Z o. Kosmą Budzińskim - egzorcystą z Zakonu Braci Mniejszych Franciszkanów rozmawia Monika Poręba

- Co to jest zniewolenie, a co to jest opętanie? Jakie są zagrożenia, przez które można zostać zniewolonym lub opętanym?

- Opętanie jest to całkowite, a zniewolenie częściowe wzięcie w posiadanie człowieka przez szatana. Przyczyny opętania i zniewolenia są bardzo rozległe: wypływające z pokoleń, np. pijaństwo, okultyzm, aborcja, choroby psychiczne i fizyczne, przekleństwa, rozbite małżeństwa, samobójstwa itd.; z relacji międzyludzkich - zwłaszcza między rodzicami i dziećmi; z grzechów - zwłaszcza tych, które powtarzały się notorycznie: wszelka niewiara, zaparcie się Boga, brak przebaczenia sobie i innym, nienawiść, aborcja, pijaństwo, prostytucja, pornografia, narkomania; z muzyki, książek, filmów, gier komputerowych, które bardzo oddziałują na podświadomość człowieka; z medycyny alternatywnej, korzystania z tzw. uzdrowicieli (energoterapeutów), medycyny naturalnej, medytacji transcendentalnej, reiki, akupunktury i akupresury, leków homeopatycznych, amuletów itd.; ostatnią przyczyną jest satanizm - oddawanie czci szatanowi: magia, okultyzm, czary, wywoływanie duchów, wróżbiarstwo. Wszelkie praktyki związane z tą dziedziną życia. Pragnę zaznaczyć, że zarówno Pismo Święte, jak i Kościół potępiają te praktyki. Są one nie tylko złymi czynami, ale są grzechami przeciwko pierwszemu przykazaniu: „Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną”. Katechizm Kościoła Katolickiego wypowiada się bardzo jasno na ten temat: „Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem - połączonym z miłującą bojaźnią - które należą się jedynie Bogu”.

- Jakie są objawy opętania?

- Wiemy, każda choroba ma swoje przyczyny i objawy. Podobnie też i opętanie. W jakiś sposób też jest chorobą. Na pewno oddziaływuje na życie całego człowieka, na jego ciało, psychikę, wolę, zmysły, emocje, na relacje, a często dotyka także ludzi najbliższych, dotyka także tego, co człowiek posiada. Na początku przytoczę objawy, które są wymienione w Rytuale egzorcyzmów: ktoś wypowiada wiele słów w nieznanym sobie języku albo też rozumie mówiącego; wyjawia sprawy dalekie i ukryte; wykazuje siły nieproporcjonalne do wieku albo przekraczające naturalne możliwości.
Objawy te mogą być pewną wskazówką, ale niekoniecznie ich źródłem musi być diabeł, dlatego należy brać pod uwagę także inne zachowania, zwłaszcza natury moralnej i duchowej, które również mogą wskazywać na działanie diabła: gwałtowna nienawiść do Boga, do Najświętszego Imienia Jezus, Najświętszej Maryi Panny i Świętych, do Kościoła i do Słowa Bożego, do przedmiotów sakralnych, obrzędów, zwłaszcza sakramentalnych, do świętych obrazów, wody święconej, krzyża, nienawiść do kapłaństwa. Inne znaki są bardzo rozległe i nieraz bardzo dziwne, np. bardzo ciężkie ciało, zmiana wyrazu twarzy, ust, oczu, lewitowanie, znajomość grzechów, nieprzyjemny zapach, uczucie chłodu, zmienne nastroje emocjonalne, bezpodstawne bóle głowy i brzucha itd. Dawniej diabeł, szatan budził prawdziwy lęk, dziś udaje sojusznika człowieka, proponuje łatwy sukces, łatwe życie, władzę, powodzenie, pieniądze. Wielu ludzi deklaruje nawet, że za te dobra „oddałoby duszę diabłu”, „podpisałoby pakt z diabłem”. Czy wiedzą, co mówią i na co się godzą? Znamy scenę kuszenia Pana Jezusa na pustyni. Jedna z pokus brzmiała: „Oddaj mi pokłon, a to wszystko będzie twoje”. Ta pokusa dotyka i nas. Co z tego, że może na ziemi będziesz bogaty, a wieczność...?

- Czy egzorcyści współpracują z psychiatrami?

- Taka współpraca jest konieczna. Dlatego, że objawy chorób psychicznych często się pokrywają z objawami opętania. Konsultacja jest bardzo potrzebna. Są przypadki proste, gdzie rozeznanie nie jest problemem, ale są i takie, które budzą wiele wątpliwości. Z wielką radością podjąłbym taką współpracę z psychiatrą wierzącym w Boga, który nie traktuje ludzi jedynie jako „króliki doświadczalne”, dając im jedynie leki psychotropowe, co, niestety, może być dalszym etapem niszczenia człowieka. Jestem przekonany, że w zakładach dla psychicznie chorych jest wiele osób, którym można pomóc inaczej. Oczywiście, nie mówię o wszystkich psychiatrach. Proszę Boga o dobrego psychiatrę, z którym mógłbym współpracować.

- Czy łatwo być egzorcystą, i czy np. złe duchy nie chcą się mścić na egzorcyście?

- A czy łatwo być ojcem rodziny i mężem? Czy łatwo jest być chrześcijaninem? Nie, jeżeli człowiek nie współpracuje z łaską Bożą. Na pewno wymaga to wiele wysiłku i samozaparcia, ale też z tej posługi wypływa wiele radości, ponieważ kapłan uczestniczy w wielkich dziełach Boga, pomaga ludziom i sam przy tym staje się coraz bardziej wierzący. Wierzę w to głęboko, że to Bóg powołuje ludzi do poszczególnych posług. Dlatego też nie zostawia ludzi samych sobie, ale daje też potrzebne łaski do wypełnienia zadania i radowania się tym, co się wykonuje. Jeżeli chodzi o mnie, to nie czuję lęku przed tą posługą, bo jest to posługa, która wypływa z mocy Jezusa Chrystusa i na mocy Kościoła. Z drugiej jednak strony nie lekceważę szatana, ale też się go nie boję. Widziałem wiele razy, jak uciekał z ludzi po wezwaniu Imienia Jezusa Chrystusa, jak drży na wezwanie Imienia Najświętszej Maryi Panny, jak boi się wody święconej… Wydaje mi się, że to on powinien bać się chrześcijanina, a nie chrześcijanin jego. Jezus przecież sam mówi: „daję wam wszelką władzę stąpania po całej potędze nieprzyjaciela”. Jeżeli Bóg zechce pokonać szatana, to uczyni to, nawet gdyby stanęło do tej walki całe piekło. Diabeł to jednak ciągle tylko stworzenie.

- Gdzie osoby, które potrzebują pomocy egzorcysty mają jej szukać?

- W każdej Kurii Biskupiej. Tam na pewno znajdziemy pomoc, albo zostaniemy skierowani do odpowiedniej osoby. Na koniec pragnę skierować do braci w kapłaństwie gorącą prośbę, aby nie bali się modlić nad ludźmi zniewolonymi. Bardzo dobrą okazją do takiej modlitwy jest spowiedź. Powiem z własnego doświadczenia, że wiele razy modliłem się nad ludźmi w czasie sprawowania tego sakramentu i okazała się bardzo skuteczna. Kratki konfesjonału nie są przeszkodą, ponieważ Duch Święty nie jest niczym ograniczony.

- Dziękuję za rozmowę.