Najcenniejszym darem, jaki otrzymaliśmy od Pana Boga jest dar życia... Ono tętni i trwa we Wszechświecie. Jest nieustannym pasmem cudu, jaki wydarzył się przez akt Stwórcy na początku dziejów.
Odtąd mikroskopijne żyjątka mnożą się nieustannie. Strzela z wilgotnej ziemi ku słońcu zieleniejącym pędem kasztan. Jajko rozpęka się mocą życia. Z tą samą siłą witalną wyfrunie z larwy motyl, lecą
stada żurawi i bocianów odwieczną drogą na lęgi. Skowronek, ptak wiosenny, znów dzwoni wysoko Panu i człowiekowi. Szpaki już przyleciały i gospodarzą. Dzięcioł-lekarz ostukuje drzewa budząc je z uśpienia.
Sarenka, która właśnie przyszła na świat, mimo chwiejących się nóg, garnie się do życia. Dziecko, mała istota ludzka, biegnie od kolan matki na nieznane wędrówki. Gałąź bogata w pąki i sunąca po murze
winorośl szuka słońca i rośnie owocując. Młoda ruń oziminy zielenieje na polach. Zawilce, pierwiosnki i żółte kwiaty podbiału rozsypują się po ziemi. Słonce, ciepło, wilgoć, dłuższy dzień i powiew wiatru
przyspiesza nowe życie.
Do poznania nieznanych przestrzeni ducha, umysłu i ciała rwie się młodzież wierząc w siłę i rozmach młodości. Starszym zostaje rozwaga i nadzieja, która zawieść nie może. Nad wszystkim góruje jednak
potęga wiary będąca siłą życia. Ona unosi nas do miejsca, gdzie u stóp Stwórcy żyje się wiecznie. Przymiotem Tej Istoty Najwyższej jest żyć i rodzić nowe życie.
Rozważając bezcenny dar życia, dojdziemy po stopniach doskonałości bytów prostą drogą do Zmartwychwstania, padając na kolana przed cudem życia - jedynym i największym. Chrystus przeszedł tę
samą drogę, którą my musimy pokonać... Przez Mękę i Śmierć wszedł do Nieba, aby żyć wiecznie. My także zmartwychwstaniemy. Po akcie oczyszczenia i wyzbycia się „starego człowieka” dojdziemy
do szczęścia nieprzemijającego, aby tam już na zawsze świętować Nową Paschę Wieczystą.
Pomóż w rozwoju naszego portalu