„Dam wam pasterzy według mego serca”
(por. Jr 3, 15)
Czas dla Kościoła w Polsce nie sprzyja radości. Misterium zbawienia realizujące się w organizmie Mistycznego Ciała Chrystusa trwa niezmiennie, a czasem nawet rozproszenie, jak to miało miejsce po męczeństwie św. Szczepana, sprzyja zintensyfikowaniu tego Misterium.
W ten niespokojny czas zwierania szyków przez wrogów Zmartwychwstania, pragnących powielić metodologię walki z czasów opłaconego kłamstwa o rzekomym wykradzeniu Ciała Jezusa, wpisuje się 15-lecie pasterskiej posługi metropolity abp. Józefa Michalika w przemyskim Kościele.
Jubileusze mają to do siebie, że się je uroczyście przygotowuje, z pewną dozą patetyczności obchodzi, a potem przychodzi czas składania kolejnych lat, do kolejnego świętowania.
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski i nasz Pasterz znany jest z niechęci do tej formy świętowania. Z trudem udaje się go namówić na choćby skromne formy zaznaczenia wydarzenia dla pożytku ludu, któremu posługuje.
Wreszcie wszelkiego rodzaju jubileusze mają i to do siebie, że kiedy chcemy słowem ogarnąć ich przestrzeń, okazuje się, że są one niewystarczające, nieadekwatne, a najczęściej, że ich po prostu brakuje.
W okresie przygotowań do świętowania tego Jubileuszu udało mi się odnaleźć Przyjaciela, z którym nie widzieliśmy się i nie rozmawialiśmy od 29 lat. Kiedy w końcu usłyszeliśmy się przez telefon, rozmowa nabrała nieco banalnych form. Po kilkunastu minutach nie było już jakby tematów do poruszenia. To on pierwszy skonstatował, że tak wiele obiecywał sobie po tym telefonie, że wprost nie mógł doczekać się tej chwili, a teraz właściwie już można powiedzieć sobie „dobranoc”.
Tym większe słowa podziękowania należą się bp. Adamowi Szalowi za pomysł odbanalizowania tego święta, a jednocześnie jego pogłębienia. Jako najbliższy współpracownik Księdza Arcybiskupa wiedział, że zewnętrznie trudno będzie to zrealizować. Po modlitwie i wielu dniach namysłu postanowił, w porozumieniu z ks. kanclerzem Bartoszem Rajnowskim i sekretarzem ks. Piotrem Baraniewiczem, że nasze świętowanie 15-lecia radości z daru Pasterza według Serca Bożego rozłożymy w czasie na wiele dni. I tak powstało wotum, które otrzymał Ksiądz Arcybiskup i wszyscy kapłani archidiecezji. Jest to zbiór listów pasterskich skierowanych w tym jubileuszowym czasie do diecezjan i kapłanów. Moja kilkudniowa lektura tych tekstów, której początek nie zwiastował takiej puenty, okazała się czasem immanentnego dialogowania z Pasterzem, który mówił do mnie słowami swoich kolejnych tekstów, nieraz odsyłał do wydarzeń, które komentował, żeby je lepiej zrozumieć.
Jak w krótkich słowach opowiedzieć o tym dialogu? Wbrew pierwotnemu założeniu okazało się, że nie są to listy społeczno-polityczne. Zdecydowana większość to listy pasterskie sensu stricto. Ksiądz Arcybiskup unika, jak sądzę świadomie, wikłania spraw Bożych z doraźnymi i często incydentalnymi wydarzeniami, które się toczyły. Z żelazną konsekwencją prowadzi nas po drogach wiary, zachęcając do jej pogłębiania przez coraz bardziej podmiotowy kontakt z Jezusem.
Na tej drodze stawia bardzo czytelne „znaki drogowe” - sumienie. O prawym sumieniu pisze wiele, bardzo wiele. Co oryginalne, nie majoryzuje grzechu. Owszem, postrzega jego wieloraką obecność, ale też ujawnia swoją wiarę, że nie jest on wszechmocny. Jest już pokonany, a każdy z nas nosi lekarstwo na tę słabość właśnie w „apteczce” prawego sumienia.
W sposób bardzo taktowny, nie entuzjazmując się, racjonalizuje naszą sytuację społeczno-polityczną. Tutaj przygoda z Autorem jest szczególnie fascynująca. Czytając jakiś tekst, wchodzimy w polemikę z przytaczanymi rozwiązaniami czy naświetleniami faktów. Nieraz wprost jesteśmy na granicy zakwestionowania słuszności ocen. I oto po kilkudziesięciu stronach kolejnych listów natrafiamy na taki, który przywołuje nasze wcześniejsze „wzburzenie” i jakby uspokajająco robi do nas „oczko” - a co, nie miałem racji?!
Wreszcie otrzymujemy jako powierzeni jego pasterskiej trosce teksty ujawniające zamysł pasterski Biskupa Diecezjalnego. Z lektury tej grupy listów każdy duszpasterz i członek wspólnot Żywego Kościoła może stworzyć sobie kanon rzeczy istotnych i ważnych dla lokalnej wspólnoty eklezjalnej. Rodzi się nawet pokusa pewnej naukowej refleksji nad principiami pasterskiej posługi przez ostatnie piętnaście lat.
Zatem jubileusz nie kończy się życzeniami i wiązankami kwiatów. Okazuje się, że ten, któremu z wdzięcznego serca chcieliśmy zorganizować „świętowanie”, zaprosił nas do swojego stołu na wspólną o Bogu i świecie ucztę.
„W nurcie pasterskiego nauczania” - taki tytuł nosi zbiór listów pasterskich Metropolity Przemyskiego.
Abp Józef Michalik, „W nurcie pasterskiego nauczania. Listy pasterskie do kapłanów i wiernych Archidiecezji Przemyskiej z lat 1993-2008”, Przemyśl 2008.
Nabyć je można w archidiecezjalnej księgarni „Roma” w Przemyślu, ul. Grodzka 11 lub zamówić w Kurii Metropolitalnej w Przemyślu drogą telefoniczną: (0-16) 678-66-94 (w godz. 9.00-13.00) lub pocztą elektroniczną:
Pomóż w rozwoju naszego portalu