16. Na wszystko mówić: Amen - czyli zgadzać się na wszystko.
Hebrajskie słowo "Amen" znaczy: niech się tak stanie. Słowo "Amen" weszło do liturgii Kościoła jako zakończenie wszystkich modlitw, zwłaszcza próśb. Nawiązuje ono do przymierza zawartego między Bogiem a ludzkością i jest jakby pieczęcią Boga, czyli zapewnieniem, że to wszystko, co Bóg obiecuje, spełni się. W Nowym Testamencie spotykamy się z tym słowem w Ewangelii, gdzie Chrystus, dla podkreślenia ważności swoich słów, wypowiada "Amen", czyli "zaprawdę, powiadam wam".
Współcześnie mówi się też: "Jak Amen w pacierzu" - na podkreślenie czegoś nieuniknionego.

17. Oko za oko, ząb za ząb - w dzisiejszym rozumieniu powiedzenie to jest synonimem zemsty.
Księga Wyjścia określa jednak tym zwrotem postępowanie sprawiedliwe. Na przykład zabójca powinien być ukarany śmiercią. "Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę..." (por. Wj 21, 23-24). Tak nakazywało Prawo Mojżeszowe. Dla naszych uszu brzmi to twardo i niehumanitarnie, ale wówczas prawo to oznaczało ograniczenie wymiaru sprawiedliwości wyłącznie do osoby, która dany czyn popełniła, wykluczając dokonywanie aktu zemsty na całej rodzinie winowajcy, jak to miało miejsce u innych narodów.
Nasze prawo współczesne opiera się na odpowiedzialności osobistej, wykluczając odpowiedzialność zbiorową.

18. Coś jest lub nie jest koszerne - czyli jest czyste lub nieczyste.
Wyrażenie to ma swoje korzenie w dziejach Narodu Wybranego. Księga Kapłańska określa, co Izraelici mogą spożywać, a czego im nie wolno jeść; jaka żywność - pokarmy i napoje - należy do tzw. koszernych, czyli czystych w pojęciu religijnym. Dotyczy to również używania naczyń i przyborów do jedzenia. Do dziś Żydzi przestrzegają tych przepisów.
Pan Jezus krytykował przesadne trzymanie się tych przepisów. Uważając za ważniejszą czystość wewnętrzną człowieka, czyli duchową, tłumaczył: "Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby go uczynić nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym (Mk 7, 15). "Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego, pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym" (Mk 7, 21-23).

19. Zrobić z kogoś kozła ofiarnego - znaczy zrzucić na niego całą winę.
Czytamy w Księdze Kapłańskiej, w rozdziale 16., o pewnym rytuale Izraelitów. W tzw. Dzień Przebłagania arcykapłan Aaron wybrał dwa kozły. Jednego złożył w ofierze całopalnej za siebie i swój dom, a na drugiego kozła położył obie swe ręce, wyznał głośno wszystkie winy Izraelitów i kazał go wyprowadzić na pustynię, aby tam zginął. Mojżesz nakazał co roku powtarzać ten obrzęd, ustanawiając Dzień Przebłagania.
Jest to jedna z figur Starego Testamentu, zapowiadająca ofiarę Mesjasza za całą ludzkość.

20. Poświęcić kogoś Molochowi - oznacza zniszczyć kogoś bezlitośnie.
Narody pogańskie otaczające Izraelitów czciły bożka zwanego Molochem, składając mu swoje własne dzieci w ofierze całopalnej. Mojżesz pod karą śmierci zabronił tego rodzaju bałwochwalstwa.
Czytamy o tym w Księdze Kapłańskiej w rozdziale 20. Istnieje bowiem tylko jeden Bóg - Jahwe, który żąda od człowieka wiary w Niego i miłości bliźniego.