Piewca polskiej pieśni o Bogu

Zdaniem ks. prof. Krzysztofa Góździa, autora laudacji, cały dorobek naukowy ks. prof. Bartnika można scharakteryzować w tych dwóch wiodących kategoriach. „Dociekanie i głoszenie prawdy Bożej ma miejsce w ściśle rozumianej pracy naukowej, a wyrażanie prawdy Ojczyźnianej, która jest niejako popularyzacją myśli teologicznej i historycznej, odbywa się poprzez działalność publicystyczną” - powiedział. Ks. prof. Góźdź mówił następnie, że „umiłowanie Boga wytworzyło w ks. prof. Bartniku prawdziwe umiłowanie stworzenia, w tym jego własnej Ojczyzny i każdej osoby ludzkiej. Stał się piewcą polskiej pieśni o Bogu”. Nie był jednak „ślepy na polskie wady narodowe czy nieład społeczno-polityczny i prywatę władz”, gdyż jego „umiłowanie ojczyzny nie jest romantyzmem, lecz realnym krytycyzmem wszelkich nadużyć i wytyczaniem kierunku wyjścia z tej niewoli”. Podkreślał także, że zadaniem ks. prof. Bartnika było „stać na straży prawdy od strony nauki o Bogu i człowieku, a zarazem bronić tego, co Bóg zostawił człowiekowi na ziemi”. Autor laudacji dobitnie zaznaczył, że dla Laureata osoba jest kluczem do całej rzeczywistości, jej poznania i realizowania, i spełniania się człowieka, stąd ks. prof. Bartnik jest twórcą „personalizmu uniwersalistycznego” i propagatorem „religijnego i społecznego odrodzenia Polski, a także Europy i całej kultury zachodniej, także Kościoła, w duchu systemu personalistycznego”.

Odkryć poezję istnienia

Ks. prof. Czesław Bartnik, przemawiając podczas uroczystości, zwrócił uwagę na dewizę Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Deo et patriae. Przypomniał, że odzwierciedla ona ideę „ściągnięcia religii z abstrakcji, z chmur, wprowadzenia w konkretne życie, łącząc służbę Bogu ze służbą Ojczyźnie”. Podkreślając konieczność sprzeciwienia się degradacji rozumu ludzkiego, która jest degradacją człowieka jako osoby, apelował: „Musimy odkryć w sobie niezwykłą - i ziemską, i niebieską - poezję bytu, poezję istnienia”. Zaznaczał także, że chrześcijanie, korzystając z rozumu, powinni brać odpowiedzialność za losy świata, za jego uzdrawianie, za przezwyciężanie kryzysu moralnego, nie wycofując się na obrzeża rzeczywistości i nie zaniedbując pedagogiki oraz nauczania moralnego.

Ks. Czesław Stanisław Bartnik urodził się w 1929 r. w Źrebcach k. Szczebrzeszyna. Absolwent filozofii i teologii KUL. Odbył studia doktoranckie z teologii fundamentalnej i religiologii, a w 1956 r. uzyskał doktorat na KUL-u. Ukończył studia uzupełniające z historii i teologii w Paryżu i na Uniwersytecie Katolickim w Lowanium. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1953 r. w Lublinie. Pracował w Redakcji Encyklopedii Katolickiej. Był wykładowcą filozofii, teologii i historii Kościoła na KUL-u i w seminariach duchownych. Jest emerytowanym pracownikiem naukowym KUL-u: kierował Katedrą Teologii Historii, Katedrą Historii Dogmatów oraz Katedrą Teologii Historycznej. Był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych. Jest laureatem Nagrody Naukowej im. Włodzimierza Pietrzaka, Krzyża Kawalerskiego i Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Wśród 3 tys. publikacji kluczową rolę odgrywa summa teologiczna Dogmatyka katolicka.