„Dr Jerzy Umiastowski był lekarzem i społecznikiem znanym m.in. z postawy zaangażowania w poszanowanie ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Postawa ta była widoczna w codziennej działalności, ale także jako przewodniczącego Komisji Etyki przy Naczelnej Radzie Lekarskiej, w opracowaniu polskiego Kodeksu Etyki Lekarskiej czy w pracach Papieskiej Akademii Pro-Vita w Watykanie” – czytamy w okolicznościowym pożegnaniu opublikowanym przez Polską Federację Ruchów Obrony Życia.

Pogrzeb odbędzie się na Cmentarzu Katolickim w Sopocie w dniu 5 września, o godz. 11:00.

„Pozostaje w naszej pamięci i stanowi wzór życzliwego człowieka i lekarza, głoszącego ponadkonfesyjną prawdę o prawach człowieka, w tym szczególnie prawa do życia i rozwoju od poczęcia” – napisało prezydium zarządu PFROŻ.

– Niestrudzenie i ofiarnie służył chorym i poszkodowanym walcząc o ich godność i zdrowie. Pracował nad przygotowaniem etosu lekarza, który zawsze staje w obronie ludzkiego życia, zwłaszcza zagrożonego, bezbronnego, tych którzy sami bronić się nie mogą. Był wielkim, fachowym wsparciem dla polskich obrońców życia – mówi Ewa Kowalewska, prezes Human Life International – Polska.

Jerzy Umiastowski urodził się 3 stycznia 1933 r. w Wilnie. Studia medyczne ukończył w Akademii Medycznej w Gdańsku w 1959 r., doktorat obronił w roku 1964. Był pracownikiem dydaktycznym w AM w Gdańsku oraz lekarzem w szpitalu w Gdańsku – Zaspie.

Był bardzo zasłużonym działaczem „NSZZ Solidarność”. We wrześniu 1981 r. został szefem służby medycznej I Krajowego Zjazdu Solidarności. 13 grudnia 1981 r. przewodniczył Komitetowi Strajkowemu Akademii Medycznej oraz współpracował z Komitetem Strajkowym Stoczni Gdańskiej. Szykanowany i aresztowany. Ofiarnie prowadził opiekę lekarską nad ukrywającymi się działaczami „Solidarności”.

Był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu w tzw. podzespole ds. służby zdrowia. W 1989 r. był delegatem na Walny Zjazd Delegatów, a w roku 1990 wiceprzewodniczącym obrad Krajowego Zjazdu Delegatów „NSZZ Solidarność”. Był współinicjatorem sławnej uchwały w obronie poczętych dzieci przed aborcją.

Od 1990 do 2005 r. brał udział w organizowaniu Izb Lekarskich. Został przewodniczącym Komisji Etyki przy Naczelnej Radzie Lekarskiej. Był zaangażowanym współautorem polskiego Kodeksu Etyki Lekarskiej.

W 1996 r. został przyjęty jako członek korespondent Papieskiej Akademii Pro-Vita w Watykanie. Od 1998 r. współpracował z Komisją Bioetyki przy Radzie Europy, a następnie w latach 2004-2005 przy Unii Europejskiej. Był wykładowcą medycyny pastoralnej w Gdańskim Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym. Otrzymał nagrodę Pro Ecclesia et Populo za zasługi dla Archidiecezji Gdańskiej. Odznaczony złotą odznaka honorową obrońców życia Human Life International oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Autor publikacji z dziedziny biochemii i bioetyki.