– Dziękujemy dziś  Panu Bogu przez Najświętszą Maryję Dziewicę za dar powstania tego kościoła i parafii. Dziękujemy Ci dobry Ojcze, że zauważyłeś potrzeby tego rejonu Oławy i mamy tutaj tak blisko do Ciebie – mówili w słowie powitania przedstawiciele parafii.

Zwracając się do księdza arcybiskupa, przypomnieli dzieje powstania parafii, którą tworzyli wspaniali ludzie ogromnego serca. – Kościół budował ks. Andrzej Szafulski. Tylko on wie, ile nocy nie przespał, ile trudu podjął, by ta świątynia powstała. Dziękujemy, że odpowiedział na wezwanie Ducha Świętego i dokonał tego dzieła. I teraz bardzo się cieszy, widząc, że to dzieło cały czas jest rozwijane: mamy witraże, ogrodzenie, powstały figury boczne, chrzcielnica i wiele innych rzeczy w tym kościele. Dziękujemy też ks. Ryszardowi Zdonkowi, naszemu pierwszemu proboszczowi, który tę wspólnotę tutaj zawiązał – mówili parafianie, przypominając niezliczone chrzty, komunie święte, rozmowy duchowe. Podkreślili też działalność pierwszego kościelnego i organisty parafii, którzy działali w niej od początku. Niestety, nie doczekali tej pięknej uroczystości.

– Zostaliśmy my i choć żal w sercu był przy rozstaniu z naszym pierwszym proboszczem, to przecież uczył nas, że mamy trwać przy Chrystusie, a nie przy człowieku, dlatego otworzyliśmy nasze serca na naszego drugiego proboszcza ks. Zdzisława Paducha, który już bardzo tutaj się udziela – mówili parafianie.

– W dzisiejszą uroczystość odradzają się wspomnienia sprzed 20 lat i kierują nasze spojrzenie w niebo, w oblicze Boga i na ziemię ku ludziom, tworzącym ten żywy Kościół, mury tej świątyni oraz domu parafialnego i plebanii. Jak podają parafianie pamiętający początki tego miejsca „zanim rozpoczęto budowę kościoła w czerwcu 1997 r., na placu budowy postawiono duży krzyż, który był miejscem modlitwy. Odprawiano przy nim pierwsze Msze św. Budowa świątyni trwała 18 miesięcy. Została poświęcona staraniem ks. proboszcza Andrzeja Szafulskiego 7 października 2003 r. przez kard. Henryka Gulbinowicza”. 20-latka kościoła i parafii jest okazją, by podziękować Panu Bogu, Tobie, Najdostojniejszy Księże Arcybiskupie, kapłanom, wszystkim parafianom i sympatykom naszego kościoła oraz dobrodziejom a także włodarzom naszej małej ojczyzny za troskę o wspólne dzieło – mówił w słowie powitania obecny proboszcz ks. Zdzisław Paduch.

Zauważył, że w dzisiejszy jubileusz 20. rocznicy poświęcenia parafialnego kościoła wpisany jest inny jubileusz, który przez cały ten rok obchodzimy w archidiecezji. – Wyrażamy wdzięczność Chrystusowi za 10-lecie pasterzowania naszej archidiecezji ks. abp. Józefa Kupnego. Pragniemy włączyć się w modlitewne świętowanie w naszej wspólnocie i powinszować Waszej Ekscelencji, prosząc Pana Boga o zdrowie i siły a Najświętszą Maryję Pannę Różańcową i św. Józefa o opiekę nad naszym pasterzem i archidiecezją – mówił ksiądz proboszcz.

Następnie został odczytany list gratulacyjny burmistrza Oławy, skierowany do księdza proboszcza i parafialnej wspólnoty.

W homilii ks. Andrzej Szafulski przypomniał historię powstania świątyni parafialnej. – W latach powojennych Oławę zamieszkali przybysze ze Wschodu. Zabrali ze sobą stamtąd to, co było dla nich najcenniejsze, obraz Matki Boskiej Pocieszenia. Ten obraz gromadzi całą społeczność Oławy w świątyni. Zabrali też tradycję, pieśni, modlitwy – mówił ks. Szafulski.

Podkreślił, że gdy przybył do Oławy, widział potrzebę wybudowania tutaj świątyni. W kościele parafialnym trzeba było jednak zrobić wiele koniecznych prac. Najwyższa wieża w powiecie oławskim sypała się płatami cegieł. Gdy została odnowiona, okazało się, że więźba dachowa nad prezbiterium, jest przegnita. Trzeba było podjąć wymianę wszystkich belek nad całą świątynią. I wiele innych rzeczy – ustanowienie sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia, koronacja obrazu, nowa suknia.

– I pewnego razu przychodzą stąd parafianie i mówią: „Zmieniono rozkład jazdy autobusów i mamy trudność z dojechaniem do świątyni; musimy bardzo długo czekać tam, lub tutaj i mamy problem”. Pomyślałem sobie: zbudujemy kościół. Zgłosiłem się do Urzędu Miasta, poprosiłem o sprzedaż tego pola. A był tutaj dół, dlatego nie zbudowano w tym miejscu żadnego domu – opowiadał o pierwszych pracach ks. Szafulski.

Kiedy rozpoczęła się budowa, kapłan zapytał wiernych, kto ma być patronem tej świątyni. I poprosił by imię patrona każdy napisał na karteczce. Było parę kartek, by proboszcz sam zdecydował.

– Mam prywatne nabożeństwo do św. Jadwigi Trzebnickiej, bo w moim kościele parafialnym, w miejscowości, z której pochodzę, w ołtarzu jest obraz, na którym św. Jadwiga odłożyła koronę na bok a klęczy przed krzyżem. Od najmłodszych lat pamiętam ten obraz. Dlatego postanowiłem, że będzie to kościół pw. św. Jadwigi. Ale wtedy, gdy zaczął się remont kościoła [pw. MB Pocieszenia – przypis redakcji], tam na strychu znalazłem taki zwinięty, pognieciony rulon. Rozwinąłem go i okazało się, że jest to obraz Matki Bożej Różańcowej, przywieziony ze Wschodu. Gdy go zobaczyłem już po renowacji, stwierdziłem, że on będzie wisiał tutaj w głównym ołtarzu. Skoro ludzie, z narażeniem życia, z płonącego kościoła wyrwali tamten obraz i to, co się udało uratować, i przywieźli tutaj, to jakże nie zachować tego dziedzictwa ojców? – pytał kapłan.

Dlatego też początkowo mały kościół zyskał wezwanie Matki Bożej Różańcowej i św. Jadwigi, ale z biegiem czasu pozostało wezwanie Matki Bożej Różańcowej dla nowej świątyni.

– Pan Bóg do niczego nie zmusza człowieka, Pan Bóg obdarzył nas wolną wolą. Dziś słyszeliśmy: „Jeśli chcesz, weź swój krzyż i pójdź za Mną”. Jeśli chcesz – dodajmy: być szczęśliwym – to weź swój krzyż i pójdź za Mną; bo Chrystus wskazuje drogę. Ale daje też siłę i moc, by tą drogą kroczyć. Nie zostawia nas samych. I ten krzyż, który tam na tej symbolicznej wieży widnieje, też nam coś mówi. Mówi nam, że wartości doczesne są względne i drugorzędne. A w związku z tym Kto jest pierwszorzędnym dla człowieka? Spójrz na ten krzyż, a będziesz wiedział – mówił ksiądz profesor.

W czasie Eucharystii młodzież parafii przyjęła sakrament bierzmowania z rąk metropolity wrocławskiego.

– Cieszę się z tego, co usłyszałem od księdza proboszcza, że uczestniczyliście w przygotowaniu do tego dnia i chcę Wam powiedzieć, że macie dość mocy i darów Ducha Świętego, by dawać we współczesnym świecie świadectwo swojej wiary. Otrzymaliście te same dary, które otrzymali Apostołowie. Popatrzcie, taka garstka uczniów Pana Jezusa, oni nie byli wykształceni, nie zajmowali wysokich stanowisk, byli rybakami, pasterzami, a zanieśli Ewangelię na krańce świata. To dzięki ich świadectwu i przepowiadaniu ta Dobra Nowina, Ewangelia Chrystusa, dotarła także do nas. Duch Święty prowadził, wzmacniał. Dawali piękne świadectwo swojej wiary. I wy otrzymaliście te same dary, tę samą moc. Bądźcie zawsze otwarci na działanie Ducha Świętego, na Jego natchnienia. Idźcie za tymi natchnieniami przez całe swoje życie – życzył abp Józef Kupny.

Pasterz Kościoła wrocławskiego podziękował rodzicom młodzieży, która przyjęła sakrament. Przypomniał, że kiedy przynosili swoje dzieci do chrztu, zobowiązywali się do katolickiego ich wychowania. I tych zobowiązań w tym trudnym świecie dotrzymali.

– Chciałbym jeszcze nawiązać do jubileuszu. Z przyjemnością muszę powiedzieć, że macie wspaniały i piękny Kościół. I to jest zasługa wszystkich – tych, którzy go budowali, którzy omadlali tę budowę, którzy fizycznie pracowali przy budowie. Słyszeliśmy w słowach powitania wspomnienia o wspaniałych: kościelnym, organiście, którzy od samego początku tutaj pracowali. Wielu wniosło swój wkład w budowanie tej świątyni. Za to Kochani, chcę Wam podziękować. To jest Wasza świątynia i wasza zasługa. Dziękuję, że daliście takie świadectwo swojej wiary w tym miejscu, w trudnych warunkach – mówił ksiądz arcybiskup.

Zauważył, że ktoś musiał tą budową kierować. Dlatego nieocenione są zasługi ks. prał. Szafulskiego i pierwszego proboszcza ks. Ryszarda Zdonka.

– Ale z tej okazji chcę także podziękować obecnemu proboszczowi, któremu nie zdążyłem podziękować za jego pracę w poprzedniej parafii. Dlatego pozwólcie, że dzisiaj tych księży wyróżnię. Chcę im wręczyć numizmaty wybite w mennicy. To jest medal zasługi dla Kościoła wrocławskiego dla naszych kapłanów. Do tego jest legitymacja. Chciałbym w ten sposób tym kapłanom podziękować – mówił pasterz Kościoła wrocławskiego.

Po Mszy św. ksiądz arcybiskup poświęcił kaplicę św. Szarbela, w której znajdują się jego relikwie.

Dzień wcześniej na placu przy kościele odbył się festyn parafialny, który był okazją do integracji społeczności parafialnej.