We wspólnej modlitwie - adwentowym czuwaniu alumnom towarzyszyli rodzice kleryków III roku, przeżywający swoje rekolekcje w gmachu seminarium, przygotowując się w ten sposób do ważnego wydarzenia w życiu swoich synów, którzy już 8 grudnia br. przyjmą z rąk abp. Mariana Gołębiewskiego strój duchowny (sutannę).
Adwent to czas szczególny, to okres radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Jest to czas początku, bo przygotowujemy się do świąt Narodzenia Pańskiego, w których uobecnia się pierwsze przyjście Syna Bożego do nas ludzi. Jest to także czas końca, gdyż naszą uwagę kierujemy na powtórne przyjście Chrystusa na końcu świata.
W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata w naszej archidiecezji zainaugurowaliśmy Rok Eucharystii. Poprzez wspólne wchodzenie alumnów i rodziców w święty czas czuwania, chcieliśmy rozpocząć w naszej wspólnocie Rok Eucharystii. Stąd nasza Wigilia nosiła tytuł: „Eucharystia zapowiedzią i uobecnieniem Królestwa Bożego”. Inspiracją były słowa Jana Pawła II zawarte w liście apostolskim Mane nobiscum Domine: „aktualizując przeszłość, Eucharystia również ukazuje nam powtórne przyjście Chrystusa u kresu historii. Ten aspekt eschatologiczny daje sakramentowi Eucharystii ogarniający nas dynamizm, który drodze chrześcijańskiej nadaje wymiar nadziei. Zarówno Eucharystia, jak i czas Adwentu są dla nas zapowiedzią, jak i uobecnieniem Królestwa Niebieskiego”.
Naszą wspólnotową celebrację Wigilii I Niedzieli Adwentu rozpoczęliśmy gromadząc się na furcie. Dla alumna furta jest miejscem szczególnym, bowiem tutaj, od tego miejsca rozpoczyna się droga formacji do Chrystusowego kapłaństwa. Po jej przekroczeniu życie kleryka to czas oczekiwania na kapłaństwo, na moment, w którym stanie się szafarzem Bożych Tajemnic.
Wspólna modlitwa składała się z kilku części, które odprawialiśmy w różnych miejscach seminaryjnego domu, co w jednoznaczny sposób wskazuje na to, że aby należycie przygotować się na przyjście Pana, potrzeba naszego zaangażowania w całym życiu, każdego dnia. Poprzez tę swoistą pielgrzymkę odkrywaliśmy w zwyczajnych miejscach naszego Domu niezwyczajne, można by rzec, nadprzyrodzone treści. Pomocą było proklamowane i wyjaśniane Słowo Boże oraz wspólnie rozważane znaki zwiastujące rychłe nadejście Pana.
Nasza wigilia, zorganizowana przez diakonów MWSD pod przewodnictwem rektora ks. Mariana Biskupa, rozpoczęła swoisty tryptyk modlitwy. Pierwszym etapem było uczestnictwo w wigilii zatytułowanej: „Eucharystia zapowiedzią i uobecnieniem Królestwa Bożego”, drugim zaś całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu, a ukoronowaniem Eucharystia pod przewodnictwem bp. Edwarda Janiaka, podczas której jeden z naszych braci otrzymał posługę akolitatu.
Chcemy w tym czasie Adwentu, przez staranniejsze wsłuchiwanie się w Liturgię Słowa, coraz bardziej otwierać nasze serca, by Jezus nie tylko narodził się w stajence, ale przede wszystkim w nas samych. Nie lękajmy się oczekiwać przyjścia Światła, które rozbłyśnie w naszych sercach, aby miejsce niepokoju zajął pokój, miejsce ciemności - światłość, a niepewności - pewność. Idźmy z radością na spotkanie Pana! Nie lękajmy się...