Reklama

Niedziela Łódzka

Smoleńsk, Kijów, Fatima i węglowodory

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

10.04.2010. Wczesny ranek. Robię zakupy w markecie. Przy stoisku z elektroniką mijam grupkę ludzi wpatrzonych w ekrany telewizorów. Zanim zdołam pojąć sens obrazów i „czerwonych pasków”, dociera do mnie fragment rozmowy dwóch mężczyzn stojących obok. Jeden mówi: „To był zamach, nie ma wątpliwości.” Drugi dodaje: „Ruscy takich okazji nie przepuszczają.” Przez następne lata słowa te wloką się za mną jak wyrok.

Barbarzyństwo Rosji w wojnie z Ukrainą pozwala dziś mówić o zamachu otwarcie. Niechciany temat wywołał na nowo prezydent Wołodymyr Zełenski w swoim poruszającym, „zdalnym” wystąpieniu przed polskim parlamentem. Imperium Zła dążące do eksterminacji sąsiednich narodów jest zdolne do wszystkiego. Ale w 2010 roku, i później, wyrażając publicznie takie opinie, człowiek narażał się na utratę pracy, medialne napaści i (w najlepszym razie) na towarzyski bojkot. Coś mógłbym o tym opowiedzieć. Zaraz po 10 kwietnia przyłączyłem się do niewielkiego w Łodzi środowiska, które desperacki bój o wyjaśnienie przyczyn katastrofy i upamiętnienie jej Ofiar, uczyniło jedną z głównych powinności moralnych. W latach 2010-15 braliśmy udział w dziesiątkach imprez, koncertów, spektakli, manifestacji… Małgosia Wypych wywalczyła umieszczenie na ścianie kościoła p.w. Podwyższenia Krzyża tablicy pamiątkowej, gdzie w smoleńskie rocznice układaliśmy krzyże ze zniczy. Ala Jach pomogła wydać dwa tomy wierszy smoleńskich (jest tam też kilka moich). Ula i Jarek Paczyńscy – pierwsi w Polsce – ułożyli wzruszającą pieśń „Epitafium dla Patriotów”, która stała się hymnem obrońców Ofiar Smoleńska. Zespół „Pętla Ósemki”, a po jego rozpadzie (jesienią 2015 r.) grupa „Twierdza Pamięć” i inne nieformalne formacje, zwoływały publiczność do sal parafialnych i świetlic w Łodzi i regionie. Pełna pasji aktywność, bezinteresowna, nie wszędzie chciana, ale ceniona przez tych łodzian, którzy uporczywie szukali okruchów sensu, wiary i nadziei.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W tamtym czasie – jak chyba pamiętamy – mainstreamowe media zalewały Polskę falami zimnych oszczerstw i jawnych dezinformacji, nie licząc się z ludzkimi uczuciami. Ostentacyjna wrogość wobec Ofiar katastrofy (którzy przecież nic już nie mogli zrobić swoim adwersarzom) nie znała miary. Nie oszczędzono nam niczego: ani przerażających informacji o profanowaniu zwłok w ruskich prosektoriach, ani sikania na znicze i konfiskaty tulipanów sprzed Pałacu Prezydenckiego, ani nikczemnych skeczy i piosenek, wymierzonych w Prezydenta, w Polskę, w Kościół oraz w osoby, które sprzeciwiały się tym nieludzkim atakom…

W Polsce warto mieć dobrą pamięć. Dzisiaj wszyscy już wiedzą, że „to Lech Kaczyński miał rację w Tbilisi”. Wiedzą to nawet ci, którzy z niego wtedy szydzili. Ot, mądrość etapu. Jakie to żałosne.

A co my, obrońcy z naszej dawnej „paczki”? Niemal wszyscy pokiereszowani, odtrąceni, rozczarowani… dziś czepiamy się skrawków nadziei płynącej z bohaterstwa ukraińskich żołnierzy, ze wzniosłych słów Joe Bidena w Warszawie, z przejmującej do głębi watykańskiej Konsekracji... Ci najmniej zgorzkniali nadal piszą bogoojczyźniane wiersze, piosenki, felietony i scenariusze, wspierając – po swojemu – swą głęboko osobistą rację stanu. Twórczość – jak tamta sprzed dekady – mało komu potrzebna, z równym trudem przebijająca się zarówno do opinii publicznej, jak i do kreatorów artystycznych znaczeń...

Poza tym, niestety – czy tego chcemy, czy nie chcemy – poetyka posmoleńskich kampanii medialnych zakradła się na stałe do krajowych standardów komunikacji. Demagogia bez granic, ostentacyjne kłamstwa i wulgarne bluźnierstwa o iście demonicznej proweniencji… to, co niszczy wspólnotowego ducha i wiarę w siebie, wszystko to zbyt często wraca. Dziś ataki nieco osłabły, ale czy ustaną? Może… je przyhamuje powszechny zryw ofiarności wobec ukraińskich uchodźców? A może – z czasem – uwolnienie się od przymusu kupowania rosyjskich węglowodorów? Może. I pocieszmy się, że w Niemczech i we Francji jest z tym gorzej.

2022-04-02 22:56

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na wygnaniu

Przypuszczam, że niejeden Polak, oglądając relację z debaty w Strasburgu, mógł poczuć się jak wygnaniec ze starej, poczciwej Europy. Banicja: sytuacja egzystencjalna, a teraz raczej stan ducha doświadczany przez część obywateli (często przez bardzo lojalną część), której odmawia się aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Wystarczy, że pragniesz zachować niezależność intelektualną lub towarzyską, byś został znielubianym i zamilczanym przez to samo środowisko, które wcześniej wynosiło cię pod niebiosa i korzystało z twoich usług. Czasem trzeba dodatkowo serii intryg; wtedy znikasz za horyzontem, tak że widać ci ledwo czubek głowy. Weźmy przykład Łodzi: od XIX wieku miasto słynie z macoszego traktowania artystów i na ten temat napisano już tomy. Jednym z twórców, który (na łamach tygodnika „Szpilki”) z bólem opisywał swój status łódzkiego outsidera, był Roman Gorzelski – satyryk i felietonista, dziś już zapomniany. Kiedyś napisał: „Gdy jesteś rozbitkiem, nie kłóć się z rekinem.” Miał rację. Mimo to spierał się z Łodzią, skarżył się i żalił.

CZYTAJ DALEJ

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

2024-03-27 08:03

[ TEMATY ]

spowiedź

Magdalena Pijewska

Skąd wzięła się spowiedź w Kościele? Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem? Na czym polega dobrze przeżyta spowiedź? Na te i inne pytania odpowiada nowa książka „Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” wydana nakładem Wydawnictwa Serafin.

„Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” to książka wielu autorów. Bogata jest w teksty doświadczonych duchownych: ks. Przemysława Artemiuka, ks. Mariusza Rosika, o. Kazimierza Fryzła CSSR, br. Adama Gęstwy OFMCap, br. Błażeja Strzechmińskiego OFMCap, br. Luisa Dri OFMCap. Nie zabrakło także spojrzenia osoby świeckiej - swoim doświadczeniem podzieliła się publicystka Magdalena Urbańska. Poniżej przedstawiamy fragment książki:

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję