wyprowadzeni z Sodomy. Otrzymali oni nakaz, aby się nie oglądali wstecz. Żona Lota nie potrafiła jednak przemóc ciekawości i obejrzała się za siebie na płonące miasto. W tej samej chwili zmieniła się w słup soli.
Powinniśmy z tego wyciągnąć wniosek, aby zaufać Bogu w chwilach krytycznych naszego życia.

11. Być beniaminkiem - być najmłodszym wśród rodzeństwa i najbardziej kochanym przez rodziców.
Spośród używających tego powiedzenia niewielu pamięta, że wywodzi się ono ze Starego Testamentu. Praojciec Narodu Wybranego - Jakub miał 12 synów. Najmłodszy z nich miał na imię Beniamin (por. Rdz 35, 18). Ojciec najbardziej go kochał, gdyż umilał mu jego starość. Nie rozstawał się z nim nigdy, zwłaszcza od czasu, gdy utracił starszego od niego, ulubionego syna Józefa, którego bracia sprzedali Ismaelitom. Synowie Jakuba stali się później praojcami 12 pokoleń narodu izraelskiego.

12. Siedem tłustych lat minęło - mówi się wówczas, gdy po dobrych czasach nastają czasy trudne.
Księga Rodzaju opisuje w 41. rozdziale następujące wydarzenie związane z pobytem na dworze faraona Józefa - syna Jakuba, sprzedanego przez braci: Faraon miał niezwykły sen. Widział najpierw siedem tłustych, a po nich siedem chudych krów wychodzących z Nilu. Znaczenie tego snu wyjaśnił faraonowi wzięty do niewoli Józef: po siedmiu latach urodzajnych nastąpi 7 lat nieurodzaju. Józef radził faraonowi, aby przez pierwsze siedem lat nagromadził tyle zapasów zboża, aby starczyło na lata posuchy. W nagrodę za to faraon ustanowił Józefa zarządcą Egiptu.

13. Kraj mlekiem i miodem płynący - to synonim dobrobytu, dostatku.
Wprawdzie dziś inne są oznaki dobrobytu, ale w dziejach Narodu Wybranego określano tak Ziemię Obiecaną przez Jahwe (por. Wj 3, 8). Oznaczało to, że jest to kraj żyzny i bogaty.
Dziś metaforą tą posługujemy się również, gdy mówimy o szczęśliwym i beztroskim życiu.

14. Tańczyć wokół złotego cielca - mówimy tak, gdy wszystko kręci się wokół pieniędzy i władzy.
Powiedzenie to wywodzi się z 32. rozdziału Księgi Wyjścia, gdzie opisane zostało następujące wydarzenie: Izraelici, wyprowadzeni ręką Bożą z niewoli egipskiej, wędrując przez pustynię, zwątpili w Boga i gdy Mojżesz długo nie wracał z góry Synaj, "uczynili posąg z metalu i złożyli mu ofiary biesiadne. I lud usiadł, aby jeść i pić, i wstali, aby się bawić" (por. Wj 32, 6). Tęsknili za garnkami pełnymi jedzenia, jakie mieli w niewoli.
Taka postawa grozi i nam, gdy zaczniemy ubóstwiać wartości materialne i nie docenimy daru wolności danego nam przez Boga.

15. Czytać komuś lewity - znaczy pouczać kogoś lub wypominać mu jego błędy.
Leviticum - to nazwa Księgi Kapłańskiej, jednej z ksiąg Pięcioksięgu, w której spisane zostały szczegółowe przepisy kultowe i rytualne, przeznaczone dla kapłanów i lewitów. Było ich bardzo dużo, stąd czytanie ich należało do najbardziej nużącej lektury. Tak więc utarło się to powiedzenie pochodzące ze średniowiecza i przetrwało do dziś. Nie lubimy, gdy nam się czyta lewity.