Dnia 6 maja 2009 r. o godz. 11 w poznańskiej bazylice archikatedralnej abp Stanisław Gądecki uroczyście zakończył na etapie diecezjalnym proces beatyfikacyjny sługi Bożego ks. Ignacego Posadzego - współzałożyciela Towarzystwa Chrystusowego i założyciela Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej. Proces trwał 8 lat. W tym czasie gromadzono materiały, takie jak konferencje, kazania, osobiste zapiski i korespondencja Sługi Bożego. Trzeba zaznaczyć, że w tym krótkim czasie Trybunał przesłuchał wielu świadków, prężnie działała również Komisja Historyczna i Teologiczna. W ramach procesu przeniesiono doczesne szczątki ks. Posadzego do małej kaplicy Domu Głównego Towarzystwa Chrystusowego przy ul. Panny Marii 4 w Poznaniu. Teraz, po wszystkich formalnych procedurach, zgodnie z prawem kanonizacyjnym, zebrany materiał - 22 tomy dokumentacji, a każdy tom będzie liczył średnio ponad 300 stron - zostanie dostarczony do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie.
Kim był ks. Ignacy Posadzy? Urodził się 17 lutego 1898 r. w Szadłowicach k. Inowrocławia, w rodzinie rolniczej o bogatych tradycjach patriotycznych. Był ósmym dzieckiem Jakuba i Katarzyny z domu Pawlak. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1908 r. zaczął uczęszczać do gimnazjum w Inowrocławiu, a w roku 1917, po maturze, zgłosił się do seminarium arcybiskupiego w Poznaniu. Wojna światowa zmusiła go do studiowania w Münster i Fuldzie. Tam też młody kleryk spotkał się z polskimi robotnikami sezonowymi, poznawał ich warunki pracy i ból rozłąki w rodzinach.
19 lutego 1921 r. został wyświęcony na kapłana w katedrze gnieźnieńskiej. W pierwszych latach kapłaństwa pracował w poznańskiej farze i Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Poznaniu. Z uwagi na wysokie umiejętności literackie współredagował „Bibliotekę Kaznodziejską” i „Wiadomości dla Duchowieństwa”. Od 1922 r. ks. Ignacy spędzał wakacje za granicą wśród polskich emigrantów, gdzie prowadził duszpasterstwo. Na terenie Saksonii i Bawarii organizował nabożeństwa i pogadanki religijne. W 1926 r. z ramienia Państwowego Urzędu Emigracyjnego wyjechał do Danii, a w 1928 r. odwiedził polskie ośrodki w Rumunii. W 1929 r. został wysłany przez kard. Augusta Hlonda do odwiedzenia emigrantów w Brazylii, Urugwaju, Argentynie, a w następnym roku wizytował Amerykę Południową.
Kard. Hlondowi od dawna przyświecała myśl, by duszpasterstwo polonijne powierzyć jakiemuś zgromadzeniu zakonnemu. Ze swoją inicjatywą zwrócił się do ks. Posadzego: „Chcę uczynić księdza generałem nowego zgromadzenia”. O. Ignacy podjął to zadanie i 22 sierpnia 1932 r. z grupą kandydatów na braci rozpoczął dzieło w Potulicach k. Nakła. W pobożność i życie nowego Zgromadzenia Chrystusowców o. Ignacy wprowadził wyniesiony z domu rodzinnego kult do Serca Bożego i Serca Najświętszej Maryi Panny. Jako pierwszy przełożony generalny przez 36 lat przewodniczenia zgromadzeniu organizował opiekę duszpasterską nad emigracją polską. Był pomysłodawcą duszpasterstwa Księży Chrystusowców w obozach przejściowych dla Polaków wywożonych do Rzeszy na roboty przymusowe.
W roku 1958, dziesięć lat po śmierci kard. Hlonda, pamiętając o jego sugestii, o. Ignacy założył zgromadzenie żeńskie, którego dekret erekcyjny podpisał abp Antoni Baraniak 21 listopada 1959 r. Tym zgromadzeniem są Siostry Misjonarki Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej, które w tym roku świętują złoty jubileusz swojego istnienia. Założycielowi bliskie były problemy, troski i radości nowego zgromadzenia. Często i praktycznie do końca swoich dni przyjeżdżał do domu głównego w Morasku, rozmawiał z siostrami, głosił im konferencje, dzielił się swym bogatym doświadczeniem.
O. Posadzy zmarł 17 stycznia 1984 r. w Puszczykowie w wieku 86 lat. Na wiadomość o jego śmierci Papież Jan Paweł II w telegramie kondolencyjnym napisał: „(…) dziękuję Wszechmocnemu Bogu za długie życie i dzieło Człowieka ukształtowanego przez łaskę i szafarza łaski, który głęboko wpisał się we współczesne dzieje Kościoła w Polsce, Człowieka wiary, kontemplacji i apostolstwa, Człowieka Bożego”. O. Ignacy jest wzorem cichej, wytrwałej modlitwy oraz troski i opieki nad najbardziej zagrożonym przez utratę wiary emigrantem polskim. Mamy więc nowego orędownika spraw polonijnych, a zwłaszcza rodzin emigracyjnych, które przeżywają trudności w budowaniu jedności i miłości.

Modlitwa o beatyfikację o. Ignacego Posadzego TChr

Wszechmogący, wieczny Boże,
który przez Krew Twojego Syna
odkupiłeś każdego człowieka,
prosimy, pozwól nam wielbić Ciebie
w słudze Twoim o. Ignacym,
który pełen wiary, nadziei, miłości
i troski o emigrantów
uczy nas modlitwy i ducha ofiary
jako najskuteczniejszego sposobu
apostołowania,
a dla zwiększenia Twojej chwały
udziel mi łaski,
o którą pokornie Ciebie proszę.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.