Reklama

Jak rozmawiać o dojrzałości (cz. 3)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przed nami podsumowanie, czym jest dojrzałość. Oto próba skrótu poprzednich rozważań na ten temat.
Dojrzałość to dokonywanie wyborów i ponoszenie konsekwencji z nich wynikających.
Za bardzo małe dzieci to my, jako rodzice, dokonujemy wyborów (choć w obszarze zabawy, bliskości-przytulania powinniśmy raczej podążać za dzieckiem, starając się, by to ono decydowało). Starszym dzieciom przedstawiamy różne rozwiązania, pokazujemy konsekwencje i uczymy dokonywania wyborów. Nastolatek powinien sam widzieć możliwość wyborów, przed którymi stoi, czuć już ich konsekwencje, ewentualnie powinniśmy być czujni i rozmawiać, kiedy pojawiają się nowe lub nietypowe sytuacje - rodzice muszą pamiętać, że zmiany pokoleniowe następują obecnie dużo szybciej niż w czasach ich dzieciństwa, w przypadku już 5-letniej różnicy wieku między rodzeństwem może się okazać, że młodsze dziecko wcześniej doświadcza różnych trudnych wyborów. Wielu rodziców, chcąc ochronić swoje dzieci, dokonuje za nie wielu wyborów, wspólnie lub w ich imieniu ponosi konsekwencje, ukrywa przed jednym z rodziców czy resztą rodziny, jakich kłopotów doświadcza lub jakie prowokuje młody człowiek. Mądra miłość wystrzega się nadopiekuńczości. Prawdziwa miłość nie unika cierpienia (wynikającego np. z konsekwencji lub zmierzenia się z prawdą).
Dojrzałość to samodzielne wykonywanie zadań i zamykanie podjętych zobowiązań.
Jeśli w codzienności (np. posiłki, sprzątanie, pranie i pilnowanie czasu - budzenie się, zdążanie w umówione miejsca oraz obowiązki związane z nauką) nie oddamy większości obszarów do całkowicie samodzielnego panowania nad nimi przez dzieci - nie pomożemy im dojrzeć do wzięcia odpowiedzialności za siebie, a w przyszłości za innych. Warto na etapie nauki w szkole podstawowej być gotowym do pomocy, ale pozostawić dziecku dbanie o czas, kiedy tę pomoc może wykorzystać. Jako rodzice czuwamy nad zamykaniem zobowiązań i niezostawianiem niedokończonych zadań - tu sami jako wychowawcy musimy się pilnować, żeby nie dawać złego przykładu.
Dojrzałość to umiejętność rozpoznawania swoich potrzeb i predyspozycji oraz realizowanie ich w zgodzie z sobą i z innymi.
Świadomość tego, co lubię, jakie mam talenty i predyspozycje, pomaga w dokonywaniu wielu wyborów, również tych związanych z edukacją, a potem zawodem. Jeśli głównie realizuje się niezaspokojone potrzeby innych osób lub, idąc po linii najmniejszego oporu, robi się zwykle to, co sprawia tylko przyjemność, a nie wymaga wysiłku pokonania siebie - wtedy trudno o określenie, czym mogę się zająć, co mogłoby mnie rozwijać i dobrze służyć innym. Dla młodego człowieka, który ma podjąć życie rodzinne czy wspólnotowe, ważne jest, aby wcześniej mógł doświadczyć czasu, kiedy decydował samodzielnie o realizacji swoich potrzeb, kiedy w relacjach koleżeńskich, zawodowych musiał uwzględniać też potrzeby i możliwości innych. Tutaj ważne jest sprawdzenie nabytych umiejętności w domu rodzinnym lub danie sobie szansy na ich zdobycie, jeśli dom rodzinny pozbawił nas możliwości na ich rozwinięcie.
Dojrzałość to otwartość na prawdę o sobie i swojej rodzinie, nieuciekanie od problemów, odkrywanie, co zależy ode mnie, a co od innych.
Zadawanie pytań, poznawanie siebie, innych i świata - to niezbędne elementy w drodze do dojrzałości. Życie w prawdzie, otwarte nazywanie trudności i problemów, pomoc w rozpoznawaniu swoich kompetencji i ograniczeń do ich rozwiązywania - to zadania wychowawcze. To też kluczowe aspekty związane z samowychowaniem. Zaakceptowanie tego, że dorosłe dziecko odchodzi z domu rodzinnego, bardzo pomaga w dojrzewaniu i wkroczeniu na drogę samorozwoju, samostanowienia o sobie.
Dojrzałość pozwala nam wyczuwać granicę między poświęcaniem się dla innych a rezygnacją z pomagania innym - dotyczy to zarówno rodziców, jak i ich dorosłych dzieci - jedni mogą nadmiernie się poświęcać, drudzy np. wycofują się, ignorując potrzeby drugiej strony. Kiedy spotykają się dwie dojrzałe osobowości, ustalenie tych granic w dobrym dialogu nie jest problemem. Natomiast negocjacje z osobowością niedojrzałą egoistyczną („mnie nic nie obchodzi i do mnie się też nie wtrącajcie”) lub niedojrzałą manipulującą („ja się tak poświęcam, a wy tego nie doceniacie”, „wy nie wiecie, co jest dla was dobre”) są bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. Musimy wtedy zadbać o budowanie swojej dojrzałej postawy, pamiętając, że zmieniać możemy tylko siebie, a nie innych. Dojrzałość bowiem to nieustanna praca nad sobą i gotowość na inspiracje ze strony innych, natomiast niedojrzałość to m.in. ciągłe oczekiwanie zmian od innych przy minimalnym lub żadnym wymaganiu od siebie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Projekt zmian kodeksu karnego: zakazana dyskryminacja m.in. ze względu na tożsamość płciową i orientację seksualną

2024-03-27 20:19

[ TEMATY ]

prawo

Adobe Stock

Na stronach RCL opublikowano projekt ministerstwa sprawiedliwości nowelizacji Kodeksu karnego, który zakłada rozszerzenia katalogu przesłanek zakazanej dyskryminacji o kwestie płci, tożsamości płciowej, wieku, niepełnosprawności oraz orientacji seksualnej.

Na stronach rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny, który - jak zapowiada ministerstwo sprawiedliwości - ma wzmocnić ochronę przed przestępczymi zachowaniami motywowanymi przesłankami dyskryminacyjnymi ze względu na niepełnosprawność, wiek, płeć, orientację seksualną i tożsamość płciową.

CZYTAJ DALEJ

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję